Opinie: “Vriendjespolitiek”

© Davy Coghe
Bart Casteleyn
Bart Casteleyn Hoofdredacteur KW

De ene havenstad is de andere niet. In Antwerpen rollen de politici bijna vechtend over straat. In Oostende lopen ze vrolijk fluitend op de zeedijk. Aan de Schelde maken ze elkaar uit voor rotte vis. Aan de Noordzee draaien ze elkaar net geen tong.

De gemeenteraadsverkiezingen lijken nochtans nergens spannender te worden dan in de Stad aan Zee. West- (en de rest van) Vlaanderen kijkt uit naar de kamp tussen Johan Vande Lanotte en Bart Tommelein. Maar de strijd om de Oostendse sjerp is er een met fluwelen handschoentjes.

De strijd om de Oostendse sjerp is er een met fluwelen handschoentjes

Dat bleek ook begin deze week. Uw krant bracht beide tenoren samen voor een ultieme burgemeestersbattle. Maar vuurwerk kwam er niet van. Integendeel. Het was opvallend hoe lief beide heren voor elkaar waren. Geen vettige verwijten, geen gemeen geruzie, maar beschaafde discussies, respectvolle complimenten en af en toe eens een grapje. En eerlijk? We vinden dat een verademing. Zo kan het dus ook nog, in tijden van tweetende Theo’s en polariserende politici.

Even leek er storm op komst, vorige vrijdag. In zeven haasten riep de Oostendse N-VA de pers bijeen. Kopman Björn Anseeuw beschuldigde de burgemeester van gesjoemel. Die zou geld van de stad via ‘zijn’ basketbalclub naar zijn rekening hebben laten vloeien. Nonsens, volgens Vande Lanotte, die meteen zijn versie van de feiten gaf en ook betreurde dat de N-VA ‘na Antwerpen’ ook in Oostende een vuile oorlog wil voeren. Ook Bart Tommelein reageerde sereen. ‘Niemand is schuldig tot het tegendeel bewezen is.’ En zo werd het weer windstil aan zee.

Uit onze exclusieve flitspeiling blijkt dat de Oostendenaar vooral Vande Lanotte of Tommelein wil als burgemeester

Deze tactiek – noemen we het vriendjespolitiek? – legt hen geen windeieren. Uit onze exclusieve flitspeiling blijkt dat de Oostendenaar vooral Vande Lanotte of Tommelein wil als burgemeester. Door een gebrek aan politiek talent op andere lijsten? Zeker niet. Tommelein speelde het handig, door zich als eerste op te werpen als dé uitdager van zijn coalitiegenoot JVDL. Zo maakte hij er een winstgevende tweestrijd van, hoewel ook de andere lijsttrekkers zich kandidaat-burgemeester noemen.

En voor alle duidelijkheid: Vande Lanotte en Tommelein zijn geen juffertjes, en al zeker geen engeltjes. Maar ze strijden in deze campagne met stijl om de stem van de kiezer. En dat hoort zo op het feest van de democratie, toch?