Raoul Hedebouw met 94,1 procent verkozen tot PVDA-voorzitter

Raoul Hedebouw mag zich de nieuwe voorzitter van PVDA noemen. Het Kamerlid werd met 94,1 procent van de stemmen van de leden verkozen. Hedebouw was de enige kandidaat om Peter Mertens op te volgen aan het hoofd van de communistische partij.

De perfect tweetalige Hedebouw is 44 jaar en was sinds 2005 nationaal partijwoordvoerder. In 2012 raakte hij verkozen in de Luikse gemeenteraad. Twee jaar later volgde de bredere doorbraak, toen PVDA met Hedebouw en Marco Van Hees twee vertegenwoordigers naar de Kamer mocht sturen. Bij de laatste verkiezingen haalde de partij twaalf Kamerzetels, met Hedebouw als fractieleider.

Het resultaat van de stemming werd zondag bekendgemaakt op het Eenheidscongres van de PVDA. Die eenheid stond ook centraal in de maiden speech van Hedebouw. “Als nieuwe voorzitter zal ik vooral het gezicht zijn van een sterke en verenigde ploeg. Eén vinger kun je breken, maar vijf vingers maken samen een vuist. Bij ons is er geen postjesstrijd, maar klassenstrijd”, luidde het.

Actie voeren

Hedebouw zette zich af tegen het separatisme in ons land, maar ook tegen extreemrechts dat op verschillende plaatsen in Europa de kop opsteekt “om de werkende mensen nog meer te verdelen.” “We moeten resoluut het “wij” opnieuw vooropstellen. Het wij van de werkende klasse”, aldus Hedebouw.

Daarbij maakte hij de sprong naar de oproep van de vakbonden om actie te voeren voor meer koopkracht. PVDA verzette zich eerder al tegen de maximale loonsverhoging van 0,4 procent (bovenop de index). “Want het zijn niet de aandeelhouders die de fabrieken draaiende houden, de treinen laten rijden, de hotelkamers schoonmaken of de mensen verzorgen. Het zijn de arbeiders, de bedienden en de mensen die in de openbare diensten werken.

Hedebouw predikte “een andere wereld”, met een “socialisme 2.0” in plaats van het huidige kapitalistische kader. “De economie zal draaien om te voldoen aan de behoeften van de mensen, en niet voor de winst”, luidde het. “Een samenleving waarin onze wetenschappers onderzoek kunnen verrichten met het oog op het welzijn van de mens, en niet in het belang van de raden van bestuur van enkele multinationals. Een samenleving waarin echte ecologische planning tot stand wordt gebracht, gebaseerd op de behoeften van de mensen en op de draagkracht van de natuur.”