Vier schepenen studeerden samen af aan het Onze-Lieve-Vrouwcollege: “Vruchtbaar jaar, maar we liepen er ook soms de kantjes af”

Vier schepenen studeerden in 2007 samen af aan het Onze-Lieve-Vrouwcollege. Ze keerden terug naar hun school en haalden herinneringen op. Daaruit bleek dat ze ook toen al van zich lieten horen. “Onze bijzondere band overstijgt de partijgrenzen”, zeggen Charlotte Verkeyn, Maxim Donck (beiden N-VA, Oostende), Romina Vanhooren (Open VLD, Oudenburg) en Daisy Hoste (Vooruit, Bredene).

Ze zijn allen geboren in 1989, het jaar dat de Berlijnse Muur viel, en volgden hun middelbaar aan het college in de Vindictivelaan. “Ik woonde vlakbij de school, maar sliep graag lang en was soms later dan 8.30 uur op school. Wie drie keer te laat was, mocht een week om 8 uur komen. Ik hoor dat de maatregel nog altijd geldt”, zegt Charlotte Verkeyn. Ze verklapt meteen ook een truc om geen stempel in de agenda te krijgen : “Je wacht gewoon tot er wat volk staat aan het secretariaat en probeert dan in de drukte laag bij de grond voorbij te sluipen. Het heeft een aantal keer gewerkt, maar ik werd ook wel betrapt.” Romina Vanhooren : “Ik zat vaak samen met Charlotte. We babbelden en discussieerden toen al over de maatschappij en politiek. Het heeft ons ook vaak straf opgeleverd.” Ook Maxim Donck vult aan : “Ik het tweede middelbaar kreeg ik straf nadat Charlotte over mijn bil wreef. Zij had het gedaan en ik droeg de gevolgen.”

100 dagen

Maxim kwam pas tijdens zijn studies aan de Universiteit Gent in nauwer contact met de politiek: “Daar kwam Bart De Wever pinten drinken met de studenten. Toen is de politieke vlam overgeslagen.” Daisy : “Ik hield op school wel van organiseren, zat ook in de leerlingenraad en later in de Bredense jeugdraad, maar ben pas in 2018 politiek actief geworden toen ik werd gevraagd op de lijst te staan. De school heeft het debat nooit geschuwd. Ik herinner me leraar Luc Van Canneyt, die een politiek debat organiseerde, zodat we als jongeren wel engagement en visie zou krijgen omtrent de samenleving.” Charlotte Verkeyn : “We bezochten ook het Vlaams Parlement. Op school mocht je altijd je mening zeggen en dat werd ook gestimuleerd. Dat ging niet over politiek, maar over geschiedenis of maatschappijvisie. Maar het was wel bepalend, zodat we ook later konden opkomen voor onze mening. Ik herken dat bij ons alle vier.”

Daisy Hoste : “Voor onze 100 dagen-viering lanceerde ik het idee om in het wit naar school te komen.” Charlotte Verkeyn : “Ik vond dat nogal uniform en zag het kuddegedoe niet zitten, waarop ik dan ook een oproep deed om in het zwart naar school te komen. Het resultaat was een geslaagde viering met groepen in drie verschillende kleuren, want die van economie kozen voor rood.” Hoste : “Dat herinner ik me nog. Maar we hadden er vrede mee. Iedereen zei : ‘Dat is Verkeyn’.”

Romereis

In het laatste jaar werd ook een Romereis gemaakt. “Daar keken we echt naar uit”, luidt het. Alleen nam die een onverwachte wending. Romina Vanhooren : “In het vijfde jaar was er een kortere reis naar Parijs. Ik ben vegetariër en er was geen vegetarisch aanbod op de vastgelegde plaatsen. Ik ging met anderen op zoek naar veggie-food en wellicht hebben we daar wel een afspraak gebroken. Er volgde een sanctie, maar die was erg zwaar, want we mochten met ons groepje het volgende jaar niet mee op Romereis. Terwijl het een bekroning was van ons middelbaar.”

Charlotte, die niet bij het incident betrokken was, vult aan : “Dat leefde toen heel erg. Ik vond de straf te zwaar. Je bent tenslotte maar één keer laatstejaars. Ik en veel anderen lieten toen weten dat de Romereis voor ons ook niet hoefde als niet iedereen mee mocht. Ik ben dus thuis gebleven uit protest en solidariteit met Romina en de anderen.” Maxim Donck : “Ik mocht mee op de Romereis. Nog net. Ik kon wel ook deelnemen aan een uitwisselingsproject met Perugia in Italië, waarbij we daar twee weken in gastgezinnen waren en er een tegenbezoek was en we Italiaans, Frans en Latijn spraken.”

Elkaar blijven volgen

De 4 hebben elkaar niet uit het oog verloren. Maxim Donck : “Met Charlotte werk ik al jaren samen en de anderen volg ik op sociale media.” Romina Vanhooren : “Ik volg beroepshalve toch heel nabij wat er in Oostende gebeurt. Ik kom Daisy vaak tegen op overleg, omdat we dezelfde bevoegdheden hebben, en met Charlotte ontmoette ik president Macron.” Het viertal heeft sporadisch contact. “We spraken elkaar na zoveel jaar weer. We hadden op school een hele leuke tijd samen en het was na 16 jaar goed om te horen dat we eigenlijk dezelfde ervaringen, uitdagingen of soms frustraties hebben. Er is tussen ons heel veel verbinding en niemand staat er alleen voor. De gesprekken die we onlangs hadden, zijn soms diepgaand”, vat Daisy samen.

Songfestival

“Wat ik erg opmerkelijk vind, is dat veel van ons later zijn gaan doen, wat ze op het college al hoopten”, zegt Charlotte Verkeyn. “Zoals bijvoorbeeld Gianni Paelinck, die samen met ons afstudeerde. Ik herinner me dat hij op school alle songfestivalwinnaars en Belgische inzendingen uit het hoofd kende en ervan droomde om verslag te doen van het songfestival. Hij is VRT-journalist geworden en bracht bij het jongste songfestival verslag uit. Toen dacht ik: ‘Yep, dat is ook één van ons jaar’. Ook Vlaams volksvertegenwoordiger Annabel Tavernier (Brussel, N-VA) zat in datzelfde jaar.”