OCMW-voorzitter Noël Delaere (60) maakt comeback als schepen: “Ik ben zo preus op deze gemeente”

foto WK
Wim Kerkhof
Wim Kerkhof Medewerker KW

Na een tussenpauze van drie jaar maakte Noël Delaere (60) in januari zijn comeback als schepen. Een sociaal betrokken schepen, met een groot hart voor zijn gemeente. “Nog altijd preus lik fjirtig op ons lieftallig Zuienkerke.”

Aangezien het schepencollege het door een bijsturing van het gemeente-, provincie- en OCMW-decreet vanaf 1 januari 2019 met een schepen minder moest doen, werd bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen een tussentijdse schepenwissel afgesproken in Zuienkerke. Wim Cools nam de eerste helft van de legislatuur voor rekening, waardoor OCMW-voorzitter Noël Delaere tijdelijk van het voortoneel verdween. Hij bleef wel in de gemeenteraad zetelen, en nu kwam hij na drie jaar weer aan boord. Naast zijn vroegere takenpakket met onder meer sociale zaken, kreeg Delaere er nu ook een aantal nieuwe bevoegdheden bij. “Feesten en ontvangsten zat vroeger bij de burgemeester. Dat houdt onder meer in dat ik voortaan een woordje mag doen op huwelijksjubilea”, glimlacht hij. Van zijn voorganger Wim Cools neemt hij de bevoegdheid Informatie en public relations over. “Wim blijft wel in de redactieraad van ons gemeentelijk infoblad PoldermagaZIEN. In onze kleine poldergemeente met veel oudere inwoners is dat nog altijd een belangrijk infokanaal. Dat blad wordt veel gelezen”, zegt Delaere. Vier keer per jaar pent hij er zelf het rubriekje ‘Mensen van bij ons’ in neer.

Deur altijd open

“Ik woon al heel mijn leven in Zuienkerke, en toch word ik af en toe nog door mijn dorpsgenoten verrast. Hun verhalen boeien mij. Maar dat dichte contact met de mensen, eigenlijk is dat typerend voor heel ons bestuur. Onze burgemeester en schepenen zijn allemààl heel bereikbaar, de deur van onze kabinetten staat letterlijk altijd open. Als gemeentebestuur van een landelijke gemeente willen we laagdrempelig en nabij zijn, en dat voor iedereen.”

Niemand is hier een nummer. In grote steden word je soms van het kastje naar de muur gestuurd

Een bevoegdheid die hij níet overnam van Wim Cools, is Openbare werken. Burgemeester Alain De Vlieghe ontfermt zich daar voortaan over. “Gelukkig maar. Dat had mij echt niet gelegen”, knipoogt hij.

Warme gemeente

Beroepshalve is Delaere actief bij Samana, het vroegere Ziekenzorg. “Die sociale voeling komt ook elke dag van pas als voorzitter van het bijzonder comité, en evengoed bij mijn bevoegdheid Personeel. Door het kleinschalige van onze gemeente, kunnen we niet altijd alles zelf doen, maar het is daarom niet minder belangrijk dat ons personeel zich hier goed voelt. Het is tenslotte ook dankzij hen dat we een warme gemeente zijn waar niemand een nummer is. In grote steden word je weleens van het kastje naar de muur gestuurd.”

Later dit jaar keert Delaere terug naar Nieuwmunster, het dorp waar hij destijds opgroeide. “We gaan er in de Doelhofstraat wonen, in de ouderlijke woonst. Met de verbouwingswerken kwam die pauze in mijn schepenambt goed van pas; ik heb de voorbije drie jaar iets minder in functie van mijn agenda geleefd. Al blijf je als gemeenteraadslid natuurlijk ook nog wel betrokken”, zegt hij. Vader André zaliger was vroeger onderwijzer in de gemeenteschool. Het gezin Delaere woonde daar ook ooit. “Dat was op de plek waar nu De Bommel is. Toen ik pas getrouwd was, heb ik een tijdje in de Brugse binnenstad gewoond, maar in de jaren negentig zijn we teruggekeerd naar Zuienkerke. Door het vanop afstand te bekijken, ging ik het missen, en toen kregen we de kans om een stukje grond te kopen in de Vagevuurwijk”, vertelt hij.

Lekkerbek

Noël voelt zich in ‘zijn’ Zuienkerke dus als een vis in het water. “Ik ben preus op mijn gemeente. Zuienkerke, met zijn ‘klavertje vier’ (de vier deelgemeenten, red.) is een fantastische plek om te wonen, en zó gevarieerd. De mensen vergeten het weleens, maar er grenst ook nog een mooi stukje Nieuwmunster aan Wenduine – de ‘Lekkerbek’ in de volksmond. De rust en open ruimte zijn vandaag waardevolle troeven, en je hebt hier ook nog van die typische dorpsfiguren. Karakters, zoals ze zeggen. Dus ja, ik ben preus lik fjirtig op onze mooie poldergemeente. Ik zie mezelf ook als een ambassadeur, laat geen enkele gelegenheid voorbijgaan om Zuienkerke te promoten als het kan.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier