Vleteren Actief, drie jaar geleden een nieuwe onafhankelijke partij, kwam op uit het niets. “Ik kom oorspronkelijk uit Amsterdam, maar tien jaar geleden besloot ik met mijn man zaliger een nieuw leven op te bouwen in Vleteren. Tijdens onze integratie sloten we ons aan bij verschillende verenigingen, maar ik ondervond in de aanloop naar de verkiezingen dat Vleteren nood had aan nieuwe politici met vernieuwende ideeën”, zegt Marion Vermander (46).
“Ik moest gewoon opkomen, want vooruitgang maken kan je niet vanaf de zijlijn. Je moet je ideeën uitvoeren. Niets doen was gewoon geen optie voor mij. Zo werd ons team gaandeweg gevormd met betrouwbare en bekwame mensen waarmee ik tijdens de gemeenteraden de belangen van de burger probeer te behartigen. Ik wilde mijn maatschappelijke verantwoordelijkheid opnemen om op één of andere manier mee vorm te geven aan het beleid”, vertelt Marion openhartig.
Spanning en enthousiasme
“Vleteren Actief bestaat uit Luc Derdaele, Franky Pluym, Jonas Vanderhaege. Ikzelf was lijsttrekker. De verkiezingen beleefde ik met veel enthousiasme, maar ook met heel wat gezonde spanning. We waren dan ook uiterst tevreden met de vier zetels die we hadden behaald. Als nieuwe partij is dat niet vanzelfsprekend. Wie zou zetelen, lag voor de hand en verliep vlot en unaniem.”
“Christophe Vandeputte, die jarenlang voor CD&V in de gemeenteraad zat, werd rechtstreeks verkozen, maar prefereerde om persoonlijke redenen niet te zetelen. Dirk Sucaet en Nathalie Parret, twee schitterende mensen met een groot hart, kozen ervoor om te zetelen in het Bijzondere Comité van de Sociale Dienst. Ik heb er nog geen moment spijt van en ben zeer tevreden met de samenstelling.”
Ongerust
“Toch moet ik toegeven dat ik in het begin wat ongerust was over hoe de samenwerking zou verlopen. Vier nieuwe mensen met weinig politieke achtergrond en wetende dat in het verleden de stemming tijdens de gemeenteraden soms ietwat grimmig was. Maar ik kreeg al vlug het gevoel dat de juiste mensen op de juiste stoel zaten. Met volle overtuiging kan ik zeggen dat binnen de gemeenteraad en het bijzonder comité niemand zich minderwaardig voelt, integendeel. Iedereen heeft respect voor elkaar.”
“Er wordt gesproken en echt geluisterd aan beide zijden en iedereen staat open voor elkaars visie. Ik probeer vooral te luisteren naar onze inwoners over wat er speelt, waar de pijnpunten liggen om deze dan zo goed mogelijk aan te pakken. Wat de toekomst brengt voor de volgende verkiezingen, daar ben ik nu nog niet mee bezig. Dat is voor mij nog iets te vroeg om over na te denken. Uit ervaring weet ik dat morgen alles in je leven er anders kan uitzien”, besluit Marion.
(AH)
Verkiezingen 2018: drie jaar later
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
