Justine Pillaert stopt als gemeenteraadslid in Roeselare, ook haar politiek engagement zet ze even on hold. Opvallend, want Justine werd aanzien als een van de sterke figuren voor N-VA met oog op de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2024. Ze verhuist naar Harelbeke en kiest daarmee voor haar job én haar man, want trouwen in Roeselare dat wou ze wel zeker nog doen. “Het doet raar om Roeselare te verlaten, maar het is nu de beste keuze”, horen we van Justine.
Komende maandag 26 juni staat voor Justine Pillaert (29) de laatste gemeenteraad op het programma. Vanaf september is het aan opvolger Georges Decoene (81). Justine verhuist binnenkort naar Harelbeke en kan zo niet langer blijven zetelen. Een moeilijke beslissing, maar wel een waar ze volledig achterstaat.
Vanwaar de beslissing?
“Mijn vriend, ondertussen man, Thomas is afkomstig van Dendermonde en werkt in Londerzeel. Zelf werk ik als leerkracht aan de Vives Hogeschool in Kortrijk. We wonen al ongeveer een jaar samen in Roeselare, maar echt ideaal is dat niet met zijn werk. Dus keken we voorzichtig uit naar een woning waarbij hij minder lang onderweg is, maar ook ideaal voor mijn woon-werkverkeer. We hebben verschillende huizen bezocht, maar telkens zonder resultaat. De zoektocht viel wat stil, tot we plots op ons droomhuis stootten in Harelbeke. Het was een kans die we moesten grijpen.”
Heb je lang getwijfeld?
“Toch wel. Eerst en vooral is er natuurlijk mijn politiek engagement. Als gemeenteraadslid moet je in de desbetreffende gemeente of stad wonen. Ik ben momenteel bezig met mijn tweede bestuursperiode als gemeenteraadslid, met nog anderhalf jaar te gaan is het aan de ene kant zonde dat ik mijn engagement niet kan afmaken. Daar heb ik toch wel wat mee geworsteld. Daarnaast is Roeselare ook mijn stad. Ik woon hier al mijn hele leven, ga hier uit, we hebben onze vaste adresjes in de horeca, vrienden, enz. Harelbeke is echter niet het einde van de wereld en op een 20-tal minuten staan we hier weer. Al is dat niet hetzelfde als met de fiets of te voet richting stad te trekken.”
Is het daarom ook dat je absoluut nog in Roeselare wou trouwen?
“Jazeker! Normaal was het nog niet de bedoeling om te trouwen. Verloofd waren we al een tijdje, maar het huwelijk zelf was nog niet voor meteen. Tot de plannen om te verhuizen ook dat in een stroomversnelling staken. Ik wou absoluut in Roeselare trouwen en zo geschiedde. Op zaterdag 3 juni zijn we getrouwd. In de wereldkampioenenzaal van Koers, echt een fijne plaats om te trouwen. Daarna was er een foodtruck voor de dichte vrienden en familie. Het grote feest is dan voor later.”
Hoe reageerden ze bij de partij?
“Er was ontgoocheling en dat begrijp ik, maar de meeste collega’s hebben wel begrip voor de situatie.”
N-VA verliest zo ook een sterke figuur. Was je rol al bekend met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2024?
“Op zich was ik eigenlijk zelfs aan het twijfelen om nog op te komen, wie weet hoe mijn gezinssituatie er tegen dan uitziet. Maar bij deelname zou het sowieso met grote ambities zijn. Ik zou zeker geen nee zeggen tegen een rol als lijsttrekker of anders de tweede plaats. Dat is nu niet het geval, maar ik ben er zeker van dat er genoeg andere capabele mensen zijn binnen de partij om een goed resultaat te halen. De kans bestaat dat ik mij in Harelbeke ook voor de partij engageer, maar opkomen zit er normaal nog niet in. Dit afscheid van de politiek hoeft overigens niet definitief te zijn. Wie weet wat de toekomst nog brengt.”
Je bent amper 29, maar zetelt toch al meer dan tien jaar in de Roeselaarse gemeenteraad?
“Tien jaar en een half om precies te zijn! Ik was 18 op het moment van de eerste verkiezingen en 19 toen ik de eed aflegde. Ik was in 2012 een van de jongste kandidaten bij de verkiezingen. Er zijn veel mensen die pas in de dertig of zelfs later voor het eerst opkomen en een politieke carrière beginnen uit te bouwen.”
Hoe kijk je zelf naar die afgelopen periode?
“Ik ben enorm geëvolueerd, zowel op persoonlijk als professioneel vlak. Ik was nog student in de beginjaren. Na de gemeenteraad trok ik nog met de trein naar Leuven om er op café te belanden. Nu sta ik zelf in het onderwijs. Tijdens het eerste jaar had ik geen idee wat ik in de gemeenteraad deed. Ik heb vooral de tijd genomen om me aan te passen en bij te leren. Na een jaar ben ik actief vragen beginnen te stellen en waren er al heel wat tussenkomsten. Tijdens de tweede bestuursperiode ging dat nog wat beter. We waren maar met zeven meer, waardoor ik minder kans had om mij weg te steken. Ik merk wel dat ik enorm gegroeid ben en meer zelfvertrouwen gekregen heb. Praten voor een groep bijvoorbeeld lukt nu perfect, dat is mede te danken aan de gemeenteraad.”
“Het eerste jaar had ik eigenlijk nog geen idee wat ik in die raad deed”
“Ik heb ook altijd een goed contact gehad met de andere gemeenteraadsleden, zelfs van andere partijen. Zeker in het begin was ik erg begaan met de jeugdzaken en dan kom je via bijvoorbeeld de jeugdraad en Jong & Democratisch automatisch met anderen in contact. In de lokale politiek heb je ook veel minder extremen dan bijvoorbeeld nationaal. Hier kan je gewoon met andere jongeren babbelen en ideeën uitwisselen en dat is leuk.”
“Vanuit de oppositie kun je natuurlijk veel minder doen dan in de meerderheid, maar het is wel belangrijk om je mening te blijven verkondigen. Ik heb destijds ook de European Disability Card voor mensen met een beperking aangekaart en het is fijn om te zien dat die dan later ingevoerd werd. Helaas waren er ook een twintigtal toegevoegde punten die gewoon van de tafel werden geveegd. (lacht) Het is met een positief gevoel dat ik afscheid neem. Ik zal het sowieso blijven volgen, ook al is het van aan de zijlijn.”
Georges Decoene maakt na 47 jaar comeback in de raad
Georges Decoene (81) neemt de plaats in van Justine Pillaert. Hij kon in het verleden al heel wat verwezenlijken in de Rodenbachstad. Als directeur van het Stedelijk Ziekenhuis, OCMW-secretaris of schepen voor de stad.
Justine Pillaert wordt in de gemeenteraad opgevolgd door Georges Decoene (81). In 1970 maakte hij al een eerste keer een entree voor de toenmalige CVP. “Ik was 28 en meteen schepen met jeugd, onderwijs en cultuur als bevoegdheden”, vertelt Georges. “Dat heb ik gedaan tot 1976. Op dat moment stond ik voor de keuze. Mijn functie als directeur van het Stedelijk Ziekenhuis of schepen. Als directeur was de verdienste op dat moment een pak beter dan als schepen en met drie kinderen was de keuze snel gemaakt.” Hij zetelde wel nog vier jaar in de provincieraad. “Het zag er zelfs even naar uit dat ik gedeputeerde zou worden, maar dat werd meermaals intern afgeblokt.”
Met de start van het OCMW ging hij aan de slag als OCMW-secretaris waarbij hij een grote verdienste had. In 2012 maakte hij dan zijn comeback in de politiek. “Mijn vader was 16 jaar schepen en 14 jaar burgemeester in Ledegem, dus de microbe zat er al van jongs af aan in. Ditmaal kwam ik op voor de N-VA en werd verkozen. Ik heb er toen voor gekozen om in de OCMW-raad te zetelen. Bij de laatste verkiezingen was ik er net niet bij. Maar toen de vraag gesteld werd om Justine te vervangen heb ik geen moment moeten twijfelen. Ik volg het politieke landschap nog op de voet, luister naar de mensen en probeer op basis daarvan een mening naar voren te brengen. Ik zal me vooral bezighouden met mobiliteit en de sociale thema’s. Het is maar anderhalf jaar meer, maar genoeg om nog van mij te laten horen!”
Dat hij met zijn 81 meteen het oudste raadslid is, maakt hem niet zoveel uit. “Ik ben nog mee met alles en ben erg sportief, ik tennis, doe spinning en fiets, dat helpt om gezond te blijven.” (TD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier