Dat Gudrun Debrabandere bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober 2018 als lijsttrekker voor de N-VA verkozen zou worden, stond als een paal boven water. Dat ze als dochter van het vroegere politieke CVP-boegbeeld Jozef ‘Sif’ Debrabandere niet voor diezelfde partij koos, zorgde wel voor enige commotie in de politiek van Lendelede.
Gudrun is de echtgenote van Tom Lagae van het gelijknamige zakenkantoor uit de Winkelsestraat. “Mijn man en ik hadden al langer sympathie voor de N-VA”, zegt Gudrun.
“Toen de lokale afdeling in oktober 2012 een eerste keer onder die naam meedeed aan de gemeenteraadsverkiezingen was onze zoon Willem samen met zijn vriend Lukas Mostaert nog maar enkele maanden geleden (februari) verongelukt langs de autoweg richting Brugge. Vóór de verkiezingen van oktober 2018 kwam de N-VA me wel enkele keren vragen om de N-VA-lijst te trekken.”
“Ik twijfelde, maar dacht uiteindelijk: Waarom ook niet! In overleg met mijn man besloot ik die stap te zetten. Omdat ik al langer kritiek had op het gevoerde beleid van de meerderheid! En dan vind ik dat je ook het roer in handen moet durven nemen om er zelf iets aan te doen. Niet dat het al slecht is wat de meerderheid doet, alleen houdt ze te weinig rekening met wat de oppositie aanbrengt of voorstelt.”
Reacties
Gudrun behaalde in 2018 764 voorkeurstemmen. “Ik haalde het tweede meest stemmen van alle kandidaten van alle partijen en was uiteraard tevreden. De lokale afdeling zelf was iets minder gelukkig met de 5 behaalde zetels omdat ze toch gerekend had er 1 meer binnen te halen. En omdat de andere oppositiepartij Trots op Lendlee het ook minder deed dan verwacht, was er geen enkele kans om mee te besturen.” Uitbundig is er die verkiezingszondag niet gevierd, volgens Gudrun.
“Het was eerder rustig toosten op de goede uitslag. De reacties op mijn keuze voor de N-VA waren uiteenlopend. En ik kan dat enigszins plaatsen. Omdat mijn vader Jozef gemeenteraadslid was voor de toenmalige CVP van 1959 tot 1988, schepen van 1973 tot 1976 en eerste schepen van 1976 tot 1982. Mensen denken dan dat je als het ware automatisch zal kiezen voor dezelfde partij.”
“Sommige mensen wilden of durfden me na mijn keuze voor N-VA of na de verkiezingen niet aanspreken”
“Ik zeg het nog een keer: mijn vader was een échte flamingant, maar het was toen een gans andere politieke wereld. Sommige mensen wilden of durfden me na mijn keuze voor N-VA of na de verkiezingen niet aanspreken… of ze vonden er in het begin de tijd nog niet rijp voor. Eén keer voelde ik me heel slecht toen één van mijn goede vrienden me begroette met een uitgestoken hand. Dat raakte me zo diep. Ik heb er ook om geweend.”
Niet evident
Oppositie voeren is niet altijd evident. “Als oppositie moet je vechten om gedane voorstellen erdoor te krijgen. Concrete voorstellen zoals het financieren van laptops voor kansarme gezinnen sijpelden eerst maar langzaam door bij de meerderheid, maar werden tenslotte wel gerealiseerd. In de eerste drie jaar bereiden we ons op alle gemeenteraden beter voor dan dat tijdens de eerste legislatuur gebeurde. En we doen constructieve voorstellen. Zoals bijvoorbeeld meedenken over het financieel beleid, een boot die ze natuurlijk afhouden of het livestreamen van de gemeenteraad, waar ze ook niets van willen weten omdat het te duur zou zijn.
Nog veel werk
Volgens Gudrun ligt er naar de komende gemeenteraadsverkiezingen toe nog veel werk op de plank. “Ondertussen zijn we al gestart met huisbezoeken waar we heel veel goede reacties, maar soms ook eens minder goede reacties krijgen. We verspreiden ook een folder met een vragenlijst die de mensen dan kunnen invullen en bij ons binnenbrengen. We steken vooral veel energie in het luisteren naar mensen.”
(IB)
Verkiezingen 2018: drie jaar later
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
