De publicatie van het boek ‘Een droom van een stad’, een evaluatie van vijftig jaar fusie van Groot-Brugge, is ontaard in een polemiek. Voormalig Brugs schepen Andries van den Abeele voelt zich in zijn eer gekrenkt door een cartoon, die de draak steekt met de Stichting Marcus Gerards.
In het boek ‘Een droom van een stad’ maakt gewezen journalist en stadsambtenaar Eric Van Hove een balans op van een halve eeuw fusie van Groot-Brugge. Daarin schrijft hij dat het structuurplan van 1972 baanbrekend en soms zelfs revolutionair was, maar tegelijkertijd te optimistisch en te los van de realiteit.
Dat structuurplan, dat toenmalig schepen van Stadsvernieuwing Andries van den Abeele opstelde, vertrok van de ambitie om het bewonersaantal van de Brugse binnenstad op te drijven van 27.000 naar 35.000. “Een halve eeuw later moeten we vaststellen dat het aantal inwoners in het ‘ei’ verder gedaald is tot minder dan 20.000”, schrijft Eric Van Hove. Daarvoor wordt nogal makkelijk verwezen naar de vergrijzing en de gezinsverdunning. Maar zo ontloopt men de realiteit dat de binnenstad te duur geworden is voor veel jonge gezinnen met modale inkomens”, aldus de auteur.
Spotprent
Daarbij prijkt in het boek een ‘profetische’ cartoon uit 1974 van De Lastige Bruggeling. De spotprent hekelt het feit dat de restauratie van oude huizen, die gepropageerd werd door de Stichting Marcus Gerards, voor een ‘elitarisering’ van de binnenstad zorgde.
Andries van den Abeele voelt zich gekrenkt en overweegt juridische stappen wegens laster en eerroof: “Het is mijn plicht om de waarheid te herstellen. De meeste initiatiefnemers uit die tijd kunnen niet meer antwoorden, ze zijn overleden. Dat bescheiden burgers uit hun woonst werden gewezen om te kunnen overgaan tot het restaureren en het ter beschikking stellen van luxewoonsten voor welvarende burgers, is een leugen. Ik stoor mij aan de karikatuur waarop arme mensen op brutale wijze ‘te vuur en te zwaard’ uit hun huis werden verdreven op bevel van een meedogenloze vzw Marcus Gerards, terwijl een dikke plutocraat staat te zwaaien met zijn bankbriefjes.”
Sanering
“De sanering in de Westmeers werd niet uitgevoerd door de vzw Marcus Gerards, maar door de stad Brugge. Het ging om een reeks huizen die al geruime tijd ongezond waren verklaard. Eentje was er nog bewoond en aan dit gezin werd, tot hun tevredenheid, een ander huis bezorgd, met verhuizings- en huurtoelage. Het was het enige geval, op de paar honderd huizen die in die tijd door de stad of voordien door de vzw Marcus Gerards werden gerestaureerd, ging het altijd om onbewoonbaar verklaarde en leegstaande huizen. De auteur zag hierin niettemin een motief om zijn gauchistische waanbeelden naar buiten te brengen en het werk van idealisten af te breken.”
“Wie dit nu leest, kan niet anders dan besluiten dat de acties van de vzw Marcus Gerards ongenadig en hardvochtig waren en de stadsvernieuwing niet zo netjes was als die vereniging en het toenmalig stadsbestuur wel wilden voorspiegelen. En dat het huidige stadsbestuur het daarmee eens is, want de stadssecretaris is de verantwoordelijke uitgever. Bijkomend mag men zich ook vragen stellen over de abominabele tekst van Kurt Van Eeghem, die de randgemeenten beschrijft als ‘walgelijk, de lelijkste van het land, een samen gegooide klonter van koterijen en pronkerige fermettes’.”
Eric Van Hove wil niet reageren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
