Met de visueel beperkte Monique Van den Abbeel (48) voert de Brugse CD&V het principe van inclusiviteit hoog in het vaandel. “Als ik verkozen raak, wil ik het ‘hokjesdenken’ wegwerken. Dat is pas inclusie: iedereen moet zich comfortabel voelen”, zegt Monique.
Monique Van den Abbeel werd in Dendermonde geboren, maar aanziet zichzelf als een volbloed Brugse. “44 van mijn 48 levensjaren heb ik hier doorgebracht. Vanaf mijn vierde levensjaar volgde ik wegens mijn visuele beperking les aan het KI Spermalie. Ik was veertig jaar geleden het achtjarig blind meisje dat mee het mini Belfort voor blinden op de Markt onthulde”, zegt deze alleenstaande mama (zoon Robin is inmiddels 23), die aan beide ogen blind is.
Toneel
“Brugge is mijn thuis, ik wou mijn kind laten opgroeien op een plek waar ik mij zelf goed voel. Het enige probleem dat ik hier ervaar? is dat het nog altijd geen evidentie is om een job te vinden als je een ‘beperking’ hebt. Na mijn humaniora volgde ik een opleiding entertainment in de Showbizzschool in Oostende. Mijn grote droom was om theater te maken. Toen ik mama werd, moest ik mijn ambities bijsturen.”
“Ik heb gewerkt bij Wegen en Verkeer Vlaams-Brabant, deed een diversiteitsstage bij de VRT en pendelde daarvoor elke dag naar Brussel. Officieel ben ik werkloos maar door allerlei projecten leid ik een beetje het leven van een zelfstandige. Sinds de publicatie van mijn boek ‘Graag Zien’ in 2016 toer ik met lezingen.”
“Ik werk aan creatieve projecten, zoals korte films met regisseur Lieven Debrauwer. Op die manier neem ik mensen mee in mijn leefwereld. Mijn grootste wens blijft een muzikale theatershow maken. Ik ben op zoek naar een songwriter voor liedjes die ik wil zingen”
Neutraal
“Het is de allereerste keer dat ik op een lijst sta, Brugse CD&V gaf mij plaats 14. Ik heb lang moeten nadenken, ik wou mij aanvankelijk niet aan één politiek kleur vastklikken. Ik wou neutraal blijven. Uiteindelijk hebben Brigitte Balfoort en Nico Blontrock mij over de streep getrokken.”
“Het zou mooi zijn als ik in de gemeenteraad mijn expertise als alleenstaande mama met een beperking kan delen. Al heel mijn leven zet ik mij als vrijwilliger in om de spreekbuis te zijn voor mensen met een handicap”, aldus Monique Van den Abbeel, die in 2021 de Lion Francout-prijs voor verdienstelijk blind persoon kreeg.
Welzijn
“Welzijn en wonen zijn mijn politieke prioriteiten. Uiteraard word ik vaak aangesproken door personen met een handicap: ze vragen een betere toegankelijkheid in de stad. Maar ik wil het opentrekken: iedereen is gebaat bij een comfortabel voetpad, zowel mensen in een rolwagen als iemand met een gebroken been, opa’s met een wandelstok, moeders met kinderwagens.”
“Echte inclusie realiseer je pas als je het hokjesdenken wegwerkt. Toegankelijkheid is meer dan fysieke drempels verwijderen, je hebt ook de digitale toegankelijkheid. Mensen die niet zo handig zijn met een computer moeten ook websites met overzichtelijke pictogrammen kunnen raadplegen.”
Mannenbastion
“Samen leven is voor mij belangrijk. Ik heb een gevoelig hart voor de jongsten en de oudsten onder ons. Jongeren moeten zich kunnen ontplooien, oma’s en opa hebben recht op ondersteuning op maat. Als alleenstaande mama weet ik hoe moeilijk het is om een gezin te matchen met me-time.”
“Hét pijnpunt is het openbaar vervoer, maar dat ligt niet helemaal in handen van de stad. Wat de kiezers wel kunnen veranderen, is meer vrouwen naar de gemeenteraad sturen. Politiek is nog een mannenbastion”, besluit Monique Van den Abbeel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
