5 conclusies voor Menen na de verkiezingen

De kaarten zijn geschud, de stemmen geteld. In Menen zijn dit de vijf belangrijkste politieke conclusies.

1. Geschiedenis herhaalt zich

Stemmenkampioen en toch geen burgemeester? De resultaten van de verkiezingen roepen pijnlijke herinneringen op aan het scenario van 2018. Toen verpulverde Martine Fournier zowat alle records, en liet ze vriend en vijand ver achter zich in de rangschikking. Toch werd ze niet opnieuw burgemeester, nadat er een politieke constructie als blok naar voren werd geschoven. Anno 2024 lijkt dat scenario zich opnieuw te gaan herhalen. Met 1.730 voorkeursstemmen is Griet Vanryckegem de populairste politica van Menen, en grijpt ook zij naast de titel van eerste burger. De kartellijst Voor 8930, die ontstond uit een samenvloeiing van Open VLD en Vooruit, slaagden er samen in meer stemmen te verzamelen. Menen wordt hiermee een unicum in de Belgische politieke geschiedenis.

2.Groen verbleekt

Au revoir Groen! De Vlaamse trend, waarbij de ecologische leden van Groen flinke klappen kregen te verwerken, zet zich ook in Menen door. Hun fractie wordt gehalveerd en de groenen houden in Menen nog slechts 1 zetel over. De burgemeester liet al weten dat hij Groen dan wel voor een gesprek zal uitnodigen, het zal eerder symbolisch worden. Toch is het enige Groen-lid dat is overgebleven, geen kat om zonder handschoenen aan te pakken. Philippe Mingels wierp zich meer dan eens op als een ware messias van de dossiers, met een onvergelijkbare kennis van zijn onderwerpen. Wanneer hij het woord krijgt, dan zet het volledige bestuur zich schrap en daar zal in de komende legislatuur weinig verandering in komen. Zorgt Philippe de komende legislatuur voor de prikkels die nodig zijn?

3. Vlaams Belang 2.0 scoort

Met vijf zetels zorgde het Vlaams Belang 2.0 misschien wel voor de verrassing van formaat. De vorige ploeg had nog de dynamiek van een schotelvod, waardoor ze voor hun diensten werden bedankt. De nieuwe vijf brachten een frisse wind aan de rechterkant van het politieke spectrum, en waren op zowat alle fronten te zien. Toch zal kun komst op het bovenste verdiep van het stadhuis, geen zondagswandeling worden. Het cordon sanitaire schoot in een kramp na het zien van de resultaten, en meteen werden alle deuren gesloten. Het Vlaams Belang werd eveneens niet uitgenodigd voor een gesprek met de burgervader. De radicale partij laat het alvast niet aan het hart komen en binnen hun rangen werd duidelijk gemaakt, dat ze niet voor een ‘light’ versie van hun programma gaan.

4. Stadslijst 8930 opgedoekt

Het was de meest aparte verschijning tijdens de afgelopen campagne, en het was meteen ook de kortste. Stadslijst 8930, het geesteskind van Jean-François Lecompte, haalde de kiesdrempel niet en speelt dan ook geen enkele politieke rol in Menen. De stadslijst haalde meerdere keren de media, al was het zelden om hun programma. De vaak erg bizarre manier waarop de lijsttrekker zijn partij profileerde, rolde vaak over de Meense tongen. Ook de situatie rond hun logo, waarbij ze overduidelijk de mosterd gingen halen in Herentals, werd duchtig besproken. Voor Jean-François is het echter afgelopen. Meteen na de verkiezingen heeft hij de partij opgedoekt en heeft hij zijn politieke toekomst naar de vergeetput verbannen.

5. Zone 30 blijft heet hangijzer

Met de komst van de resultaten, werd ook de verzetsgroep rond de zone 30 nieuw leven ingeblazen. Het was een van de strijdpunten van deze verkiezingen en zal ook nu doorwegen op het beleidsplan: de verguisde zone. Tijdens de campagne liet zowat iedere partij horen dat de zone, al dan niet hoogdringend, aan een complete analyse moet worden onderworpen. Meer dan voldoende koren op de molen van de verzetsgroep, die zich meteen de vraag stelde hoe de zone er dan überhaupt kwam. Nu al lieten ze weten aanwezig te zullen zijn tijdens de gemeenteraden, om de verkozen politici op hun gemaakte beloftes te wijzen. Het verzet houdt ondertussen al twee jaar aan en het is duidelijk dat ze nog lang niet van plan zijn de armen te laten zakken.