Ereburgemeester Luc Martens is opnieuw Roeselarenaar geworden. Nadat hij de lokale politiek vaarwel had gezegd, woonde hij met zijn partner Chantal Van Audenhove in Leuven. Chantal was er hoogleraar aan de KU Leuven maar ging verleden jaar met emiraat.
“Het feit dat Chantal met emiraat ging in 2022 was zeker een grote trigger om terug te keren naar Roeselare. Weet je, als je een stap terugzet in de academische wereld dan is het moeilijk om nog echt tot die wereld te behoren. Ons sociaal leven in Leuven was in vergelijking met Roeselare eerder beperkt. Toen wij ons op een bepaald ogenblik de vraag stelden hoe we de volgende twintig jaar zouden aanpakken, kwam Chantal opeens met de idee op de proppen om terug te keren naar Roeselare. Dat klonk mij natuurlijk als muziek in de oren”, lacht Luc Martens. De ereburgemeester ontvangt ons in zijn appartement. Hij kijkt uit op het park tot aan de Grote Bassin en op K33, het administratief centrum van scholengroep Sint-Michiel. “Wij wonen hier inderdaad heel goed: centraal en rustig. We hebben plaats genoeg om elk een eigen werkruimte te hebben, we kijken uit op een mooi plantsoen dat door de medewerkers van de stad goed wordt onderhouden en onze eerste buur is scholengroep Sint-Michiel. Het leek voorbestemd dat ik als onderwijsmens hier moest wonen. Weet je dat het gebouw van K33 op zijn mooist is in de avondzon. De terracottakleuren van de gevel verspreiden dan een mooie warme gloed.”
Onverwachte zaken
Het interieur van Luc Martens en Chantal Van Audenhove ademt kunst. Schilderijen van onbekende en bekende kunstenaars zoals een triptiek van Pierre Alechinsky, prachtige Afrikaanse kunst of een beklijvend beeldhouwwerk dat de aandacht van iedere bezoeker vasthoudt. Hier wonen kunstliefhebbers. Dan komt meteen de vraag naar boven of Roeselare niet te klein is voor hen als het op cultuurbeleving aan komt. “Neen, helemaal niet”, repliceert Luc Martens. “Wij bekijken kunst en cultuur zeer breed. We genieten graag van opera in Gent of Brussel of van een concert in het concertgebouw van Brugge maar ook sommige voorstellingen in De Spil kunnen ons bekoren. En het zit soms in onverwachte zaken. We hebben onlangs de kunsttentoonstelling van de Erepoorters bezocht en we hebben daar mooie kunstwerken ontdekt. Kunst die Chantal en ik waarderen en waar we graag meer over willen weten. En laat ons niet uit het oog verliezen dat zowel cc De Spil en Trax ook kweekvijvers zijn van jong en minder jong talent. De namen die nu grote bekendheid genieten in de internationale kunstwereld zijn er ook maar geraakt doordat ze een forum kregen in een lokaal cultureel centrum of kunstgalerij.”
“De N-VA heeft zich in 2012 te overmoedig getoond”
Het koppel voelt zich al enkele maanden terug thuis in onze stad. Thuis is voor hen niet in het Meetjesland waarvan Luc afkomstig is en ook niet in Cadzand waar ze een vakantieflat hebben. “Neen, in Roeselare voel ik me thuis. Dit is een warme stad: de mensen zijn er vriendelijk, zeggen er goedendag of steken hun hand op. Je leeft hier niet anoniem en dat hebben wij graag. In deze stad kan iedereen iemand ten goede zijn, mensen hebben betekenis. Uiteraard komt dat dat ook omdat Roeselare nog net behapbaar is qua grootte. De inwoners zijn vertrouwd met de wijken van de stad en kennen altijd wel iemand die er woont.”
Vakantiepark
“Ons permanent in Cadzand vestigen, leek ons geen goed idee. Wij verblijven er nog steeds enorm graag. Wanneer we Nederland binnenrijden, zeggen we tegen elkaar: we komen in ons vakantiepark. Toen ik de flat in Cadzand kocht, die toen zeer betaalbaar was, zeiden de mensen me ‘maar Luc toch, wat doe je nu’. Maar dat kon me toen niet schelen: ik zocht absolute rust, een plaats waar ik mijn batterijen volledig kon opladen. En nu hebben veel Vlamingen Cadzand ontdekt en zegt men mij ‘dat heb je goed gezien, Luc, dat heb je echt goed gezien’. Maar ik heb helemaal niets gezien toen (lacht). We vormen wel een hechte gemeenschap in ons gebouw in Cadzand. We hebben een zeer goed contact met de buren, knappen samen klusjes op in het gebouw en ik ben er voorzitter van de raad van mede-eigenaars. De aard van het beestje zeker?”
“Chantal en ik hebben zeer bewust voor een flat in het centrum gekozen. Gewoon een kwestie van vooruit kijken. Chantal is 67 jaar en ik ben 77 jaar. De dag komt misschien dat het moeilijk zal worden om ons naar het stadscentrum te begeven indien we aan de rand van de stad zouden wonen.”
Als burgemeester en ook nadien heeft Luc Martens ook nog op De Munt gewoond, landmark in het centrum waarover hij vaak flink werd aangepakt door de Roeselarenaars. “Ja, die kritiek kwam natuurlijk binnen. Ik was daar niet goed van dat sommigen mij megalomaan noemden. Iemand stelde mij zelfs de vraag of ik dacht dat ik de burgemeester van Parijs was. Op de duur begin je toch te twijfelen maar ik ben niet van mijn koers afgeweken. Ook dat is aan politiek doen: weten dat je veel tegenwind zal vangen maar je niet laten leiden door veranderende winden. We wisten als bestuur welke richting we met Roeselare wilden uitgaan en als ik de stad nu bekijk, meen ik te mogen zeggen dat we het met Roeselare 2030 toch bij het rechte eind hadden. Maar ik neem niemand die bij de voorstelling van ons plan kritiek had, iets kwalijk. Ik begrijp dat volledig want op een bepaald ogenblik was het te veel en ging het te snel.”
Geen leedvermaak
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 werden Luc Martens en het CD&V bestuur dan ook afgerekend op de grote plannen en bouwwerken in de stad. “Wij hebben die uitslagen echt niet zien aankomen: N-VA werd de grootste partij in Roeselare en klopte ons! Op dat ogenblik snak je naar adem, ja. Je gelooft het zelfs niet als de uitslagen pas binnenkomen. Maar snel besef je dat je moet actie ondernemen. Ik moest maken dat ik de stok van de christendemocratie kon doorgeven aan een opvolger binnen onze partij. We hadden geen bindende afspraken gemaakt voor de verkiezingen maar we hadden wel afgetast wie aanspreekbaar was en wie niet. Ervaring en loyauteit hebben dan een zeer grote rol gespeeld. Of een coalitie met de NV-A mogelijk was? Ik heb het nogal voor de spreuk: spaar wie nederig is, vecht tegen wie overmoedig is. De NV-A heeft zich toen aan dat laatste bezondigd. Wij hebben een coalitie gesmeed met de groenen en de socialisten. En ja, dat gebeurde inderdaad op precies hetzelfde ogenblik dat iemand van de Roeselaarse NV-A live op WTV verkondigde dat Brecht (Vermeulen, red.) burgemeester zou worden en hijzelf een schepenambt zou opnemen. Neen, ik had helemaal geen leedvermaak toen ik dat hoorde, absoluut niet. Ik wist dat ik op dat ogenblik een groep mensen pijn deed en dat doet niemand graag. Maar voor ons was het belangrijk dat wij konden blijven groeien en besturen. En dat is ons toen ook gelukt”, besluit een tevreden Luc Martens.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
