Waar gaat ons bos naartoe?

Peter Bossu stelt zich vragen bij het bosbeleid in Vlaanderen.

Vorige week was er ferme commotie over de nog niet beschermde waardevolle bossen. Op zich al merkwaardig dat de Vlaamse Regering zich anno 2017 moet bezig houden met de bescherming van bossen en dan nog van die die blijkbaar waardevol zijn. Zijn bossen dan niet sowieso beschermd, is een bos niet bij uitsteek het symbool van de toekomst, van gezondheid, van natuur en van biodiversiteit? Neen dus, er gingen jaren over om tot een kaart te komen waar die niet-beschermde bossen zich situeerden en wat er waardevol aan was. De regering woog af of een oud, waardevol bos niet te veel de toekomst zou bedreigen van het nabijgelegen woon- of industriegebied en kwam na al die tijd tot een voorstel.

Voorstellen zijn goed en horen thuis in de politiek, op voorwaarde natuurlijk dat de democratische waakhond er is van het parlement én van de media en van groepen uit het middenveld. En bijna was het voorstel van de bescherming van de waardevolle bossen voorgesteld als een historische overwinning. Gelukkig was er die snoodaard van ene Bruno Tobback (SP.a) die plots het geluksmoment van minister Joke Schauvliege (CD&V) verknalde. Bruno zei dat er op vraag van projectontwikkelaars zeker 800 hectare waardevol waren gewist om ruimte te maken voor villa’s voor wie het kan betalen. Joke van landbouw, omgeving, natuur en alles wat onze open ruimte kan vorm geven en bewaren voor de toekomst weerde zich als een duivelin. Eén tegenargument dat er circa 800 hectare gewist waren op vraag van kwam er echter niet.

De politicus die meer Vlaams bos remt, remt de toekomst van het Vlaamse volk

Sommigen vroegen dus duidelijkheid en kregen waar voor hun geld. Bos anno 2017 symbool voor de biodiversiteit, voor gezondheid? Volgens de Vlaamse Regering is dat ok, behalve als er bepaalde uitzonderingen zijn zoals waardevol bos opofferen voor villa’s die alleen de rijken zich kunnen permitteren. Kiezen voor “Natuur voor iedereen” en voor meer bos is respect hebben en rekening houden met de klimaatuitdaging, de achteruitgang van de biodiversiteit en de behoefte aan meer groen voor het welzijn van Bart, Nele, Achmed, Nicole of Bavo. Wie dit niet doet maakt van natuur en van bos een politieke speelbal zoals dat in de vorige eeuw gebruikelijke was om zieltjes te winnen.

De “Boswijzer” is het instrument, de barometer van de Vlaamse overheid om aan te tonen wat de toestand van het Vlaamse bos is. De Boswijzer zou moeten aantonen waar er bos bijkwam en waar er weg ging. De jongste versie dateert van 2013 en wees de Zoo van Antwerpen, verkeerswisselaars en golfterreinen aan als nieuw bos. Zelf deed ik vandaag nog eens een proef met de grote wijzer van minister Schauvliege. Ik tikte in de geosite van de Vlaamse overheid mijn geboortedorp Lichtervelde in en zag als ‘nieuw bos’ een oude appelboomgaard, een paar tuinen en een reeks populieren verschijnen als nieuw bos. De minister zei al meermaals dat ze weet dat er “ruis” op haar Boswijzer zit en kondigde al in 2015 een nieuwe methodiek aan.

We zijn ondertussen 2017 en ik voel het aankomen als een buikplaag dat de minister, dat de Vlaamse Regering zowat na de zomer gaat zeggen dat het moeilijk is om een Boswijzer op te maken, om te weten hoeveel bos er weg ging en hoeveel er bij kwam. 25 jaar geleden kon men dat wel, maar nu niet meer. Ondertussen zijn er sinds eind 2015 900 (negenhonderd!) kapvergunningen voor bos afgeleverd. Ik wil in oktober – de week van het bos – toch wel eens horen van de minister hoeveel bos er in West-Vlaanderen de jongste negen jaar – haar periode als minister van zowat alles van het buitengebied – bij kwam. Geen verhaal van ja maar ja, als dat en dit, maar van concrete cijfers. Wat men 25 jaar geleden kon, moet nu toch ook nog kunnen? Ook goed wetende dat er qua groene thema’s weinig zo sympathiek is voor heel veel mensen als bos. Bos als bron van zowat alles wat goed en gezond is. De politicus die meer Vlaams bos remt, remt de toekomst van het Vlaamse volk. Zonder adem sterft een volk.