Ik krijg een telefoontje. Of ik niet eens De Krant van West-Vlaanderen wil maken? Hoofdredacteur zijn voor één week? “De Krant van West-Vlaanderen Wim, dat is zoiets als de Gazet van Antwerpen, maar dan in het West-Vlaams”, zegt de vriendelijke stem met een onmiskenbaar Koekelaars accent. Hallo, beste vriend? Ik ken De Krant van West-Vlaanderen, ik ben in deze prachtige provincie geboren en getogen, ik woon nog steeds in het pittoreske Bavikhove, deelgemeente van Harelbeke. Ik word te gepasten tijde al eens geïnterviewd door een erudiet journalist van uw krant en te gepasten tijde lees ik ze ook.
Ik antwoord dat ik graag op die vraag wil ingaan, op één voorwaarde… Dat de krant gedrukt wordt op roze papier. Een roze krant. Zoals de Italiaanse sportkrant La Gazzetta dello Sport, maar ook een mild roze statement voor alles wat anders is, buiten de lijntjes kleurt, niet in een hokje past, kleurrijk is en vol verbeelding. De roze muts van Keith Richards. Ik zie het al helemaal voor me.
Ik wil een krant maken die gelukkig maakt
Een krant vol warme verhalen. Een krant die een koppelteken is tussen de gemeenschappen en bruggen bouwt. Een krant gevuld met tekeningen.
Ik geloof namelijk in de kracht van een tekening. In het vloeien van inkt op papier. Het zachte krassen van mijn tekenpotlood verzacht de zeden en stemt rustig. Tekenen loutert. Alsof terwijl je dit doet, de wereld ophoudt en alles mogelijk wordt. Tekenen is reizen naar de plek waar fantasieën onbegrensd en zorgeloos zijn. Spelregels bestaan er niet. Alles kan en mag er. Idee! Ik ga een week lang kamperen op de redactie en tekeningen maken, reportages verzinnen en veel koffie drinken. Ik wil mensen bij elkaar brengen die dezelfde passie delen, die hetzelfde zijn maar anders.
Ik wil een krant maken die gelukkig maakt. Kan dat nog in de wereld van vandaag? In een wereld die overspoeld wordt door de ene na de andere catastrofe? Een wereld waar steeds minder door die heerlijke, gekke roze bril gekeken wordt? U mag gerust zeggen dat ik een dromer ben, maar ik ben echt niet de enige. Zolang we blijven zingen, is er hoop. Deze krant zal mensen bij elkaar brengen die zonnen aansteken, mensen die ons verwarmen en die van de daken roepen dat er liefde is. Ja, zo’n krant wil ik maken.
En net als ik denk, een roze krant, het zal wel niet gebeuren, krijg ik een telefoontje van hoofdredacteur Bart die met overslaande stem zegt: “Wim, het is gelukt! We gaan drukken op roze papier!”
De Krant van Wim
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier