Peter Bossu, uit Lampernisse en coördinator van SOS Kustpolders, reageert op de discussie die er woedt omtrent de relatie natuurbehoud en landbouw.
De voorbije dagen zijn in de media een reeks straffe uitspraken verschenen van onder meer landbouworganisaties mbt de relatie natuurbehoud en landbouw. Zoals gekend focust SOS Kustpolders zich op de o zo noodzakelijke bescherming van de poldergraslanden en juist in deze bescherming zien we ook duidelijke kansen voor de polderlandbouw.
Ons hart wil veel rechtzetten en nog meer de zaak socio-economisch kaderen (subsidies, uitdagingen en bedreigingen van de globalisering voor onze Vlaamse landbouwers…), maar ons verstand zegt dat het na het afsluiten van het openbaar onderzoek nu beter is om de overheid zijn werk te laten doen, alle ingediende bezwaren en pleidooien tegen het licht te houden en een beslissing te nemen.
“Zachte bescherming van historische poldergraslanden biedt opportuniteiten”
Wij van onze kant menen dat deze zachte bescherming (we spreken hier zoals meermaals gezegd niet over natuurreservaten) zoals deze die nodig is voor de historische poldergraslanden, geen fundamentele verandering van de bedrijfsvoering vraagt, geen financiële aderlating voor de betrokken landbouwers is, maar hen juist wel belangrijke opportuniteiten geeft.
Opportuniteiten
We geven het voorbeeld van het – nu al – jarenlang beschermde weidegebied van Lampernisse. Daar kan een, landbouwer op vrijwillige basis inschrijven/meewerken aan een aantal formules voor natuurontwikkeling, ten voordele van waterwild, weidevogels, maar ook ten gunste van bijvoorbeeld hazen. De landbouwer die dat doet, moet uiteraard rekening houden met bepaalde voorwaarden (maaidata, behoud vegetatiestroken rond bepaalde percelen, …) maar krijgt in ruil een jaarlijkse vergoeding. Voor weidevogelbeheer is dat 700 euro/ha en voor perceelrandenbeheer meer dan 1000 euro/ha.
Mogen we zeggen dat dit een mooie compensatie is, een belangrijk inkomen en een schoolvoorbeeld van een win-win situatie landbouw en natuurbehoud? Heel spijtig dat de tegenstanders van de polderbescherming nooit eens naar deze opportuniteiten verwijzen.
Globalisering
Het is overduidelijk dat de (Vlaamse) veehouderij het moeilijk heeft om te overleven en dreigt ten onder te gaan aan de globalisering (onder meer invoer van goedkoop rundvlees uit een aantal Zuid-Amerikaanse landen). Het is even duidelijk dat de historische poldergraslanden onder druk staan en naar bescherming snakken. Zonder verbond tussen polderlandbouw en natuurbehoud gaan beiden hopeloos verloren in de globalisering. Enkel samen zoeken en samen werken aan oplossingen kan iets opleveren. Wij menen dat bijvoorbeeld de formule van het ‘3 Mussenproject’ in de Handzamevallei en de subsidie-ondersteuningsformules van o.m. Lampernisse tonen dat het kan.
Wij geloven in de toekomst van de Vlaamse landbouw en van het natuurbehoud, daarom blijven we er ook onze energie instoppen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier