De ‘Juegos Olímpicos’ zitten er op. Zoals steeds werden na afloop een karrenvracht analyses en opinies geschreven, zowel over het niveau van de sportieve prestaties als over het niveau van de organisatie.
Het hoeft niet te verwonderen dat, gezien tijdens de aanloop het één van de meest controversiële Spelen leek te gaan worden, de meningen achteraf verdeeld zijn. Wie erbij was in Londen, moet toegeven dat deze Spelen wel héél veel schoonheidsfoutjes hadden. Een onafgewerkt atletendorp, de povere kwaliteit van de voeding, halflege stadions, moeilijke communicatie en soms helse verplaatsingen zijn zowat de belangrijkste pijnpunten. Maar eens je als verwende westerling de knop had omgedraaid, kwam de magie van de Spelen terug helemaal naar boven. De hartelijkheid van de warmbloedige Brazilianen zorgde ervoor dat je die minpuntjes er met de glimlach bijnam.
“Een Belgische medaille kost 5 miljoen euro”
Het Belgische sportieve succes zorgde natuurlijk voor het meeste sfeer. Om de twee, drie dagen viel er weer een medaille uit de bus, en bovendien waren er nog heel wat knappe vierde plaatsen. Het geloof dat wij als Belgen toch iets kunnen betekenen in het mondiale sportgebeuren is terug. Van deze positieve flow moeten we dan ook gebruik maken om verder te investeren. Want geloof me, dat doen we eigenlijk nog te weinig. Een Belgische medaille kost ongeveer – en hou je toch maar vast – 5 miljoen euro. De medailles van de Britten, Australiërs en Amerikanen kosten echter het dubbele! Dat is ongelooflijk veel geld, maar ik ben er van overtuigd dat dit zich terugverdient door een gezondere, productievere bevolking. Met topsportsuccessen krijg je mensen nu eenmaal aan het bewegen. En bewegen is… het beste medicijn!
Op sportief gebied kijk ik met lichte gemengde gevoelens terug, maar toch overheerst de blijdschap. Opnieuw halve finale na een op het laatste moment verstoorde voorbereiding door een weliswaar lichte, maar ongelooflijk ongelegen hamstringblessure, is uiteindelijk meer dan waar ik net voor de wedstrijd op gehoopt had. Maar er zat dus wel nog zo veel meer in. Ik had dan ook heel graag nog een wedstrijd gelopen, maar zoals zo vaak na het grote kampioenschap oogt de kalender magertjes wat betreft 400 meter horden wedstrijden.
Urban Memorial
Op de Memorial mag Axelle Dauwens dit jaar tonen wat ze écht waard is op die discipline. Een kleine troost haal ik wel uit de Urban Memorial in Brussel. Op de Anspachlaan mag ik het op 4 september opnemen tegen Belgiës beste hoge hordeloper, Damien Broothaerts, op de ongebruikelijke 200 meter horden. In één lange rechte lijn. Het wordt dan ook ongetwijfeld een leuk spektakel, waarbij ik benieuwd ben wat de doorslag zal geven: Damiens snelheid of mijn uithoudingsvermogen.
Daarna wordt het dan eindelijk tijd voor wat welverdiende rust. Tot dan!
Olympische Spelen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier