Ik zit vrijdag in Durbuy op mijn GRLPWR-voetbalkamp voor meisjes, we gaan met z’n allen samen naar de match kijken. Wordt leuk. Vooral omdat we zullen winnen, denk ik. Eerlijk: na de groepsfase had ik schrik voor Italië. Ze brachten toen zowat het beste voetbal van het EK. Maar in hun 1/8ste finale tegen Oostenrijk was het toch al heel wat minder en bleken ze toch kwetsbaarder dan gedacht. En het blijft een topland, er is ook al gebleken dat wedstrijden tegen een mindere ploeg soms gevaarlijker zijn.
Te doen dus, ik zie de Rode Duivels doorgaan. En al ziet iedereen graag meer aanvallend spel, als ze het op dezelfde manier moeten doen als tegen Portugal, so be it . Maakt mij niet uit. Al moet gezegd dat je als aanvaller na een match niet graag hoort: goed gewerkt, goed verdedigd. Zoals van Lukaku werd gezegd. Verdedigen is part of the job maar het is onze hoofdjob niet, hé.
Maar nu telt dat even allemaal niet en telt alleen die Europese titel. Dat is ook gebleken op het WK in 2018. Na de goal van Frankrijk tegen België in de halve finales ging ook alles dicht en werd Frankrijk later wereldkampioen. Who cares over de manier waarop? Jammer trouwens dat we Frankrijk niet meer kunnen tegenkomen, ik had echt gehoopt op een revanche.
Liever Zwitserland, die kennen we, maar na Italië volgt dan Spanje, denk ik. En dat wordt een moeilijkere brok dan Italië. Omdat zij het omgekeerde parcours afleggen. Aanvankelijk in de groepsfase niet overtuigend, moeilijk scorend vooral, maar dan plots tien goals op twee matchen…
Euro 2020
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
