Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze week richt hij zich tot Björn Soenens. De VRT-correspondent die na bijna tien jaar terugkeert naar België mag altijd reageren op karl@kw.be.
Beste Björn,
De inauguratie van Donald Trump bij het begin van zijn tweede termijn als president van de Verenigde Staten klinkt als de bel op de speelplaats die niet alleen een nieuw lesuur maar ook het einde van een leuk en lang intermezzo inluidt. De Amerikawatcher komt straks terug naar zijn land. Na bijna een decennium aan prikkels in New York terug naar Vlaanderen, waar grijs en mistig de voorbije maanden de norm waren. Van wereldstad New York naar provinciestad Gent. Het wordt wennen, maar het vermogen tot assimileren is groot. Dichter bij de kinderen, geen oceaan tussen Björn, Emma en familie.
In het begin van het millennium reisde ik in het zog van Kim & Justine graag naar New York. De US open in september, Indian summers bijna op bestelling. Zonsondergangen met de mooiste kleuren, flaneren in Central Park met het liveconcert van Simon & Garfunkel in de koptelefoon.
Je brengt je boodschappen altijd met de nodige schwung, je woorden vloeien als lava gestuwd door een superactieve krater
Ik kon me verliezen en vaak ook verdwalen in de Big Apple. Zoals tijdens die ene nacht toen Carl Maes (de toenmalige coach van Kim Clijsters) en ik na een bezoek aan de Coyote Ugly bar waar de BH’s in groten getale aan het plafond hangen nog op zoek gingen naar een laatste glas. We strompelden nietsvermoedend The Flying Lure binnen en bestelden twee pinten. We waren de wereldtennisorde al opnieuw aan het hervormen toen we na een vijftal minuten door hadden dat we niet op de juiste plek waren terechtgekomen. Op de televisieschermen achter de toog verscheen pornografisch materiaal en naast ons begonnen mannen zich in latexpakjes te hijsen. We keken naar mekaar, lachten en stapten buiten, als een tweemansfanfare van honger en dorst. Ondertussen was de ochtendshift begonnen. We wandelden langs de Hudsonrivier naar ons hotel om na een paar uurtjes slapen een nieuwe US Opendag aan te vangen.
New York verrast elke dag. Ik zag op je Instagrampagina dat je ook een enorme band hebt opgebouwd met de stad die nooit slaapt, Björn. Maar we zijn passanten in een verhaal dat aan mekaar hangt met korte en langere passages. De kluis met herinneringen zal op het einde van het leven goed gevuld zijn. Je hebt ondertussen een prachtige mediacarrière op je curriculum staan. Ik herinner me je nog van bij Radio 2 West-Vlaanderen.
Je passage in Kortrijk was kort. Later kruisten we mekaar bijna dagelijks in de 2L-gang van het oude VRT-gebouw. Jij werkte bij Koppen, ik aan de overkant van de gang op de sportredactie. We zagen mekaar vaak en ik herinner me je als een vriendelijke maar gedecideerde gast. Je had over veel zaken een mening en vond het ook altijd waardevol om die te delen. Anderen vonden dat soms vermoeiend en van te veel profileringsdrang getuigen. Ik had en heb er nog altijd geen enkel probleem mee. Je meningen zijn altijd onderbouwd, ze getuigen van inzicht en dossierkennis. Je brengt je boodschappen altijd met de nodige schwung, je woorden vloeien als lava gestuwd door een superactieve krater.
Thomas De Graeve volgt je op als Amerikawatcher. Een zware erfenis, maar Thomas zal dat goed doen en jij zal hem ongetwijfeld van de nodige tips voorzien. De lijnen zijn anno 2025 kort. Je wordt straks 57 jaar, Björn. Je gaat zonder twijfel nog een hele tijd door. Ik hoop het toch en het zal me ook blij maken. Bewakers van constructieve journalistiek in de clickbaitwereld. Zo kunnen er niet genoeg van zijn.
Warme groeten,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier