Karl Vannieuwkerke schrijft deze week een brief naar Tomas Van Den Spiegel, de ceo van Flanders Classics, organisator van ondermeer de Ronde van Vlaanderen. De ex-basketter mag altijd antwoorden: karl@kw.be.
Beste Tomas,
Ik schrijf je deze brief om mijn respect en dank uit te drukken. Er is bij mij altijd een vorm van bewondering geweest voor sporters die tijdens hun carrière verder keken dan hun neus lang is en zich bewust waren van het feit dat een sportloopbaan van korte duur is. Zo ben ik ook een stille fan van Tom De Sutter. Nog voor padel hier ook maar enige bekendheid verwierf, durfde Tom al investeren. Altijd risicovol, maar de ene gok is beredeneerder dan de andere. Met zijn charmante persoonlijkheid, gekoppeld aan een stevige dosis intelligentie, is Tom nu een succesvolle zakenman geworden. Het is hem van harte gegund. Ook jij had dat altijd in je, Tomas. Slimmer dan de doorsnee collega wapende je je voor de toekomst. Met in het achterhoofd altijd die dwanggedachte dat een sportloopbaan van de ene dag op de andere afgelopen kan zijn. Je verliet het universum van de dubbele meters, driepunters en naar massageolie ruikende kleedkamers zonder enig probleem.
Zelden is je mening ongenuanceerd. Goed in rationaliteit, zelfs als je kwaad en opgefokt bent.
Ik herinner me dat je als 18-jarige knaap van Okapi Aalst, die als rookie van het jaar werd verkozen, een contract tekende bij Sunair Oostende. Ik volgde Sunair als journalist van Focus TV al drie jaar van heel dichtbij. Daar waren ze maar wat blij toen die transfer rond geraakte. Ik maakte je amper een paar maanden mee voor ik naar de VRT vertrok, maar kwam er nog geregeld terug omdat een deel van mijn hart in de Mister V-Arena was achtergebleven. Freddy Declerck links onder de korf, Kris Schoeters die voor de ambiance zorgde, Rudolf Vanmoerkerke op zijn vertrouwde plekje. In het begin van het nieuwe millennium bezorgden jij en Praskivecius onder Aäron Mc Carthy en Eddy Casteels Oostende twee titels op rij. Geen wonder dat je daar een mascotte van het verlangen werd toen je aan je tournee bij een aantal Europese topclubs begon. Je keerde in 2011 terug naar de Koningin der Badsteden om nog twee keer kampioen te worden. Maar bij die laatste titel was je inbreng gering. Een voetbreuk achtervolgde je, het moment van de reconversie was aangebroken. Het contract werd in onderling overleg verbroken. Ondertussen had Vlaanderen kennisgemaakt met je brede algemene kennis toen je Slimste Mens Ter Wereld werd.
Weet je nog waar je je afscheid aankondigde, Tomas? Allicht wel. Het was op het eiland Corsica aan de tafel van Vive le Vélo! Met die altijd frisse en opmerkzame ogen van je zei je dat je klaar was voor de toekomst en het zwarte gat zou overslaan. Het was geen leugen. Onze gezamenlijke sportpassie had ons toen al een tijdje samengebracht. Ik voelde onmiddellijk een klik. Over elk onderwerp konden en kunnen we nog altijd een deftig gesprek voeren. Zelden is je mening ongenuanceerd. Goed in rationaliteit, zelfs als je kwaad en opgefokt bent. Ondertussen ben je al drie jaar ceo van Flanders Classics en ik kan je niet genoeg bedanken, Tomas. Jullie hebben het wielrennen het voorbije jaar ongelooflijke diensten bewezen. Er moesten compromissen met het spektakel worden gesloten en jullie deden dat voortreffelijk. Dat de Ronde van Vlaanderen zondag een recordkijkcijfer haalde, is geen toeval. Jullie zijn blijven gaan omdat surplace de antithese van fietsen is. De juiste keuze. Vive le Vélo!
Warme groet en tot snel,
Karl kruipt in zijn pen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier