Karl schrijft een brief naar Hugo Broos: “Je hebt als trainer een erelijst van hier tot in Yaoundé”

Karl Vannieuwkerke schrijft vandaag een brief naar Hugo Broos, de coach van Zuid-Afrika die door een scheidsrechterlijke dwaling het WK dreigt te missen. De coach mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Hugo,

Af en toe haal je nog eens een krantenkop in de Belgische media. Heel af en toe. Het verbaast me dat het niet meer gebeurt. Je bent bondscoach van Zuid-Afrika en hebt als trainer een erelijst van hier tot in Yaoundé. Drie keer kampioen van België (twee keer met Club Brugge, één keer met Anderlecht), twee keer de Belgische beker, vier keer de Supercup en met Kameroen in 2017 winst van de Afrika Cup. Je werd ook vier keer verkozen tot trainer van het jaar. Veel van je Belgische collega’s kunnen hier maar van dromen. De nieuwe generatie verkoopt zich wel beter dan jou. De tijdsgeest, de grootste mond overleeft. Maar jij hield en houdt er nog altijd niet van om urenlang teksten te debiteren in het licht van een paar lampen in de perszaal. Je uitleg is vaak monotoon en sober, maar wel to the point. Ik ben in het begin van de jaren negentig toevallig in de journalistiek gerold. Losse medewerker voor de krant Het Volk. Ik mocht toen af en toe naar Club Brugge en toen ik van 1994 tot 1997 op de redactie van de regionale zender Focus TV belandde, kwam ik je bijna wekelijks tegen. Zelden ben ik in de sportwereld een meer correcte en aimabele mens tegengekomen, Hugo. Niet dat je altijd wild enthousiast deed als je iemand van de pers zag, maar je was bereikbaar en liet ons zelden in de steek. Journalisten straal voorbijlopen of kleineren als ze eens kritisch geweest waren, deed je nooit. Voornaam en professioneel als je bent. Ik maakte ooit eens een reportage over je dochters Kaat en Elke. Er wachtte mij in Varsenare een hartelijke ontvangst en een gesprek met twee tieners die de waarden duidelijk van geen vreemde hadden meegekregen. Eigenlijk is het het woord klasse dat het beste bij je past, Hugo. Je bent een sjiekn tiep zoals ze het in de Vlaanders zeggen. Je verhaal als trainer van Club Brugge duurde zes seizoenen. Niemand deed beter. Zelfs de legendarische Ernst Happel niet.

Zelden ben ik een meer correcte en aimabele mens tegengekomen

En dan spreek ik nog niet over je prestaties als voetballer. Vier titels, vijf bekers, twee Supercups, drie Europese successen met Anderlecht en twee Europese Supercups na overwinningen tegen Bayern München en Liverpool. Een erelijst om van te duizelen. Je voetbalde na je jeugdjaren in Humbeek maar voor twee ploegen. Een op het eerste gezicht onverenigbare combinatie. Je maakte grote sier bij Anderlecht om daarna ook bij Club Brugge successen aaneen te rijgen. De rustige vastheid. Een rots waar anderen paleizen op konden bouwen. Die drie Europabekers met Anderlecht, maar ook die legendarische Brugse Europese campagne met de match tegen Borussia Dortmund op Olympia als hoogtepunt als levenslange collectieve herinneringen. Beste Hugo, je hoort in het pantheon van de grootste Belgische voetballers ooit. Niet op basis van fijnbesnaarde voeten. Technisch waren er velen beter. Maar tippen aan jouw palmares doen er weinig. Dat zouden we eens wat meer mogen benadrukken. Deze week haalde je dus wel de Belgische kranten en websites. Omdat je er met Zuid-Afrika niet in was geslaagd om je te kwalificeren voor het wereldkampioenschap in Qatar na een diefstal in Ghana. Een Senegalese ref die eenzijdig floot in ruil voor een kleine cacaoplantage of weerwraak nam omdat je zijn land in 2017 uitschakelde in de kwartfinale van de Afrika Cup? Jullie hebben een klacht ingediend bij de FIFA. Kansloos, Hugo. Corrupte voetbalbonzen hebben het WK aan Qatar toegekend. Wat wil je? Ach, wat maakt het uit? Je carrière is ronduit schitterend en op het eind van volgend jaar, als er in het Midden-Oosten wordt gevoetbald, heb jij alle tijd voor de kleinkinderen. Wat kan een mens nog meer willen? Geniet ervan.

Warme groet,