Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Vandaag richt hij zich tot alle Vrijwilligers. Mét hoofdletter, want zij zijn het bindmiddel van een samenleving die altijd maar sneller verandert. Als een dam tegen de verzuring. Reageren kan via karl@kw.be.
Mag ik beginnen met een kleine boodschap voor de eindredacteur? Gelieve de hoofdletter in het woord Vrijwilliger te laten staan. Puur taalkundig is het niet correct. Dat weet ik. Maar het voelt zo natuurlijk aan dat ik je met een hoofdletter aanschrijf, dat ik het ook consequent wil doen. Jij, Vrijwilliger, bent het bindmiddel van een samenleving die altijd maar sneller verandert. Of je nu in de kantine van een sportclub staat, zelf training geeft, seingever bent in een wielerwedstrijd, mensen in en uit bed helpt in een woonzorgcentrum of dieren verzorgt in een asiel. Je bent gewoon van onschatbare waarde en onmisbaar. Ik ken een deel van jullie bij naam, zie er een aantal een paar keer per week in de voetbalkantine van KSV Diksmuide. Noël, Lieve, Staf, Magaly, Kim, Luc, Nancy, Fré, Griet, Erik, Peter, Chantal, Kurt, Frank, Peter, Walter, Kurt, Claudia, Isabelle, Heidi, Evie, Freja, Tine,… en zo kan ik nog wel een hele tijd door. Een collectief namen als pars pro toto. Allemaal lieve mensen met verantwoordelijkheidsbesef, puttend uit een diep reservoir aan betrokkenheid en begiftigd met een flinke dosis empathie. Elke week verleggen jullie een steentje in de rivier. Die vele steentjes vormen de sterke dam tegen de verzuring en de verstarring van een maatschappij waarin zelfingenomenheid dreigt te regeren. Onze dankbaarheid voor jouw werk, beste Vrijwilliger, kent geen grenzen. Ik merk soms dat radeloosheid de bovenhand dreigt te nemen als blijkt dat je er op drukke momenten alleen voor staat. Dan voelen jullie zich in de steek gelaten en sluipt de twijfel binnen. Gelukkig neemt voldoening het telkens opnieuw over.
Het lot van een hele samenleving ligt in jullie handen
We moeten absoluut vermijden dat dé Vrijwilliger een uitstervend ras is. Het wordt altijd maar moeilijker om mensen mee in het bad van de Vrijwilligheid te trekken. Uurroosters geraken niet ingevuld, cafetaria’s van verenigingen zijn dicht op de momenten dat ze open zouden moeten zijn, oudjes verkommeren van eenzaamheid en sportwedstrijden worden niet meer georganiseerd omdat Vrijwilligers afhaken in organisatiecomités en op de dag van de evenementen zelf. Maar jij, die zich door deze brief aangesproken mag voelen, bent er wel nog. Stichtend voorbeeld. Rolmodel voor de volgende generaties. Man/vrouw die belangrijke afspraken verplaatst omdat zijn/haar basketploeg thuis speelt, liever de vestiaire van de foyer van het cultureel centrum bemant dan zelf naar de bioscoop te gaan of een aperitiefmoment overslaat om een eenzame bejaarde op te beuren. Jullie zijn mensen van goudwaarde. En mag ik je nu nog een extraatje vragen, beste Vrijwilliger? Zou je nu ook nog Katalysator met een grote K willen zijn? Weet dat jouw enthousiasme aanstekelijk werkt. Vertel aan alle mensen die je kent hoeveel voldoening je uit het Vrijwilligerswerk haalt en de volgelingen zullen zich aandienen. Het lot van een hele samenleving ligt in jullie handen. Als jullie afhaken, moeten veel clubs en verenigingen opnieuw naar de tekentafel. Allicht om vast te stellen dat ze de boel beter opdoeken wegens financieel niet langer haalbaar. Het zou het sociale leven in veel dorpen en gemeenten tot een minimum herleiden. En dat moeten we ten koste van alles vermijden.
Bluven goan lik damme zeggn!
Warme groet,
De Krant van Wim
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier