De bokskamp van Delfine Persoon in Madison Square Garden blijft voor beroering zorgen. Maar bokskenner Roland Lebuf gelooft niet dat er ooit een rematch komt.
Rematch Taylor-Persoon? Vergeet het. Of het kamp van de Ierse moet akkoord gaan met wat men noemt een ‘immediate rematch’. Dus Taylor die nog één tussenkamp bokst binnen pakweg drie-vier maanden en dan nog DIT JAAR terug in de ring stapt met Delfine met als inzet die intussen bekende vier gordels.
Vergeet het. Dat Katie dat eventueel wel ziet zitten kunnen we sportief gezien nog aannemen, maar promotor Eddie Hearn zit de komende vier-vijf jaar op een berg dollars met het organiseren van zogezegd ‘gemakkelijke’ kampen voor Taylor. Want geen enkele van de vier bonden waar ze nu kampioen van is, eist dat ze verplicht binnen een bepaald aantal maanden haar titel moet verdedigen. Zoals dat bij de EBU wél het geval is.
Read my lips: voor Katie liggen al een viertal kampen vast zonder titelverdediging en intussen is onze Delfine al lang gestopt met boksen. We horen het Hearn al denken: ‘Fuck Persoon, fuck Flanders.’
Want even terugspoelen. Aan de vooravond van de kamp Katie Taylor-Delfine Persoon gaf de West-Vlaamse wereldkampioene toe dat in het afgesloten contract stond dat ze enkel recht had op een rematch, als ze won van de Ierse. ‘We wilden er ook een als Katie won,’ aldus Delfine. ‘Maar daar kon geen sprake van zijn. Take it or leave it, was het antwoord van promotor Eddie Hearn.’
En nu plots, na al de commotie rond de schandalige uitslag van de kamp, zou de absolute ‘king’ van het bokswereldje (opvolger van de befaamd-beruchte Don King, weet je wel) zo bereidwillig zijn om Delfine toch een rematch te gunnen?
Een rematch Taylor-Persoon? Delfine mag het vergeten
No way, zoals ze zeggen. Want zelfs als we er van uitgaan dat eergevoel Taylor niet vreemd is en ze natuurlijk ook wel goed weet dat de zege een geschenk van de ringrichters was, dan zegt de rede haar dat ze ook een tweede keer kan verliezen van die agressieve Delfine.
Eddie Hearn en Katie Taylor hadden het trouwens al jaren op de zenuwen dat daar een simpele boerendochter (in hun ogen) uit het verre onbekende en nietige Vlaanderen al vijf jaar lang die zo begeerde WBC-belt rond haar middel had hangen. Een gordel die Taylor nog miste. En Hearn zag ook wel dat telkens Delfine haar titel verdedigde, er pakweg 1.500 geïnteresseerden in de zaal zaten. Terwijl in Madison Square Garden het tienvoud kan. Dat die kampen bijna nooit rechtstreeks op de tv kwamen ook. Terwijl hij honderden miljoenen puurt uit live-uitzendingen, pay-per-view en publiciteit.
Zie die bereidwillige geste dus maar als zoethouder voor de goegemeente hier in (West)Vlaanderen. Volgende maand is er weer iets anders waar boksfans zich aan kunnen ergeren of laven. ‘And life goes one’, weet Hearn heel goed. Maar… never say never. In de professionele bokssport kan alles, wordt beweerd. En dat klopt dus.
Delfine naar New York
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier