Dagtrip met of zonder auto: een (bijna) objectieve vergelijking

© FV
Frederic Vansteenkiste
Frederic Vansteenkiste Medewerker KW

Frederic Vansteenkiste is getrouwd en papa van twee dochters. Hij werkt voor afvalintercommunale MIROM in Roeselare. Voor kw.be blogt hij regelmatig over zijn bestaan als autoloze burger.

Dag trippers van het eerste uur. Vandaag nemen we jullie mee op een spannende en avontuurlijke trip! Maar we doen dat zonder tripstick, er is ook geen schat van Charlepoenje en zelfs geen Geert of Hilde. Neen, vandaag is de trip wat ie is, maar kan je gewoon kiezen hoe je vertrekt! De zomer wenkt, de kindjes zijn thuis en misschien heb je je reisje voor dit jaar al achter de kiezen, dus lijkt een daguitstapje wel een goed idee. Alleen … trek je er op uit met de wagen of kies je voor alternatieve vervoersmiddelen? Ik stel jullie in alle objectiviteit de twee mogelijkheden voor, al wil ik wel even aanstippen dat die befaamde lobbygroepen van de automobielindustrie eigenlijk nog niet bijzonder actief zijn geweest. Maar goed, misschien staat er volgende week wél een Lexus voor de deur. We zien wel.

Opvallend weinig rotondes als je met de trein reist

Succes bij het maken van je keuze!

Optie 1: de dagtrip met de auto

Laat ons maar eerlijk beginnen: de dagtrip met de auto is eigenlijk ook het type waar we zelf het meest vertrouwd mee zijn. En je zou ook denken dat het de meest voor de hand liggende keuze is. Je staat op, puzzelt picknickmand, frigobox, tuinset en kroost in de koffer en rijdt in pakweg een goed uur naar je bestemming, een of ander pretpark, een dierentuin of een provinciaal domein, waar je een plekje kiest op de ruime parking. Ja, dat mag ook een museum zijn, als er maar een deftige cafetaria bij is. Je beleeft vervolgens een dag lang doldwaze avonturen (of je leert een pak boeiende weetjes waar je dan op familiefeesten mee kan uitpakken) en rijdt vervolgens moe maar voldaan terug naar huis.

Een mooi scenario, maar let’s face it: zo is het natuurlijk zelden. In realiteit ben je amper vertrokken wanneer één kind ‘pipi moet doen’ en een ander al misselijk is na het eerste rondpunt. Je gps begint te flippen bij dat nieuw stuk autostrade en die omleiding dwars door even idyllische als doodse dorpjes was ook niet echt ingecalculeerd. Ook nog even tanken tussendoor, want dat ding zuipt diesel als ware het een Duitser op een Oktoberfest.

Die doemberichten over treinvertragingen zijn ongetwijfeld het werk van de lobby van de automobielindustrie

Een keer je in de buurt van je bestemming begint te komen (kind 1 heeft nu honger en kind 2 heeft intussen haar kleedje ondergekotst), wordt bovendien duidelijk dat je niet de enige was die deze dagtrip in gedachten had, waarna je kan beginnen aanschuiven in de monsterfile richting afrit, met een claxonconcert als soundtrack. Stom ook dat die airco net nù kapot is, de heetste dag van ‘t jaar.

Uiteindelijk raak je dan toch bij de ingang van de parking waar net een tram halt houdt. (Let even op die enthousiaste mensen die gezwind afstappen, die komen straks nog terug.) Voor jou is het wel nog net éven verder tuffen tot een jobstudent in een fluojasje je naar je plekje op parking T gidst. Twintig minuutjes stappen tot aan de ingang wel, drukke dag vandaag.

Nu goed, je bent er dan toch en je kan zorgeloos van een gezellig dagje met het gezin genieten. Tot ‘s avonds dan. Dan kan je nog even vloeken op die anonieme onverlaat die zijn deur tegen je carrosserie heeft geknald en op de 20 euro parkeergeld die je eerst moet ophoesten. Ticketje valideren aan die verborgen zuil op parking K wel. Nog even geduldig aanschuiven in het soort bottleneck eigen aan attractieparkings (met een minimaal debiet) en dan éindelijk naar huis. Geen zieke of zagende kindjes gelukkig, die liggen te ronken op de achterbank. Hèhè … kan eens de batterijen opladen, zo’n daguitstap!

Optie 2: de dagtrip zonder auto

Maar goed, hoe loopt het dan zonder auto? Want dan moet je zeulen en sleuren, ben je afhankelijk van uurregelingen en raak je amper ergens, toch?

Vertrekken doen we in elk geval op hetzelfde moment. We moeten geen koffer inladen, maar nemen wel elk een rugzakje mee met onze picknick en water voor onderweg. Geen bus nodig, want we wonen best dicht bij het station. De trein arriveert stipt op tijd, want al die doemberichten over vertragingen zijn fel overdreven en ongetwijfeld het werk van de lobby van de automobielindustrie. Zucht … Ze zouden dat geld beter spenderen aan een Lexus voor opruiende bloggers.

De kindjes gaan intussen naar het toilet als ze moeten plassen, eten wanneer ze honger hebben en drinken als ze dorst hebben. Misselijk worden ze niet, want er zijn opvallend weinig rotondes op treinsporen. We kijken door het raam, de trein glijdt door een idyllisch landschap dat wel wat ontsierd wordt door een rij auto’s die zich precies vastgereden hebben in een of ander boerengat. Maar we laten het niet aan ons hart komen en spelen een spelletje.

De trein glijdt door een idyllisch landschap dat wel wat ontsierd wordt door auto’s die zich hebben vastgereden

Voor we het goed en wel beseffen komen we aan op onze bestemming. We pakken onze rugzakken, stappen af en vijftien stappen verder staat de tram die om de 10 minuten naar de attractie pendelt ons al op te wachten. De prijs van de tram is inbegrepen in de prijs van onze tickets, net als de trein trouwens.

Een zucht later houdt de tram halt en stappen we enthousiast uit vlakbij de ingang. Wat verderop schuift net een auto de parking op. De bestuurder ziet er niet zo best uit en je hebt een beetje medelijden. Nu, veel tijd om daarbij stil te staan is er niet, want de deuren zijn open en je kroost stuift joelend naar binnen. Je beleeft een zorgeloos dagje met je gezin en ‘s avonds zit iedereen moe maar voldaan heen en weer te wiegen in een treincoupé. Papa is wel een beetje misselijk, want gezien die niet met de auto moest rijden kon hij gerust een paar biertjes drinken.

Misschien net eentje te veel, maar geen zorgen: het toilet is vlakbij.