De Vlamingen kennis laten maken met het echte Amerika én dat vanop de fiets, dat is het doel van Wouter Deboot. Wekelijks vertelt Wouter hier over zijn belevenissen die komende week in ‘Iedereen Beroemd’ te zien zijn.
In Montana gaat de TransAmerica Bicycle Trail veeleer noordwaarts dan westwaarts. Dat zorgt voor een deugddoende afkoeling na de verzengende hitte van de afgelopen weken. Toch verloopt ook hier de tocht niet zonder problemen. Bosbranden teisteren al weken grote stukken van noordelijk Montana en van mijn volgende staat, Idaho. Af en toe zag ik zelfs in Wyoming die dreiging hangen, als een donkere penseelstreek door de blauwe lucht.
Op de US-93 ter hoogte van Stevensville zie ik voor de eerste keer met mijn eigen ogen wat Montana nu al weken in de ban houdt. Een gigantische rookpluim stijgt op uit een bos dat de flanken van een berg bedekt. Daar neemt de brand immense happen uit de begroeiing. Dat zie ik heel duidelijk vanuit de vallei. De wind blaast de dichte witgrijze rook gelukkig de andere kant op.
Verplichte stop
Ik ben op weg naar Missoula, de plaats waar de TransAmerica Bicycle Trail het levenslicht zag. Het hoofdkwartier van de Adventure Cycling Association is er gevestigd, en dat is voor elke TransAmmer een verplichte stop. Allemaal hangen ze daar aan de muur met hun foto. De fietsgekken van overal ter wereld die dit gigantische land doorkruisten. Sommigen onder hen – nog net iets gekker dan de rest – bekampen elkaar zowaar in een heuse jaarlijkse race. Om ter snelst van kust naar kust.
Ik slaagde er ooit in 27 procent voor wiskunde te halen. Of 73 procent te verliezen eigenlijk
Zelf doe ik er drie maanden over, maar hoelang hebben de toppers nodig om coast to coast te gaan? Google geeft me snel het antwoord. Evan Deutsch, een Amerikaanse veertiger, zette eerder dit jaar de recordtijd scherper. Hij fietste van west naar oost, en had 17 dagen, 8 uur en 58 minuten nodig om van Astoria in Yorktown te komen. Mijn hoofd slaat even op tilt. Ik probeer om te rekenen en kom uit op een kleine vierhonderd kilometer per dag. Dit kan niet. Ik heb ongetwijfeld een rekenfout gemaakt. Ik slaagde er ooit in 27 procent voor wiskunde te halen. Of 73 procent te verliezen eigenlijk. Juist? Cijfers zijn niet mijn ding. Sterker nog, Steven kent de code van mijn Visakaart, omdat ik die zelf niet kan onthouden. Ik onderneem een tweede poging, maar krijg hetzelfde resultaat. Dit is je reinste waanzin.
Belgische driekleur
Ik zie in een van de kolommen ook een Belgische driekleur blinken. In 2015 kwam Kim Raeymaekers samen met Deutsch als tweede over de meet. Toen won een Australiër. Wat zegt mijn horloge? Hoe laat is het in België? Ik achterhaal via een aantal omwegen het telefoonnummer van Kim Raeymaekers, en waag mijn kans. “Hallo? Spreek ik met Kim Raeymaekers?” “Jawel.”
Kim steekt van wal, met een Kempische tongval die aan Tom Boonen doet denken. Maandag hoor je zijn verhaal, over zijn wedervaren tijdens de TransAm. Ik luister vol ontzag. Mijn prestatie wil en kan ik onmogelijk vergelijken met die van deze gigant, maar toch zijn er ook raakpunten. Net als ik deed hij het naar eigen zeggen vooral om een stuk van de wereld te zien. Op een pure manier, en met de perfecte snelheid. Met de auto voel, hoor en ruik je niks, en te voet duurt het te lang. Een filosofie waar ik me goed in kan vinden. Beter dan de doorsnee Amerikaan in ieder geval.
Dwars Door Amerika
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier