Schooljuf Christine Baelde (60) raakte vrijdagavond in Langemark-Poelkapelle gewond door een ontplofte obus uit de Eerste Wereldoorlog. Christine was met haar gezin aardappelen aan het planten toen de obus vlak naast zich ontplofte. “Ik ben mijn engelbewaarder dankbaar. Dit kon veel erger geweest zijn”, weet Christine.
“Vrijdag was ik met mijn echtgenoot Luc Gryson en onze zonen Brecht (31) en Andreas (20) volop bezig met aardappelen planten op een stuk grond tussen de Beekstraat en de Mangelaarstraat. “Andreas reed met de tractor. Brecht en ik stonden op de machine om te controleren of alles geod verliep. Een knal en opstijgende rook brachten ons aan het schrikken. De plantaardappelmachine heeft vermoedelijk het ontstekingsmechanisme van de obus geraakt. Ik voelde nattigheid langs mijn gezicht vloeien en dacht dat het een of andere vloeistof van de aardappelmachine was, maar Brecht zei al snel dat het bloed was”, doet Christine het relaas.
Kleine scherven
Christine kreeg kleine scherven van de obus in haar gezicht. Ze liep ook brandwonden op. “Ik had geluk bij een ongeluk. Wie weet wat de gevolgen zouden geweest zijn, mochten die scherven of die giftige stoffen in onze ogen terechtgekomen zijn.”
Na een telefoontje met de huisarts, werd Christine in allerijl door haar zoon naar de spoedafdeling van het Ieperse Jan Yperman ziekenhuis gebracht. Daar kreeg ze de eerste zorgen toegediend. “Men kon er niet achterhalen welke chemische stof in mijn gezicht was terechtgekomen, dus wist met niet hoe die wonde te verzorgen. “Daarom werd ze naar het brandwondencentrum ‘Koningin Astrid’ in Neder-Over-Heembeek werd overgebracht. “Na een extra verzorging en ontsmetting mocht ik zaterdag terug naar huis. Ik moet vrijdag nog terug voor extra nazorg. Dan wordt er gekeken of men de scherven in mijn gezicht chirurgisch zal verwijderen of dat die kunnen uitgroeien.”
Giftige dampen
Ook Brecht kreeg een behandeling in het ziekenhuis: tegen de giftige ingeademde gassen en verbrande huid. “Gelukkig komen we ervan af zonder al te erge verwondingen en kunnen we nog alles navertellen. Indien dat gele poeder of de scherven onze ogen hadden geraakt, we waren blind. Met zalfjes, ontsmetting en het verwijderen van de kleine scherven uit mijn gezicht geraken we er nu wel vanaf.”
“Jaarlijks halen we tientallen obussen uit de grond bij het bewerken van de landerijen, dan verwittigen we de politie die dit doorgeeft aan DOVO welke dan dit gevaarlijk goedje komt ophalen”, vertelt haar echtgenoot Luc Gryson. “Brecht en mijn vrouw stonden op de gevaarlijkste plaats achteraan de aardappelmachine en de lading en rook knalden in hun richting. Op de tractor zit je beter beschermd en hoger in het voertuig. Het werd een krachtige explosie en een stuk van de obus lag vele meters verder.
Duitse obus
Op de spoedafdeling van Jan Yperman deed Christine haar verhaal aan de mensen politiezone arro Ieper en van de ontmijningsdienst DOVO. Het exploderende projectiel was een Duitse obus die meer dan honderd jaar geleden achtergebleven is.
Christine groeide met broer Dirk op op de hoeve van vader Frans en moeder Laura Desot. Ze studeerde voor onderwijzeres. Na haar huwelijk met Luc Gryson vestigden ze zich op de hoeve in de Bikschotestraat in Langemark. Luc werd landbouwer, Christine geeft les aan het tweede leerjaar in de Vrije Basisschool in Langemark. Ze hebben twee zonen. Brecht (31) is docent aan de Hogeschool in Gent en Andreas (20) die in Gent studeert. “Als het druk is op de hoeve steken we met zijn allen een handje toe, zoals vorige vrijdag. Bij het werken op het veld zal er in de toekomst wel wat extra stress zijn, maar we moeten verder!” besluit Christine. (Robert Barthier)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier