Op het assisenproces tegen Ivo Poppe, de 61-jarige ex-diaken uit Wevelgem die beschuldigd wordt van oudermoord en de moord op ‘een tiental’ andere mensen, heeft aartsbisschop Jozef De Kesel zopas zijn getuigenis afgelegd.
Monseigneur De Kesel was bisschop van Brugge tussen 2010 en 2015. “Eerst moet recht geschieden, maar er is zeker plaats voor vergeving”, aldus Jozef De Kesel.
Echt goed heeft de huidige aartsbisschop de beschuldigde niet gekend. “Maar we kunnen moeilijk uw voorganger, Roger Vangheluwe oproepen. Die is verdwenen”, stelde advocaat Filip De Reuse. “Bij zijn benoeming als fulltime diaken heb ik hem wel gesproken, maar dat was meer een soort kennismakingsgesprek. Ik kan me daar weinig over herinneren. Wat zijn concrete taken waren in Wevelgem, dat weet ik niet. Dat wordt daar ter plaatse geregeld binnen de parochie. Het bisdom is zo groot, met zoveel priesters en diakens. We kruisten elkaar wel eens, maar echt ‘kennen’, neen dat kan ik niet zeggen“, begon Jozef De Kesel zijn getuigenis. Lutgarde Vercaemer, de voormalige echtgenote van de beschuldigde, kende hij beter. “Zij is lid van de pastorale raad van het bisdom, een soort adviserend orgaan. Vier à vijf keer per jaar kwam die raad samen en dan ontmoette ik Lutgarde wel eens.”
Je kan nooit iemand herleiden tot wat hij gedaan heeft
De aanhouding van Ivo Poppe in mei 2014 was als een donderslag bij heldere hemel getuigde de aartsbisschop. “Wij waren onthutst. Zoals iedereen. We hebben meteen de nodige maatregelen genomen om zijn verantwoordelijkheden te ontnemen, maar dat was eigenlijk niet nodig: hij zat meteen in de gevangenis. Hij is dan ook formeel ontslagen. Met de slachtoffers heb ik, of het bisdom, geen contact gehad. Men vroeg ook geen contact. Bij Lutgarde ben ik wel geweest. Om haar te helpen en haar bij te staan in haar verdriet. Zij zocht ook werk, want Ivo was de enige kostwinner. Ik heb haar dan een job bezorgd bij een congregatie die iemand nodig had”, getuigde de bisschop. Lutgarde Vercaemer werkt momenteel als verpleegkundige in een rust- en verzorgingstehuis voor oudere kloosterzusters in Heule.
Met Ivo Poppe had hij na de aanhouding in 2014 nog twee keer contact, via korte brieven. “Ivo drukte daarin zijn spijt uit voor wat hij het bisdom en zijn familie aangedaan had. Ik antwoordde hem telkens kort. Dat hoort zo als je een brief krijgt, vind ik.” Filip De Reuse, advocaat van Ivo Poppe, vroeg de aartsbisschop daarop of de Kerk zijn cliënt zou kunnen vergeven. “Je kan nooit iemand herleiden tot wat hij gedaan heeft. Er is zeker plaats voor vergeving. Maar anderzijds vind ik dat er ook recht moet geschieden en dat het ene het andere niet tegenspreekt. Het is niet aan mij om recht te spreken, dat moet hier door de rechter en de jury gebeuren. Het is niet of-of. Wat men ook doet, er is plaats voor vergeving. Er is geen vergeving zonder rechtspraak“, antwoordde Jozef De Kesel. Daarop begon meester De Reuse uit de Bijbel te citeren, maar hij botste daarbij op assisenvoorzitter Bart Meganck. “We gaan hier niet aan Bijbelexegese doen. Iedereen zal zijn gading wel vinden in de Bijbel. Als we hieraan beginnen, is er geen einde aan”, sneed voorzitter Meganck de advocaat de pas af.
Ook de advocaten van het AZ Delta en Jan Leysen, de advocaat van het bisdom zelf, stelden nog een vraag. Beiden wilden weten in hoeverre de daden van Ivo Poppe in strijd waren met de leer van de Kerk. “Als men dit soort feiten doet, dat geldt voor euthanasie in het algemeen, is dat om het lijden te verminderen. Dat haalt men als reden aan. Het lijden stopt, natuurlijk, want alles stopt. Maar als men deze deur opent, moet men goed beseffen dat men raakt aan de fundamenten van onze beschaving. Er is daar een grens die men niet overschrijdt.“
Na zijn getuigenis verdween aartsbisschop Jozef De Kesel via een achterpoortje uit het hof van assisen, daarbij begeleid door een vijftal politiemensen.
Assisenproces Ivo Poppe
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier