In provinciedomein De Palingbeek in Ieper kan je voortaan een beroep doen op een Ranger. Met vijftien zijn ze en onder hun deskundige begeleiding kan je kennismaken met een verborgen kant van het populaire bos. Wij laten drie Rangers aan het woord.
Rik Vanoverberghe: “Natuur blijft me verbazen”
Als een rasechte professional toont Ranger Rik Vanoverberghe (66) hoe je aan een kampvuur de perfecte marshmallow kunt gaan bakken. “Een van de vele voordelen van vuur, je kunt er lekkere dingen mee maken”, lacht hij. “Je moet natuurlijk wel weten met wat je bezig bent en hoe beter dit aan te leren dan met marshmallows. Heel wat van de jongere mensen denken dat je je lekkernij volledig in het vuur moet gaan steken. Helaas gaat hij dan niet alleen smelten, je gaat er ook je mond aan verbranden. Mocht je ooit in zo een situatie terecht komen, dan ga je zonder twijfel aan de gebakken marshmallow van Rik denken en ga je die techniek ook meteen kunnen toepassen.”
Het klaarmaken van suikergoed met een kampvuur toont meteen ook aan dat de Rangers hun kennis vooral op de jeugd willen overbrengen. “Kinderen zijn echt leergierig maar je moet natuurlijk hun interesse kunnen prikkelen. Door ze de handen uit de mouwen te laten steken en hen rechtstreeks in contact te brengen met hun omgeving, worden ze erg bewust van alles wat er zich rond hen afspeelt. Automatisch groeit dan ook het respect dat ze hebben voor diezelfde natuur en gaan het op hun beurt dan ook gaan overdragen op hun sociale kring. De natuur is erg groots en al even veelzijdig, iets wat me nog iedere dag blijft verbazen. Tegelijk is ze ook broos en erg kwetsbaar en moeten we er blijven zorg voor dragen, met een oog op de toekomst.”
Passie voor vogels
De ornitholoog, die Poelkapelle als thuisbasis heeft, was al 4 jaar aan de slag als natuurgids in De Palingbeek en rolde zo uiteindelijk in de functie van Ranger. “Toen ik met pensioen ging, wilde ik mijn tijd nuttig invullen en als natuurgids kon ik mijn passie voor vogels goed gebruiken”, sluit Rik af. “Op zondag kon je mij vaak in het bos vinden of in mijn tuin, waar ik naar de vogels keek. Het gebeurde meer dan eens dan mensen voorbij de tuin kwamen en me vriendelijk goeiedag kwamen zeggen. Ik reageerde dan veelal niet, niet vanwege het feit dat ik onbeleefd was maar eerder dat ik zodanig geconcentreerd was met vogels spotten.”
Anja Goedeseune: “Niet enkel voor mannen”
Met een brede glimlach, zachte stem en een fel oranje mes aan de riem is Anja Goedeseune (47) een van de Rangers die de bezoekers mee op avontuur neemt. Ze dompelt de de aanwezigen onder in een wereld van eetbare planten en honing op basis van paardenbloemen. Ze weet hoe ze het prikkelend gevoel van een brandnetel moet gaan dempen en herkent sporen van een ree in een wildernis van bladeren. Toch haalt ze ook zonder schroom haar mes boven om een kamp op te trekken tussen de bomen door. “Ik ben al 12 jaar actief hier op het domein als gids en heb altijd al een voorliefde gehad voor de kalmte van de natuur. Toen ze op zoek gingen naar Rangers heb ik geen seconde moeten twijfelen. Vanaf de eerste dag had ik mezelf voorgenomen dat ik wilde blijven verder groeien in al mijn activiteiten en eerlijk? Zo een cursus bushcraften stond al langer op mijn verlanglijstje.”
Van het stereotype imago van Ranger, een stoere bink met zware stem, maakt Anja in een ruk brandhout. “Waarom zou een vrouw dit niet aankunnen? Iedereen kreeg dezelfde uitnodiging en de natuur ligt er niet echt van wakker of je een man of een vrouw bent. Ja, we moeten als Ranger er niet op uit trekken met naaldhakken of trendy pantoffels en je moet er misschien wel een iets robuustere inborst voor hebben.”
Wilde dieren
Hoewel een cursus bushcraften op Anja’s bucketlist stond, is er vooral een activiteit die haar voorkeur genoot. “Toen we leerden werken met vuur ging een nieuwe wereld voor mij open”, pikt Anja in. “Vuur boeit heel wat mensen maar vuur staat vaak ook gelijk aan leven. Wie vuur kan maken kan zichzelf en anderen opwarmen maar is ook in staat water te gaan koken. Water dat niet drinkbaar is wordt op die manier wel bruikbaar voor de mens en dat is nu eenmaal cruciaal om verder te kunnen. Het spreekt nu eenmaal aan, net zoals het zoeken naar sporen van wilde dieren in het bos. Zelf ontdek ik nog alle dagen nieuwe dingen en als Ranger kan ik die passie voor de natuur ook, op een avontuurlijke manier, gaan meegeven met anderen.”
Jan Carrein: “Genieten van buitenlucht”
Van achter zijn mondmasker houdt Jan Carrein (46) zijn vuurschaal nauwlettend in de gaten. De Voormezelenaar was in zijn vrije tijd actief in de jeugdbeweging en kon zo een rollende start nemen als kersverse Ranger. Al twee jaar lang is hij actief als gids en de keuze om zich in het nieuwe project te engageren was er eentje waarvoor niet eens een vraag nodig was. “Als leider van de jeugdbeweging leer je automatisch al wat meer omgaan met alles wat de natuur te bieden heeft”, lacht hij. “En ook thuis, samen met het gezin, zijn we altijd bezig met het genieten van de buitenlucht. Dit is dan ook het verlengde van dit alles en dankzij de extra opleidingen die we hebben gekregen kan ik die passie bijna projecteren op de mensen die met ons mee stappen.”
Verwondering in de ogen
Kan de jeugd, in deze tijden van computergames en smartphone apps nog wel geboeid raken van bloemen en planten? “Daar twijfel ik geen moment over”, gaat Jan verder. “Of het nu om een digitaal spelletje gaat of een verkennende toch door het bos, de essentie van het verhaal is dat het een actief gebeuren is. Net die extra vaardigheden op gebied van overlevingstechnieken maakt het voor iedereen zo boeiend en aantrekkelijk. Welke stoere tiener wil er nu niet met een mes leren werken? Vooral wanneer we dan samen vuur leren maken zie je gewoon de verwondering in de ogen van iedereen en dat is voor mij toch wel een grote plus. Het avontuurlijke element zorgt ervoor dat we de aandacht van iedereen krijgen en dan is het veel eenvoudiger om ook echte kennis mee te geven.”
Eetbare planten
De natuur kent Jan en ook hij kent diezelfde natuur. Toch leerde hij als Ranger heel wat nieuwigheden die hem de wenkbrauwen deden fronsen. “We leerden niet alleen eetbare planten identificeren”, grapt hij. “We leerden er eveneens mee koken en jawel, je kan er dus ronduit heerlijke schotels mee maken. Je moet alleen opletten dat je geen giftige planten in je recept mee neemt. Tijdens de lessen rond het vuur maken kwam ook het besef dat we echt wel leven in een wereld waar eenvoud de norm is.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
