“Hoor, iedere boom die hier elk jaar weer ontluikt, fluistert nu zijn naam.” Een haiku op een bank met zicht op Heuvelland herinnert aan Piet Hardeman (79), de groene wandelpionier die vorig jaar onverwacht overleed. Els Geeraert (62) maakt nu een wandelroute via RouteYou langs paden en natuur die haar man hielp uitbouwen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
‘Pionier’ prijkt op het zerkje van Piet Hardeman op de begraafplaats van Westouter. Het is allerminst de enige plek waar de man van Els Geeraert wordt herdacht. “Een deel van zijn assen ligt hier en een deel thuis, maar ik ga ze nog rondstrooien bij zijn borden en de gedachtenistuin voor vluchtelingen. Daar leerde hij velen wandelen.”
Els stippelt een route uit langs de paden en natuurgebieden die Piet tijdens zijn leven hielp uitbouwen en onderhouden. “Tussen de bergen, in alles wat hier groen is, leeft hij eeuwig voort”, luidt een van de haiku’s ter ere van Piet, die postuum benoemd werd tot ereburger van Heuvelland.
Broekelzen
“Piet zou glunderen op deze wandelroute”, zegt Els. We starten vanuit de dorpskern richting Broekelzen. Respecteer de stilte, vraagt een bord aan de rand van 8 hectare bos en 13 hectare grasland met houtkanten en poelen. De naam ‘Broekelzen’ komt van de vochtige bodem (broek) en de zwarte els die graag aan het water staat. “Els, boom van zijn hart. En hier in de Broekelzen een heel, héél bos vol”, klinkt het poëtisch nadat we een QR-code scannen bij een herinneringsplek voor Piet, “de kleine reus tussen bergen”.
“Ikzelf en heel wat anderen komen hier dikwijls op de bank van het zicht genieten”, vertelt Els. “Diverse natuurgebieden in het Heuvelland vormen het zichtbare resultaat van je visie, verbondenheid en zorg voor natuurbehoud”, lezen we op het plakkaat voor Piet.
“Dankbaar voor je inzet om dat met alle mensen te delen en samen te bewonderen, willen we op deze plek je hartstocht voor het leven in en met de natuur, onze levensbron, blijven voelen. We kijken mijmerend over dit landschap, horen de wind ruisen in de Broekelzen en luisteren naar jouw stem, die ons aan al het moois en goeds in de natuur rondom herinnert.”
We stappen op knuppelpaden, want het laaggelegen bos bij de Broekelzenbeek staat nooit droog. “Kort voor zijn overlijden heeft Piet nog fondsen helpen werven voor een recente vernieuwing van deze paden. Piet en ik kuisten een keer per jaar alle knuppelpaden zodat ze mosvrij en veilig zouden blijven. We gingen graag wandelen en hebben veel kilometers afgelegd samen. Toch kreeg ik na zijn dood nog nieuwe verhalen te horen over zijn inzet voor natuurbehoud in de streek. Hij kon blijkbaar tientallen huisjes tegenhouden in het natuurgebied van het Eeuwenhout bij Dranouter.”
Vuursalamander
Natuurpunt dankt Unilin. Een plakkaat herinnert aan de aanplant van een halve hectare bos door het West-Vlaams bedrijf in 2019. “Piet streefde naar samenwerking met bedrijven, boeren, jagers en vrijwilligers voor natuurontwikkeling. Hij had nog veel plannen en een droom: de Broekelzen verbinden met het Noord-Franse Yourcenar-park op de Zwarteberg, in vogelvlucht amper een kilometer. Via die verbinding zouden de Vlaamse kamsalamander en Franse vuursalamander de grens over kunnen, wat goed zou zijn voor de biodiversiteit. Anderen proberen nu zijn droom waar te maken.” Aan een poel staan stiltebanken, die ook beschreven zijn met haiku’s van Geert De Kockere. “In alle stilte heeft het bos een waterpoel uitgeschonken. Schol!”
Op de route ligt een voormalig openluchtzwembad, vergane glorie van hotel De Kosmos. Het is nu een groen amfitheater, speelzone en landschapspark bij het Hellegatbos op de Rodeberg, een heuvel met rood zand. Het Hellegatbos verwijst naar een diepe kloof onderaan de heuvelflank: het gat onderaan de ‘helle’. Vlakbij ligt het Kotje Piepersbos, waar een dorpsfiguur ooit een kus, ‘pieper’, vroeg aan al wie het bos wou betreden.
Steenmannetje
We beklimmen de Sulferberg en Goeberg. De top ligt vlakbij het huis van Els en wordt aangeduid door een foto van haar man en een steenmannetje, een stapel natuurstenen die doorgaans een pad of heuveltop markeert. Piet legde er de eerste steen. Els bekijkt het nu symbolisch. “Hij heeft in zijn leven veel stenen verlegd.” Geelgors, buizerd en torenvalk trekken hier de aandacht. “Misschien ontmoet je wel een ree of rode eekhoorn.”
Eindigen doen we in de gedachtenistuin voor vluchtelingen, waar Piet een van de vrijwilligers was. De tuin is er voor de miljoenen vluchtelingen van vandaag. “En om te herinneren dat wij ook kinderen, kleinkinderen of achterkleinkinderen zijn van vluchtelingen. De ouders van Piet hebben hier een bordje, als aandenken aan hun vlucht uit Westouter tijdens de Eerste Wereldoorlog.”
Els moest haar route ergens laten stoppen, maar ook elders kan je de paden van Piet bewandelen. “En ongetwijfeld stippelt hij nu daarboven weer een nieuw pad uit.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
