“Wat een fantastische vogel!” Wim Bovens en andere roofvogelkijkers kijken hun ogen uit nu een koppel Europese zeearenden De Blankaart claimt als territorium. Een nest zou een Vlaamse primeur zijn. “Er zijn geen natuurlijke vijanden, behalve die ontsnapte Amerikaanse zeearend.”
Wim Bovens is in zijn nopjes: hij maakte beelden van een koppel Europese zeearenden dat deze week neerstreek op het natuurdomein van De Blankaart bij Diksmuide. “Een koppel van deze soort is hier een primeur”, stelt de projectcoördinator van natuurwerkgroep De Kerkuil.
Het koppel doet hopen op een eerste nest. “De Europese zeearend hebben we nog niet als broedvogel in Vlaanderen, al verwachten we hem elk jaar. In Nederland zijn er nu een dertigtal paren en hij broedt ook in Duitsland en in mindere mate in Frankrijk”, weet Wim. “Dit koppel schatten we nu op drie jaar, net te jong om een nest te maken, maar volgend jaar zou het al van dat kunnen zijn.”
Top van de voedselketen
Daarvoor blijkt De Blankaart geschikt. “Groot genoeg en voldoende voedsel en water. De achterkant werd ingericht door Natuurpunt en ANB en is een perfect leefgebied voor de arend. Als deze toppredator hier komt broeden, dan is de cirkel rond: een volledige keten in de natuur, die op zichzelf kan functioneren. Aan de top van die voedselketen zou de Europese zeearend de ganzenpopulatie onder controle houden.”
De vogel heeft er amper natuurlijke vijanden. “Maar hij kan wel verjaagd worden door de Amerikaanse zeearend, die vorig jaar ontstnapte in het Antwerpse en nu in de Westhoek vertoeft”, waarschuwt Wim. “Momenteel vliegen er drie rond in Vlaanderen, die ontsnapt zijn bij valkeniers. Ze willen hun vrijheid en dat is hun recht, maar ze horen hier niet thuis. Kunnen we tolereren dat ze onze Europese zeearend hier komen verjagen? Die vogel laat zich helaas niet makkelijk vangen.”
Uitgeroeid
De populatie van de Europese zeearend groeit opnieuw. “Vroeger was hij algemeen voorkomend in heel Europa, maar hij kreeg het erg te verduren door vervolging van de mens. De duivenbond loofde in de jaren zestig zelfs een beloning uit per koppel roofvogelpoten. Zo zijn er in een paar jaar ettelijke tienduizenden roofvolgels uitgeroeid, zoals de zeearend en slechtvalk. Ook de pesticiden hadden een impact: door het gif in het bloed van de prooien werd de schaal van hun eieren te dun om te kunnen uitbroeden.”
Het primeurkoppel verkent nu hun nieuw territorium. “Dat stemt ons gelukkig”, lacht Wim. “Ook andere vogelliefhebbers mogen komen kijken en beelden maken, maar men moet op de paden blijven.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
