Binnen de klimaatbeweging woedt een discussie over de te volgen actiemethodes. Activisten zoals Wouter Mouton kunnen wel op de steun van de voormalige bezetters van het Lappersfortbos rekenen. Zij kondigen zelfs nieuwe acties aan.
Twee weken geleden evalueerde Bruggeling Luc Vanneste voor ons de twintigste verjaardag van de eerste ontruiming van het Lappersfortbos. Hij was indertijd de voorzitter van het Groene Gordel Front (GGF), dat sympathiseerde met de jonge bezetters én bemiddelde met politie en overheid. Mede dankzij die dialoog werd het Lappersfort een stadsbos. De les die Vanneste trekt is ‘dat er diplomatie nodig is, als je iets wil bereiken’. Hij vraagt zich af of klimaatactivisten als Wouter Mouton niet hun eigen ruiten ingooien: “Door in musea binnen te dringen en soep te gooien of zich vast te lijmen aan kunstwerken, ondermijnen ze hun just cause. Ze verliezen zo het maatschappelijk draagvlak voor hun strijd.”
Dat vinden ex-bezetters van het Lappersfortbos niet. Liesbet Masson, Dieter Van Den Broeck, Liesje, Korneel DC, Wouter Van Gelder, Pjotr Grypdonck en Wouter Rommel zijn wél onder de indruk van de acties van Mouton en co: “We moedigen activisten over de hele wereld aan om net méér actie te voeren en we zijn er ook van overtuigd dat directe acties, die door sommigen als radicaal worden bestempeld, een must zijn.”
Druk op de ketel
“Wat de Lappersfort-campagne succesvol heeft gemaakt, is de grote inzet van zowel bezetters en hun sympathisanten als van mensen zoals Luc Vanneste. Terwijl het GGF op de koffie ging bij politici en bedrijfsleiders om de toekomst van het bos te bepleiten, hielden de bezetters de druk op de ketel. Moesten we het altijd met elkaar eens zijn? Neen. Ook toen vonden sommigen in het GGF dat de acties niet productief waren, terwijl de bezetters vonden dat het GGF zich te flexibel opstelde in het zoeken naar compromissen.”
“Jezelf vastkleven aan de beschermende glasplaat van een schilderij, of in beeld lopen tijdens een sportwedstrijd zoals Mouton deed, is een actievorm die voor ophef zorgt. ‘Slechte reclame is ook reclame’: je krijgt veel aandacht. Iederéén heeft er een mening over, en ondertussen is je boodschap verspreid.”
“We hopen dat de echte klimaatcriminelen geviseerd worden”
“Is het niet absurd dat je een maand in de cel moet voor een actie waarbij niks is beschadigd? Is het niet nog absurder dat de aandeelhouders van vervuilende industrieën die ons op een catastrofe doen afstevenen, worden beloond met mooie dividenden? Wie is de grootste crimineel? En is het niet belachelijk dat iedereen het wel heeft over hoe schandalig het is dat iemand een blik soep over een (goed beschermd) schilderij kapt, maar dat slechts weinigen even verontwaardigd zijn over die klimaatcriminelen?”
“Ook binnen de klimaatbeweging is er discussie over de te volgen actiemethodes. Maar wij, ex-Lappersforters, zullen niemand veroordelen omwille van de actievorm – zolang die geen mensen, dieren of het milieu schaadt. We zijn ervan overtuigd dat de strijd niet kan gewonnen worden door onderhandelingen, petities en brave betogingen. Waarom is er sedert de eerste klimaattop in 1995 nog geen oplossing en stevenen we af op een opwarming boven de 1,5 graden?”
De échte criminelen
“De urgentie van het klimaatprobleem is doorgedrongen in brede lagen van de bevolking. Dat besef omzetten in daden is iets waar de machthebbers blijkbaar nog niet aan toe zijn. De strijd kan alleen maar gewonnen worden door een radicale koerswijziging, waarbij mensenrechten en respect voor onze planeet centraal staan! Als de klimaatbeweging die koerswijziging enkel kan afdwingen met steeds radicalere acties, dan zij het maar zo. Wij zullen ons steentje bijdragen, we nodigen iedereen uit om dat ook te doen. Elk op z’n eigen manier, al hopen we dat de échte klimaatcriminelen nog meer geviseerd worden”, aldus de ex-bezetters.
(SVK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
