Wesley Ngoto schopte het tot in de finale van ‘The Voice van Vlaanderen’. Na wielrenner Stan Dewulf heeft de deelgemeente dus opnieuw een straffe Stavelnaar voortgebracht. Op de kerstmarkt vorige vrijdag werd de finale op groot scherm vertoond. “Ik heb dat vernomen en vind dat heel lief”, zegt Wesley.
Wesley Ngoto (20) bekwam de voorbije week bij zijn familie in de IJzerstraat van een prachtig avontuur dat anderhalf jaar geduurd heeft: deelnemen aan ‘The Voice van Vlaanderen’.
Zijn familie, dat zijn grootmoeder Gertrude (64), broer Ashton (13) en zusje Kendra (11). Vier en een half jaar woont de familie nu in Stavele. Wesley is wat grieperig op Kerstdag, maar hij en zijn grootmoeder staan ons toch vriendelijk te woord.
Verhuis
“Mijn man had in Congo een goede functie”, vertelt oma Gertrude over de periode voor ze naar België kwam. “Hij werkte als raadgever voor president Mobutu. Toen in 1997 Kabila hem opvolgde, werd hij opgepakt. Gelukkig werd hij ook weer vrijgelaten, maar van dan af aan werd het leven er moeilijker. Mijn dochter was op haar achttiende zwanger van Wesley en verhuisde met twee van haar zussen naar België. In 2002 ben ik hen nagereisd. Ik heb Wesley inderdaad opgevoed. Via Anderlecht, Dilbeek en Waregem zijn we 4,5 jaar geleden in Stavele terechtgekomen.”
“Mijn kleinzoon Ashton gaat in het Brusselse naar school en woont tijdens de week bij zijn mama. Kendra loopt school in het zesde leerjaar in Stavele. Ik hou van de rust in dit dorp. Brussel bijvoorbeeld is mij te druk. Ik wilde die rust en veiligheid ook graag voor mijn kleinkinderen. Ik begrijp Nederlands, maar zelf spreek ik het niet. Dat is wel een drempel om contacten te leggen.”
“Toch ken ik hier een aantal mensen: Marijke Lansweert bijvoorbeeld en haar dochter Veerle. En aan Noël heb ik een zeer goede overbuur. Is er een probleem, dan kan ik altijd hulp vragen. Ik heb hier in Stavele alleszins nog niemand ontmoet die ons niet aanvaardt.”
Grootmoeder Gertrude zegt dat ze niet verbaasd is over wat haar kleinzoon heeft klaargespeeld. “Zijn mama heeft altijd in een kerkkoor gezongen. Als kind zong hij gewoon mee. Ik heb hem laten voetballen, maar dat was niet zijn dada. Liever zat hij op YouTube om muziek te beluisteren en mee te zingen.”
Lovende woorden
“The Voice was een zot avontuur”, zegt Wesley zelf. “Je moet weten dat er zesduizend inschrijvingen waren, dat dit alles samen anderhalf jaar heeft geduurd en dat ik alles samen tien rondes heb doorlopen om in de finale te staan. De eerste selecties worden immers niet uitgezonden. Teleurstelling omdat ik niet gewonnen heb, is er nooit geweest. Ik gun het Louise honderd procent. De vijf finalisten zijn alle vijf winnaars vind ik zelf.”
“Alles samen duurde het anderhalf jaar en ik heb tien rondes doorlopen”
“Het was niets meer dan een fantastische ervaring. De lovende woorden van Natalia en mijn eigen coach Jan Paternoster staan in mijn geheugen gebrand, ik leerde een pak nieuwe mensen kennen en ik ben enorm gegroeid als persoon. Net voor ik elke keer opnieuw op het podium moest, had ik een dipje. Dit kan de laatste keer zijn, dacht ik telkens. Vervolgens ging ik er helemaal voor.”
“Of ik verder nog iets met muziek wil doen? Honderd procent zeker van wel! Ik heb dit talent van God gekregen. Het zou dus zonde zijn om niet meer te zingen. Uiteraard wil ik ook een ‘echt’ diploma halen. Ik ben eerste jaarstudent leerkracht Frans en Gezondheidsopvoeding. Het is iets wat ik tot een goed einde hoop te brengen.”
Trots
Grootmoeder Gertrude geeft nog mee dat de familie ter plaatse live de finale gevolgd heeft. “Ik was zeer trots en zeer ontroerd. Het was een prachtige avond”, glundert ze.
(Anne Bovyn)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
