Eind januari 2025 zet Patty Aesaert een punt achter haar 40-jarige carrière als onthaalouder. En dat willen haar kleinkinderen niet zomaar laten voorbij gaan. Daarom stuurde haar oudste kleindochter Jana Pollet een mail naar De Droomfabriek om een oproep te doen naar de ouders en de 130 kinderen die ze in al die jaren heeft opgevangen. “We willen hen allemaal samenbrengen.”
Patty Aesaert stopt in het begin van 2025 haar activiteiten als onthaalouder, een job die ze 40 jaar met hart en ziel heeft gedaan. “Het leek ons tof voor haar als afsluiter eens al ‘haar’ kinderen te kunnen samenbrengen. Maar dat zag er heel moeilijk uit, want hoe zouden we aan alle adressen geraken”, vertelt Jana (17), Patty’s oudste kleinkind. “Op een avond keken we naar De Droomfabriek en ik zei: dat is het. En ik mailde met mijn vraag om een oproep te doen op televisie.”
Tot haar eigen verbazing nam de redactie contact op en na enkele gesprekken kwam op donderdag 22 februari het grote nieuws dat zij en Patty op zaterdag 24 februari verwacht werden voor de uitzending van die avond.
Patty-borrel
“Op vrijdag kregen we per mail het programma en de melding dat we om 16.30 uur in de studio moesten zijn. Vermits ik het niet zag zitten om zelf naar Brussel te rijden, mocht mijn man ook mee”, vertelt Patty Aesaert. “En of ik stress had, maar we werden heel goed begeleid.”
“De Droomfabriek gebeurt in twee delen: een eerste deel voor FC De Kampioenen en het tweede deel erna. In dat eerste deel deed Maaike Cafmeyer al een oproep naar mijn opvangkinderen en hun ouders”, aldus nog Patty. “Dat mammie nerveus was, kon ik goed voelen, want ze zat te trillen naast mij”, lacht Jana.
“Daarna moest ik aan de hand van recente foto’s die al binnengekomen waren, trachten te herkennen over wie het ging. De eerste was Pieter Maertens, intussen 40 jaar, en de eerste die bij mij in de opvang kwam. Het was echt moeilijk, maar uiteindelijk lukte het wel”, vertelt Patty.
“Ik ken nog alle namen van de 130 kinderen die ik de voorbije 40 jaar opving”
De oproep in De Droomfabriek was een echte voltreffer, want al de dinsdag na de uitzending waren er 66 reacties en kwamen er 120 foto’s binnen. “De Droomfabriek is de aanzet geweest tot wat mijn wens is als ik stop. Ik werd in al die jaren veel uitgenodigd op babyborrels, communiefeesten, huwelijken; nu wil ik een Patty-borrel geven met zoveel mogelijk van mijn opvangkinderen en hun ouders. Datum en locatie moet ik nog vastleggen; het wordt wellicht rond de zomer van 2025”, verklapt Patty.
Eind januari 2025 sluit Patty Aesaert een hoofdstuk van 40 jaar als ‘dagmoeder’ af. Alles begon in 1983 na de geboorte van haar oudste zoon. Ze had toen een job als opvoedster, maar door de avonduren en het werk van haar man was dit verder doen niet haalbaar. En door vraag van enkele familieleden en vrienden startte Patty als onthaalouder, toen nog in de Vissersstraat. In 1986 verhuisde het gezin naar de Oude Kerkstraat in Ettelgem. “Ik heb nooit een bord met onthaalouders aan mijn deur gehangen, dat was niet nodig, want de mond-aan-mond reclame deed het nodige”, zegt Patty nog.
Elk jaar een kaartje
In die 40 jaar zorgde Patty Aesaert voor 130 kinderen en hielp ze 70 gezinnen met de opvang van hun kleintjes. “Ik ken nog alle namen van de kinderen en met sommigen heb ik nog contact via Instagram en Facebook. En diegenen van wie ik het adres heb, krijgen jaarlijks een kaartje met Nieuwjaar.”
“Of ik klaar ben om te stoppen? Niet echt. Dit is mijn leven. Ik heb dagelijks zes tot acht kindjes bij me en het zal raar doen als dat jonge leven er niet meer is. Ook mijn levensritme zal er anders gaan uitzien, want ik sta elke dag om 6 uur op voor de voorbereidingen en om te poetsen. Dan heb ik tijd om met de kindjes allerlei activiteiten te doen en om in de zomer buiten te spelen.”
Na januari 2025 zal Patty zich moeten voorbereiden op een ander leven en dat heeft ze al helemaal op een rijtje. “Ik heb nog veel plannen: gaan fietsen, een cursus Engels en bakken volgen, veel lezen, chauffeur zijn voor de kleinkinderen, en vrijwilligerswerk doen in de plaatselijke basisschool. En afspreken met vriendinnen. Ja, ik heb contacten nodig”, besluit Patty Aesaert.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
