Begin november vertrok Nouchka Willems (33) uit Oostende, samen met 99 andere deelnemers aan een het gloednieuw VTM 2-survivalprogramma Million Dollar Island, naar de Filipijnen. Het was de bedoeling om er zo lang mogelijk te overleven op het onbewoonde West Nalaut Island, en de superprijs van één miljoen in de wacht te slepen. Hoe het allemaal afgelopen is, kan je vanaf maandag 22 mei wekelijks op maandag en woensdag zien op VTM 2. Speciaal voor kw.be lichtte Nouchka een tipje van de sluier.
Nouchka Willems heeft al 14 jaar een relatie met Thomas Van Acker en is de mama van twee lieve dochtertjes, Ella-June (10) en Lucy-Jane (2). Ze heeft een opleiding kinderverzorgster gevolgd en werkte negen jaar als storemanager bij Calzedonia, een Italiaanse winkel voor zomerkledij in de Kapellestraat. Nouchka is al jaren sportfanaat, houdt van lopen en skeeleren en heeft geen schrik voor uitdagingen.
“In mei vorig jaar kreeg ik een berichtje van een vriendin dat er kandidaten gezocht werden voor een nieuw survivalprogramma op VTM, met de vraag of dat iets was voor mij”, vertelt Nouchka. “Zelf kijk ik geen tv, want ik ben te veel bezig met sporten: fietsen, lopen, surfen, fitness en bijna dagelijks 10 km skeeleren. Vanuit het Baanhof rijd of loop ik tot in de stad, naar de crèche met onze Lucy-Jane en weer naar huis. Vroeger heb ik in competitie gezwommen, vrije slag en vlinderslag, en liep ik bij Hermes AC. Toen ik die oproep las, was ik meteen verkocht. We houden van reizen en vooral exotische eilanden. Zonder na te denken schreef ik me in en tegen alle verwachtingen in kreeg ik vlug een antwoord. In juli moest ik naar de casting, face to face. In augustus kregen we ook nog 300 vragen, die je online moest beantwoorden, en daarover ook nog eens een psychologisch gesprek. Daarna volgden enkele zware sporttesten: evenwicht, kracht, concentratie en fietsen op uithouding, tot het uiterste, tot in het rood.”
Coronatesten
Bijkomend probleem was dat wij, als gezin, nog geen enkele coronaprik kregen”, aldus Nouchka. “Om deel te nemen moest ik drie bijkomende, negatieve testen ondergaan. Op 1 november kreeg ik in Veurne mijn derde coronacontrole en op 2 november ben ik vertrokken. In Schiphol nam ik de verkeerde metro en ik was nog net op tijd, als laatste van de 100 deelnemers (50 Vlamingen en 50 Nederlanders). Na een vlucht van 38 uren met tussenstops, een vlucht in groepjes met een privévliegtuig naar Manilla, een busreis van 45 minuten en een bootreis van een uurtje, kwamen we aan op 50 m van het onbewoond eiland, West Nalaut Island. Die laatste 50 m moesten we zwemmen. Met uitzondering van een materiaalhut, een moestuin en water, vind je er niets anders dan ongerepte natuur. De uitdaging voor iedereen ging van start: je plan trekken en zo lang mogelijk zien te overleven.”
Tien dagen chaos
Met een minimum aan goedgekeurde kledij en bagage moest Nouchka proberen te overleven. Het werd één lange en zware beproeving, maar hoe lang en hoe zwaar, dat moet je straks op tv zien. “We kwamen allemaal aan rond de middag en het eerste wat we deden, was elkaar taxeren, kampmaten zoeken en het nodige materiaal zoeken om aan eten te raken. Ik koos voor een machette, een vishaak, visdraad en een groot mes. Een tweede uitdaging was mensen zoeken om samen een kamp mee te maken en de eerste dagen en nachten door te brengen, een eerste relatietest. Om een kamp te maken, moesten we op zoek naar hout en leren vuur maken. We leerden van elkaar hoe we op zoek moesten naar eetbaar voedsel en hoe we het konden klaarmaken. Iedere persoon is anders van aard en iedereen heeft een eigen visie. Ik kan je verzekeren dat de eerste tien dagen echt een chaos waren, met ruzies, blessures en ook zieke deelnemers. Mensen die geen eten krijgen en honger hebben, veranderen soms in monsters. Ze vallen aan. Mensen worden beesten.”
“Na drie dagen werd ons een eerste spel aangeboden”, vervolgt Nouchka. “Alle deelnemers vertrokken met een armband van 10.000 euro en door deel te nemen aan de spelen, kon je nieuwe bandjes winnen of verliezen. De gewonnen bandjes moesten de laatste drie kandidaten dan nog verzilveren in een finalespel en dat was afhankelijk van een flinke dosis geluk. Hoeveel en welke spelletjes we gespeeld hebben, mag ik nog niet vertellen.”
Enorm avontuur
Hoe lang Nouchka op het eiland gebleven is, blijft voorlopig ook geheim. “Ik weet in elk geval dat het een enorme beproeving was. Ik ben enkele kilo’s verloren. Ik schepte zeewater en maakte er eten mee klaar. Ik heb dagelijks zes tot zeven kokosnoten gegeten, rode mieren, krabben en insecten geslikt, kleine haaitjes gevangen en geroosterd. Je wordt constant geplaagd door jeuk van zandvlooien. Ik krabde mezelf bijna kapot. Ik viel en liep serieuze blessures op. Ik ben sterk behaard en als ik me enkele dagen niet gewaxt had, zag ik eruit als een gorilla. Het was een onvergetelijk avontuur en ik ben blij dat ik zoiets mocht beleven. Ik ben een durver, en mocht ik de kans krijgen, vertrek ik morgen weer naar dat eiland.”
Uiteraard heeft zo’n avontuurlijk, sociaal experiment ook zijn weerslag op het karakter van een mens. “Ik werd inderdaad op korte tijd een ander mens. Zo’n overlevingskamp op een onbewoond eiland is een fameuze relatietest. Je leert mensen kennen met hun gaven en gebreken. Je leert mensenkennis opdoen en minder naïef alles zomaar geloven. Ik ben een realist geworden. Je beseft hoe belangrijk het leven is, hoe je kan genieten van hele kleine dingen. Ik heb mijn man en mijn kinderen enorm gemist. Mijn leven gaat nu verder met privécoaching bij TNT Belgium, modellenwerk, modeshows en alles wat zich mogelijk nog zal aanbieden. Ik deed toelatingsexamens bij de brandweer en de politie. Het kan nog alle kanten uit, maar één ding is zeker: op de Filipijnen heb ik leren overleven!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
