Ze kwamen, ze bouwden en ze overwonnen. De passage van de Lauwse tweeling Romano en Andro Algoet in het VTM-programma Tiny House Battle ging niet onopgemerkt voorbij. Met een overheerlijk gevoel voor humor en een rasechte West-Vlaamse mentaliteit baanden ze zich een weg naar de harten van TV-kijkend Vlaanderen.
“Ja we goan deran begunnen zeker?” Het was de eerste zin die Romano Algoet (31) op TV wist uit te spreken en het werd meteen een voltreffer. Samen met zijn tweelingbroer Andro (31) en hun collega’s Omar Chakri (31) en Gorik Quidousse (27) namen ze dinsdagavond deel aan een aflevering van het nieuwe programma Tiny House Battle. Daarin gaat een koppel op zoek naar een Tiny House en moeten twee teams hun kunst en kunde volledig aanboren om hen te overtuigen.
Loodgieter en brandweerman
“Ik kreeg eerder dit jaar een telefoontje van het productiehuis met de vraag of we het niet zagen zitten deel te nemen. We konden er helemaal niets mee winnen maar het stelde ons wel in staat om onze vakkennis aan Vlaanderen te tonen. Lang hebben we toch niet moeten twijfelen.” Romano, die dagelijks met Sanimano als zelfstandig loodgieter door het leven gaat, is in Lauwe een graag gezien figuur. Zijn weinige vrije tijd spendeert hij als vrijwilliger bij het brandweerkorps en samen met zijn broer zijn ze stevig verweven in het sociale weefsel van Lauwe. Andro staat aan het hoofd van Zjust, een bouwonderneming die reeds naam en faam wist te verwerven dankzij hun unieke marketingstijl.
Met ons sappige dialect en gekdoenerij hebben we de klus toch ook maar mooi afgewerkt – Andro Algoet
“Ik vroeg meteen aan Omar en Gorik of ook zij wilden deelnemen en het was meteen in kannen en kruiken”, pikt Andro in. “We kregen 9 dagen de tijd om een tiny house van 3 op 9 te bouwen, 27 vierkante meter dus. Dat lijkt erg eenvoudig maar de uitdagingen lagen overal op de loer. Het huisje moet voldoen aan alle normen maar moest ook alle comfort aan boord hebben. Daarnaast werd gekozen voor een ‘off grid’ opstelling, wat dus wil zeggen dat het moet losgekoppeld worden van het standaard distributienet. Gas, elektriciteit, water of sanitair? Daar moesten dus oplossingen voor worden bedacht en die oplossingen moesten allemaal in die kleine oppervlakte passen.”
9 dagen op elkaars lip
Naast de technische uitdagingen was er ook het sociale aspect. “We werken vaak en veel samen maar hier moesten we plots 9 dagen lang op elkaars lip zitten”, gaat Romano verder. “De opnames gingen door in grote hangars in Bonheiden dus we sliepen daar in een hotel. Tijdens het werk zelf, werk dat vaak tot een stuk in de nacht doorliep, had je ook overal cameramensen. Je kon geen stap verzetten of er was wel een camera op je gericht. Het is dan belangrijk daar niet teveel aandacht aan te besteden en vooral te doen zoals je normaal gezien doet zonder al teveel tralala.”
Dat ze hun heerlijke zelve bleven, bleek al snel tijdens de aflevering die dinsdag op TV verscheen. In het bijzijn van honderden vrienden en sympathisanten, die samen op het grote scherm alles konden volgen, werd snel duidelijk dat het viertal West-Vlaanderen op de kaart had gezet. Hilarische uitspraken wisselden elkaar af met hun voorliefde voor een stevige maaltijd en er kon zelfs een stukje Johny Turbo in worden verwerkt. ‘Aije hard werkt eije ook veel oenger’ klonk het, tot groot jolijt van duizenden TV kijkers. Dat de stoere binken ook heel wat vakkennis in hun broekzakken hadden zitten, bleek al snel toen de aflevering amper 15 minuten bezig was. Waar het andere team het eerst nog bij “ja, dat zijn nogal forse kerels” hield, moesten ook zij in geen tijd toegeven dat de ploeg van Andro en Romano bakken talent naar het scherm had gebracht. “Op onze andere werven proberen we ook die balans tussen het vriendschappelijke en het professionele te houden”, klonk het nog bij Andro. “Ongeacht de schaal van het project dat we op ons bord krijgen, de klant eist en krijgt perfectie. We zorgen er dan ook voor dat onze gasten zich altijd goed in hun vel voelen want enkel zo kunnen ze hun talenten volledig ontplooien.”
Dat talent sprong ook de twee experten van het programma in het oog. “Wanneer je die ploeg ziet kun je je onmogelijk voorstellen dat ze verfijnd kunnen werken. Wanneer je dan hun realisatie bekijkt dan is de schok groot want dit is vakwerk van de bovenste plank”, verklaarde één van hen met de nodige bewondering.
Team oranje wint
Halverwege het programma werd het duidelijk dat de winst voor het West-Vlaamse viertal verzekerd was. “We hebben grote voorsprong genomen doordat we vlot en op zijn West-Vlaams met elkaar communiceren. We lachen, grappen en grollen maar ‘doen wel deure’ ondertussen. Dat is iets waar het andere team zich misschien aan heeft misgrepen. Daar was het voortdurend kibbelen en bekvechten over zelfs de kleinste details. Zo raak je uiteindelijk nergens.”
De finale keuze viel dan ook, zonder verrassing, op de tiny house van team oranje. Als kers op de taart werkte het viertal dermate efficiënt dat ze nog 24 uur over hadden toen het project werd opgeleverd. “Je ziet meteen dat dit vakmensen zijn die het in de vingers hebben. Tot in de kleinste details is het afgewerkt met een waanzinnige graad van verfijning.” De verblufte reactie van de andere ploeg was voor Romano en Andro misschien nog de grootste beloning.
Meningsverschil
Of ze zich nu misschien volledig op de hippe markt van tiny houses zullen werpen? “Misschien”, volgens Romano. “Helemaal niet”, volgens Andro. Een meningsverschil dus al zijn ze het wel over de uitkomst eens. “We wilden aan iedereen tonen dat goed werk en een goed gevoel perfect te combineren zijn. West-Vlaanderen is de bakermat van heel wat talent en om dat te tonen moet je heus niet op televisie in mooi en proper Nederlands gaan praten hoor. Met ons sappige dialect en gekdoenerij hebben we de klus toch ook maar mooi afgewerkt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
