Op dinsdagen 16 en 30 maart was Andy Vroman te zien in het Eén-programma ‘Iedereen Beroemd’ als superfan van wielrenner Yves Lampaert. Andy is penningmeester van Forza Lampaert en de man die ieder jaar een lijvig boek in elkaar steekt met verschenen krantenknipsels van zijn idool. “Het woord stress kent Yves niet. Wij hebben dikwijls meer stress dan hij”, zegt Andy.
Andy (52) woont in de Zuidstraat 25. Hij is getrouwd met Christine Spillebeen en vader van Gilles (19). Beroepshalve werkt Andy al 29 jaar bij Metalen Verhoestraete in Beveren-Roeselare. Hij is ook supporter van Anderlecht. Het gezin Vroman-Spillebeen woont dicht bij de ouderlijke woning van beroepswielrenner Yves Lampaert.
“We zagen Yves wel eens koersen”, zo start Andy zijn verhaal. “Samen met zijn broer reed hij hier vaak rondjes in de aanpalende straten. We wisten ook dat hij aan wielerwedstrijden deelnam en dat zijn ouders of vrienden hem dan telkens naar een wielerwedstrijd brachten omdat hij toen nog geen rijbewijs had. Elf jaar geleden belde zijn broer Jens met de vraag of we op een bepaalde dag iets te doen hadden, want zijn ouders hadden geen tijd om hun zoon naar een wielerwedstrijd te voeren. We waren niet zo geïnteresseerd in koers, maar besloten onze buren te helpen. Die dag eindigde Yves op de derde plaats. Mijn vrouw kreeg van hem zijn bloemen. We vroegen waar hij de week erna aan de start kwam en gingen opnieuw kijken. Zo leerden we ook Wim en Mieke kennen en het klikte meteen tussen ons. Op die manier kregen wij ook de wielermicrobe te pakken.”
“Na enkele jaren richtten we samen met Wimie, Mieke, André en Christa (de ouders van Nico Mattan) de ‘Supportersclub Yves Lampaert’ op. Na het overlijden van Wimie werd de club met nieuwe bestuursleden onder de naam ‘Forza Lampaert’ uitgebreid. Ik ben nog altijd penningmeester. Vorig jaar telden we 750 leden. Nu bezorgden we al 350 lidkaarten aan de leden. Door corona kunnen we niets organiseren, zodat we dan ook de lidkaarten zomaar bezorgden aan de leden die ernaar vroegen.”
Per jaar plakboek
Het wielrennen is ondertussen een gezinsgebeuren geworden. Ook zoon Gilles is wel eens van de partij om foto’s te nemen voor het plakboek, want papa Andy maakt al elf jaar lang een plakboek met allerlei krantenknipsels en heel wat fotomateriaal. “In het begin kon dat allemaal in een kleine map, nu zijn dat er al twee per jaar. Er zijn al veel mensen die weten dat we alles sparen over Yves en ons allerlei krantenknipsels bezorgen. Na Parijs-Roubaix beginnen we met de eerste wielerwedstrijden van het jaar in chronologische volgorde. Mijn vrouw en ik zetten ons dan – als het bijvoorbeeld mooi weer is – buiten en dan knip ik de vele artikels uit, mijn vrouw plakt ze op”, vertelt Andy. Christine pikt in: “Ik mag niet knippen, want het is altijd scheef, zegt mijn man.”
“Parijs-Roubaix winnen zou de kroon op zijn carrière zijn”
Op het einde van het wielerjaar krijgt Yves dan een zo gedetailleerd mogelijk overzicht van het voorbije jaar in de vorm van lijvige klasseurs in zijn handen gestopt. “Daarvan bestaat er maar één exemplaar. Ik ben er zeker van dat hij dit zal koesteren. Hij kan later aan zijn kroost tonen wat papa allemaal ooit realiseerde.”
Parijs-Roubaix
Andy en Christine beleefden al zoveel mooie momenten. “Vroeger trokken we met zijn familie en buren naar Parijs-Roubaix. Toen Yves kampioen van België werd, was het de eerste keer dat we met een vipdorp ‘Forza Lampaert’ present waren. Dat blijft een onvergetelijk moment. We trokken ook al naar wielerwedstrijden van Yves in Nederland en Frankrijk. Vroeger namen we ook één week vakantie in Leuven en Dinant, niet in Oostenrijk of Spanje. We genoten van de omgeving en trokken op die momenten ook naar de wielerwedstrijden waar Yves reed. Welke koers hij hopelijk nog eens kan winnen? Ik hoop Parijs-Roubaix (de editie 2021 is jammer genoeg uitgesteld naar oktober, red.) . Dat zou de kroon op zijn carrière zijn. Hij werd ook al eens wereldkampioen in het ploegtijdrijden. Dat is ook een schitterende prestatie, maar Parijs-Roubaix winnen zou écht de max zijn”, stipt Andy aan.
Thuis supporteren
Volgens het echtpaar heeft Yves geen hoogmoed. “Hij is vriendelijk en blijft met z’n voetjes op de grond. Hij is geen haantje de voorste en hij is niet beschaamd om West-Vlaams te praten”, lacht Andy. “Staan wij buiten aan onze woning en passeert hij, dan zal hij altijd stoppen. Ook na mijn nekoperatie kwam hij vragen hoe het herstel verliep. Het is een crème van een vent. Ik denk niet dat Yves het woord stress kent. Wij maakten al meermaals mee dat een wielerwedstrijd ging beginnen en dat Yves er nog niet stond. Wij zijn vaak nerveuzer dan hij”, geeft Christine toe, die de koers niet meer kan missen. “Vroeger vloekten we in ons binnenste wanneer we met de auto werden tegengehouden omdat de koers passeerde. Nu lopen we zelf mee wanneer de renners passeren. Moest Yves ooit als beroepsrenner stoppen, dan zou ons dat raar doen. Maar zover is het nog niet. Zondag is er de Ronde van Vlaanderen en hopelijk kan op zondag 11 april Parijs-Roubaix toch doorgaan. Helaas moeten we die wedstrijden nu volgen op tv, maar we blijven ook voor de buis hevig supporteren voor Yves.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
