“6.000 keer getwijfeld, maar toch doorgezet”: Xavier Taveirne stapt de Kilimanjaro op in ‘De rugzak’

Presentator Xavier Taveirne stapt in ‘De rugzak’, vanaf 26 december op VRT 1, rechtstreeks vanuit zijn comfortzone de flank van de Kilimanjaro op. Doet hij ons straks nóg een plezier mee: de televisieversie van het succesvolle consumentenradioprogramma ‘WinWin’. “Nooit gedacht dat het zo’n vaart zou lopen.”

Nadat BV’s al de oceaan overstaken, een stuk Groenland en een woestijn in Namibië doorkruisten, worden er nu in De rugzak enkele bekende koppen naar de Kilimanjaro gestuurd, de hoogste berg van Afrika en een van de ‘zeven summits’ (de hoogste berg van elk continent, red.). Naast Mathias Vergels, Emma Bale, Véronique De Kock, Stephanie Planckaert, Ender Scholtens, Soe Nsuki en Ben Segers waagt ook Xavier Taveirne zich aan deze mentale en fysieke beproeving richting de top.

Opvallend: het is de eerste keer in de vrij indrukwekkende carrière van Taveirne dat hij uit zijn rol stapt als presentator. “De eerste twee dagen was dat heel hard wennen. Daarom ben ik in de eerste aflevering ook nog niet zoveel te zien”, glimlacht Xavier. “Beroepshalve let ik altijd op mijn uitspraak en nu moest ik plots helemaal mezelf zijn. Ik blokkeerde daar eerst wat op, maar als je tijdens het wandelen op je adem trapt, is je uitspraak eigenlijk het laatste van je zorgen.”

Unieke ervaring

“Ik heb toch wel wat getwijfeld, ja. Wat als er commentaar op komt? Maar al snel dacht ik: dan nog heb ik een unieke ervaring meegemaakt. Eentje die ze mij niet meer afpakken. Of ik avontuurlijk ben aangelegd? Vroeger absoluut niet. Maar de laatste jaren trekken mijn man en ik er steeds meer op uit, in de plaats van een klassieke citytrip of aan het strand te gaan liggen. Zo zijn we recent nog gaan hiken in Lapland, en volgend jaar gaan we voor een wandelvakantie in Noorwegen. Ik vind het heerlijk om op zo’n momenten je hoofd helemaal leeg te maken. Ik ben geen prinses op vakantie, maar wat ik wel graag heb, is een goed bed om deftig te kunnen slapen.”

“Ik wist natuurlijk wie de andere kandidaten waren. Ik wist dat Ben grappig is, en Véronique een soort enigma, maar Soe was de enige die ik iets beter kende. Maar voor mijn vertrek liet ik elk idee van iedereen, inclusief mezelf, varen. Laat iedereen maar zichzelf zijn, en we zien wel, dacht ik. Ik heb dat ook gedaan, al vraag ik me af hoe de kijker daar op reageert. Tegelijk denk ik: foert, laat die klavierridders maar komen. I’m ready for war.” (lacht)

Levend opgegeten

Het avontuur begon met een stevige test op het vlakbijgelegen Mount Neru. “Persoonlijk vond ik dat technisch veel moeilijker, omdat het minder vlak was. Op honderd meter van de top kregen we de kans om terug te keren. Ik heb 6.000 keer getwijfeld, maar heb toch doorgezet. Zelfs al werd ik levend opgegeten, dan nog wilde ik de top bereiken. Qua fysieke ongemakken viel het uiteindelijk mee, dus besloot ik om eerder de rol van motivator op mij te nemen, om ook de rest mee te krijgen.” (lees verder onder de foto)

In hun rugzak zaten ook boodschappen van thuis, wat voor veel kandidaten natuurlijk emotioneel iets teweegbrengt. “Ik had een vermoeden van wie ik een boodschap zou kunnen krijgen, en was daar ook op voorbereid. Ik bleit makkelijker bij een ander zijn verhaal, dan bij het mijne eigenlijk. De tocht was wel een dikke middelvinger naar mijn leerkracht L.O. en tegelijk een hart onder de riem van die jongen van twaalf jaar die door hem uitgelachen werd. Ik ben die leraar onlangs nog tegengekomen, en heb dat ook vlakaf gezegd. Laat ons zeggen dat het een kort gesprek was.” (lacht) “Da’s het voordeel van de veertig gepasseerd te zijn, dat je minder behoefte hebt om altijd maar vredelievend te moeten zijn.”

“Mijn deelname is ook een dikke middelvinger naar mijn leerkracht LO”

Betekent dit dat we Xavier voortaan vaker zien op televisie als zichzelf in plaats van als presentator? “Goh, ik denk heel goed na over voorstellen. Het criterium voor mij is of het ook tof zou zijn als er geen camera komt bij te kijken. Deze trip was iets dat op mijn onbestaande bucketlist stond, en ik zag het ook wel als een privilege. Wat niet wil zeggen dat ik nu de ambitie heb om in elk programma op te draven. Ik vind mezelf daarvoor bovengemiddeld saai eigenlijk.”

Onderzoeksjournalistiek

Toch kan je in januari niet rond Xavier op VRT 1. Achter de schermen werkt hij met zijn redactie heel hard aan WinWin, het consumentenprogramma dat begin dit jaar gelanceerd werd bij Radio 2. Sindsdien gaat het hard: er is een populaire nieuwsbrief, een eigen podcast (Mens erger je niet, red.) en Xavier duikt ook vaak op als expert in VRT NWS. “Met het gelijknamige televisieprogramma, elke werkdag na het nieuws van zeven, gaan we vier weken lang heel breed. We testen producten waar ze reclame mee maken op pakweg Instagram, of gaan na of het duurste katteneten ook het lekkerste is. We pakken veel zaken aan vanuit een wetenschappelijk of wettelijk standpunt. Naast lifehacks is er ook een rubriek De Klacht, waarbij we mensen aan het woord laten die bijvoorbeeld opgelicht zijn door een frauduleuze webwinkel. Daar komt soms een stevig stukje onderzoeksjournalistiek bij kijken. Maar onze rol is mensen die basic skills meegeven om pakweg phishing te herkennen. Het is niet altijd negatief, we geven ook veel positieve tips. Door de angst die er soms heerst, dragen ook de mensen die het wél goed menen de gevolgen.”

Soort ombudsdienst

Het programma is op korte tijd een gevestigde waarde geworden. “Ik had nooit gedacht dat het zo’n vaart zou lopen, maar elke week krijgen we honderden mails en berichten. Mensen zien ons als een soort ombudsdienst, en je merkt dat de nood hoog is.” Zelf heeft Xavier ook al de voordelen ervan ondervonden. “Mijn maten op café kijken soms al eens vreemd op, als ik meteen een antwoord kan geven op een bepaalde problematiek. Mijn man heeft dat minder, want hij let zelf heel hard op de kleintjes. Ik betrap mezelf er wel op dat ik anders kijk naar mijn boodschappen. Ik kijk steeds vaker naar het onderste rek met de goedkopere producten en let ook op de eenheidsprijs. Of toen onze vlucht recent vertraging had, wist ik dat we voor langer dan drie uur en verder dan 1.500 kilometer konden rekenen op een schadevergoeding. Dat zijn heel wat zaken die nog niet altijd bekend zijn. Niet dat mensen langs alle kanten bedrogen worden, maar er is wel veel ruimte daarvoor. Daar proberen we de luisteraar en straks de kijker zoveel mogelijk voor te behoeden.”