Wim Tyvaert (59) uit de Ringlaan in Koekelare heeft een opmerkelijke hobby die hem in contact brengt met mensen over de hele wereld: radioamateurisme. Wat ooit begon als een nieuwsgierigheid, is uitgegroeid tot een passie die zijn leven al decennialang verrijkt.
“Zoals velen ben ik met een CB-radio begonnen”, vertelt Wim. “Mijn broer kreeg op zijn 18de een auto en daar moest natuurlijk een CB-radio in. Ik was toen dertien en zat vaker in die auto met dat rare bakje dan mijn broer zelf. Ik was erdoor gefascineerd. Mijn interesse was meteen gewekt, maar louter praten met mensen uit de buurt boeide me niet. Al snel had ik een betere antenne aan het huis gemonteerd en begon ik in mijn beste Engels te spreken met mensen uit andere landen.”
Die interesse groeide uit tot een serieuze bezigheid, hoewel het niet altijd legaal was. “Jarenlang heb ik als piraat gefungeerd tot de toenmalige RTT me controleerde. Ik besefte dat het tijd was om officieel te worden. Ik studeerde een half jaar lang elke dag minstens een half uur en slaagde voor het schriftelijk examen en het morse-examen in Brussel. Op 29 mei 1991 werd ik een officiële radioamateur met de roepnaam ON6PV.”
Landcode
Wim legt uit dat elke roepnaam begint met een landcode: “ON staat voor België, Australië is VK, en Zuid-Afrika is ZS. Zo weet je meteen waar een station vandaan komt als je de roepnaam hoort.”
Zijn collectie van QSL-kaarten, de bevestigingskaarten van andere zendamateurs, is indrukwekkend. “Ik heb alle landen van de wereld gesproken en van elk land een QSL-kaart ontvangen. Deze kaarten zijn soms ware kunstwerkjes. Het kost geduld, maar het is een prachtig systeem waarbij je je QSL-kaarten via je lokale club gratis kunt versturen.”
“Ik probeer nu alle landen van de wereld in morse te bereiken. In plaats van mijn stem hoort mijn vrouw nu puntjes en streepjes”
Sinds juli 2021 is Wim vooral actief in morse, of CW zoals hij het noemt. “Ik probeer nu alle landen van de wereld in morse te bereiken. In plaats van mijn stem hoort mijn vrouw nu puntjes en streepjes.” Het contact dat hem misschien wel het meest bijbleef, was met een Russische zendamateur die in 2000 een half jaar actief was in Noord-Korea, waar zenden al vele jaren verboden is. “Gelukkig heb ik hem kunnen spreken,” zegt Wim met trots.
Wim heeft door de jaren heen talloze interessante mensen ontmoet via zijn hobby. “Tijdens de Golfoorlog sprak ik elke middag met een Amerikaanse sergeant. Toen onze dochter Kim in december 1990 werd geboren, kregen we een grote doos met geschenken toegestuurd van zijn regiment.”
Hoogtevrees
Zijn zendkamer heeft daarnaast bezoekers uit allerlei landen ontvangen. “Ik heb hier al radioamateurs over de vloer gehad uit heel Europa, maar ook uit Zaïre, de USA en Canada,” vertelt Wim. Deze ontmoetingen hebben zijn hobby nog boeiender en internationaler gemaakt.
Hoewel zijn 18 meter hoge zendmast indrukwekkend is, blijft Wim er liever vanaf. “Ik moet bekennen, ik heb hoogtevrees”, lacht hij. “Bij storm of onweer doe ik geen oog dicht, alles wordt dan afgekoppeld en ik steek een kaarsje aan.”
Wim ziet zijn hobby als een perfecte manier om sociaal te zijn en nieuwe mensen te leren kennen, zonder dat hij zijn huis hoeft te verlaten. “Het is een leuke hobby en voor een sociaal iemand zoals ikzelf is het geweldig om zoveel nieuwe mensen te ontmoeten en met sommigen zelfs echte vriendschappen te sluiten.”
De wereld verandert en de wereld van zendamateurs verandert mee. “Ook in ons domein evolueert alles. Als zendamateur kun je je nu uitleven in verschillende aspecten. Je kunt gesproken contacten onderhouden, morse gebruiken, of zelfs via de computer met anderen communiceren”, besluit Wim.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
