De champagnekurken mochten knallen bij Ilse en Anne-Sophie Dedeken, nu ze met hun textielbedrijf Verilin 8.000 servetten mogen leveren aan Europese prominenten. En nu worden ze ook nog eens overrompeld met vragen van particulieren die dat hebbeding ook willen. “Daarover onderhandelen we met de Vlaamse overheid.”
Een met gouddraad afgewerkt wit linnen servet, waarop een flandrien richting horizon rijdt. Dat is het kleinood waarmee het Heulse familiebedrijf Verilin Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) wist te charmeren. Voor Ilse (48) en Anne-Sophie (40) Dedeken betekent dit een nieuw hoogtepunt in hun nog jonge carrière als ondernemers.
Het gaat hard voor de zussen. De voorbije jaren hebben ze zich een weg gebaand naar klanten met naam en faam die alleen topkwaliteit in huis willen. Ilse verzorgt de externe contacten voor het bedrijf en neemt ook dit interview in hoofdzaak voor haar rekening. “Mijn zus en ik zijn twee handen op één buik”, zegt ze.
België is nu voorzitter van de Raad van de Europese Unie en jullie zijn daarbij in de prijzen gevallen. Hebben jullie hard moeten strijden?
“We hebben een strenge procedure moeten doorlopen, en om de opdracht finaal binnen te halen hebben we toch een groot aantal gereputeerde bedrijven achter ons moeten laten. We zijn daar wel trots op. En wat blijkt nu? Velen hebben daarover gehoord en dus krijgen we nu veel telefoontjes van mensen die ook graag zo’n servet zouden willen hebben.”
Ilse en Sophie
Privé
Ilse Dedeken (48) is getrouwd en heeft twee zonen: Arthur (19) en Julius (15). Ze woont in Heule en heeft taxatie van juwelen en zilver gestudeerd. Anne-Sophie (40) heeft een vriend en ook twee zonen: Miro (13) en Magnus (11). Ook zij woont in Heule. Zij heeft communicatiewetenschappen gestudeerd.
Verilin
Het textielbedrijf in Heule is in de jaren vijftig gestart als weverij. Ilse en Anne-Sophie vormen nu de derde generatie. Er zijn naast hen nog vijftien werknemers. Verilin levert onder meer aan sterrenchefs en tophotels.
Verilin is gestart in de jaren vijftig als klassiek textielbedrijf, maar vijftien jaar geleden schakelden jullie over op maatwerk. Wat doen jullie precies?
Ilse: “We produceren nu tafel- en bedlinnen en gordijnen op maat. Vroeger maakten we standaardcollecties. Ik ben toch wel trots op die evolutie en het mooie klantenbestand dat ons dat heeft opgeleverd. Er zitten kleppers tussen, uit alle mogelijke sectoren. We mogen onder meer leveren bij sterrenrestaurants als Hof van Cleve in Kruishoutem, Rebelle in Marke en Zilte in Antwerpen, maar ook bij het prestigieuze en ambitieuze nieuwe Cobergher Hotel in Kortrijk. Verder staan ook de Amerikaanse ambassade en diverse toparchitecten op onze klantenlijst.”
Twee zussen die samen een bedrijf leiden, zorgt dat nooit voor moeilijkheden?
Ilse: “Er is uiteraard wel eens een discussie, maar dat lijkt me normaal in een bedrijf, en we komen er altijd uit. Het is natuurlijk wel een voordeel dat we elk ons eigen domein hebben. Anne-Sophie houdt zich bezig met de productie, ik met het commerciële luik. Ik treed naar voor als het gezicht van het bedrijf, maar vergis je niet: mijn kleine zus is hier wel degelijk de grote baas.”
Anne-Sophie (lacht): “Als Ilse dat zegt, zal dat wel zo zijn, zeker? Er zijn inderdaad zelden spanningen tussen ons omdat we elk toch een duidelijk verschillend takenpakket hebben. Ik heb er ook volstrekt geen probleem mee dat mijn zus het gezicht is van ons bedrijf.”
Over familiebedrijven wordt wel eens gezegd: de eerste generatie verwerft, de tweede erft en de derde bederft. Hoe vermijden jullie die valkuil?
Ilse: “Ik denk dat we daar niet in trappen omdat onze ouders ons een goede opvoeding hebben gegeven. Geheimen waren er niet. Ik ben ervan overtuigd dat daar de basis gelegd is die maakt dat het nu op wieltjes loopt tussen mijn zus en mij. Met onze andere zus, Herlinde, die niet in het bedrijf zit en kinderpsycholoog is, hebben we ook een uitstekende relatie. Ons ma, die lange tijd het bedrijf geleid heeft, is trots op wat we doen. Als we al eens kritiek krijgen van haar of van onze zus, is het dat we te hard werken.”
Jullie zijn met design bezig, met schoonheid dus. Waarvan kan je zelf genieten in Kortrijk?
Ilse: “De verlaagde Leieboorden vind ik prachtig. In de zomer ga ik er graag iets drinken, in de winter kom ik er graag voorbij gewandeld. Het gloednieuwe Cobergher Hotel in de buurt van de Broeltorens vind ik ook een pareltje, en dat zeg ik niet omdat het een klant is van ons. Je moet daar echt eens binnenstappen om te genieten van het historische pand, dat op een eclectische manier is aangekleed. Als ik er rondkijk, waan ik me zowaar in Londen of Parijs.”
*****
De slotvraag is voor Pol Van Den Driessche, communicatieadviseur van Vlaams minister-president Jan Jambon: mag Verilin hopen dat het straks meer van die gegeerde servetten mag maken?
“Daarover gaan we rond de tafel zitten met de zaakvoerders. Wat vaststaat, is dat het zeker niet zal kunnen gebeuren vóór 30 juni van dit jaar. Tot zolang neemt België het voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie waar.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier