Pastafabrikant Soubry bestaat 100 jaar. In het op en top Roeselaarse bedrijf staat met de broers Michel (58) en Matthieu Soubry (54) de derde generatie aan het roer en kijkt men ook ambitieus de toekomst tegemoet. In ons land is Soubry de enige overgebleven pastafabrikant, maar het bedrijf heeft ook de export nodig om verder te blijven groeien.
De geschiedenis van Soubry gaat terug naar de Eerste Wereldoorlog. Joseph Soubry (1899-1984) had in Moorslede een bedrijfje en handelde in cichorei en lijnzaadolie. De familie was tijdens de oorlog naar Frankrijk gevlucht en bij terugkomst moesten ze vaststellen dat het bedrijf met de grond gelijk gemaakt was. Dankzij de wederopbouwpremie kon opnieuw gestart worden, maar Joseph Soubry zag geen brood meer in cichorei – koffie deed toen volop zijn intrede – en stortte zich op de pasta. Als uitvalsbasis koos hij voor Roeselare, wegens de nabijheid van het spoor. In 1921 ging hij in de Ardooisesteenweg van start, een Italiaan zette hem op het goede spoor. “In West-Vlaanderen kon haast niets opboksen tegen de alles overheersende patat , maar twee pastaformaten sloegen toch aan bij het publiek. Vermicelli voor in de soep, macaroni om te combineren met ham en kaas. Twee variëteiten waar er nu liefst 250 zijn. Pasta werd toen nog in droogkasten gehangen en moest 24 uur drogen”, aldus Michel Soubry.
Chinese mie
De wereldtentoonstellingen van 1935 en 1958 speelden een belangrijke rol in de naambekendheid van Soubry. In de beginjaren waren Oost- en West-Vlaanderen de grootste afzetmarkten en ook Luik omdat een broer van Joseph Soubry daar vertegenwoordiger was. In 1933 kwam er een eerste molen, in 1940 werden de droogkamers vervangen door drooglijnen, in 1953 was er de uitbouw van de molens aan de Trakelweg in Roeselare, in 1960 werd een nieuwe deegwarenfabriek gebouwd en in 2000 werden nieuwe grote productielijnen gerealiseerd. “Winst werd telkens geïnvesteerd in performantere machines en in capaciteitsuitbreidingen”, verduidelijkt Matthieu Soubry.
1/14
2/14
3/14
4/14
5/14
6/14
7/14
8/14
9/14
10/14
11/14
12/14
13/14
14/14
1/14
2/14
3/14
4/14
5/14
6/14
7/14
8/14
9/14
10/14
11/14
12/14
13/14
14/14
Pierre Soubry (1931-2001), de vader van Michel en Matthieu, kon lange tijd het werk van zijn vader volgen en later verderzetten. “Hij koos niet voor een grote stijlbreuk, maar voor het uitbouwen van hetzelfde verhaal”, aldus de broers. “Groei kwam er onder meer door de internationale expansie, van Nederland tot Japan. Ook technologisch schakelde men een versnelling hoger door in de jaren 70 en 80 twee nieuwe productencategorieën aan te boren: Chinese mie en instant deegwaren. “De Chinese mie was populair in Engeland en Nederland. Later volgde ook de rest van Europa. Het was de tijd dat mensen ook graag eens etnisch gingen koken. De instant deegwaren leveren we dan weer aan industriële afnemers die het verwerken in bereide maaltijden.”
Soubry-kameel
Ook commercieel werd er hard gewerkt aan de zichtbaarheid. “95 procent van de Belgen kent ons merk. In 1958 werd tijdens de wereldtentoonstelling de Soubry-kameel geïntroduceerd. Kinderen mochten een ritje maken op de kameel die gedrapeerd was met het Soubry-logo en de bijhorende foto kwam thuis op de kast te staan. De Soubry-luchtballon was vaak ook van heinde en verre te zien en op de commerciële televisie was Soubry het eerste pastamerk. Nu proberen we ook onze producten in de tv-kookprogramma’s te krijgen. Ook online ontbreken we uiteraard niet.”
Liefst 95 procent van de Belgen is vertrouwd met ons bedrijf
Soubry is de enige nog overgebleven pastafabrikant van het land en is ook marktleider in deegwaren. In 2005 kocht het bedrijf ook Anco op dat producten op de markt bracht die complementair zijn aan die van Soubry. “Innoveren en inspelen op trends is eigen aan ons bedrijf. De komst van Italiaanse gastarbeiders en het steeds vaker serveren van pasta in restaurants was natuurlijk een katalysator. We hebben ook zelf de pasta ontwikkeld die in een zeer korte tijdspanne beetgaar gekookt kan worden. De jongste jaren is het gamma ook enorm uitgebreid met volkoren, bio, spelt, haver… Allemaal variëteiten die nu in het schap te vinden zijn.”
Aanvoer via kanaal
Pasta wordt gemaakt van griesmeel en dat verkrijg je door harde tarwe te malen. “De beste harde tarwe groeit ten zuiden van Parijs, maar we importeren ook uit Canada, Turkije en Italië. Door de klimaatopwarming wordt harde tarwe nu ook stilaan bij ons geteeld, maar dat staat nog in de kinderschoenen. Onze grondstoffen voeren we voor het grootste deel aan via het kanaal, dat dus uiteindelijk belangrijker bleek dan het spoor waarvoor onze grootvader zich in Roeselare had gevestigd.”
Soubry stelt 400 mensen tewerk en haalde in 2020 een omzet van 135 miljoen euro en exporteert naar een 15-tal landen. “De brexit is niet slecht uitgedraaid voor ons, gezien de invoerheffingen niet zijn doorgegaan. De VS is dan weer een moeilijkere markt voor ons, maar we zijn niet ontevreden dat Trump daar de baan heeft moeten ruimen. Meer dan 60 procent van onze productie is bestemd voor export. We kiezen voor een stabiele groei. Ook onze werknemers zijn uitermate belangrijk. In West-Vlaanderen is de werkloosheid extreem laag, daarom hebben wij ook arbeidskrachten uit Noord-Frankrijk en Oost-Europa. Technici zoekt iedereen, maar voor de rest hebben we weinig vacatures die niet ingevuld geraken. Het is dus geen belemmering voor onze groei.”
De broers Michel en Matthieu zien de toekomst van hun bedrijf ook rooskleurig tegemoet. “We blijven verder investeren en innoveren en dat met oog voor duurzaamheid. Maar in vergelijking met 100 jaar geleden staat pasta nu vast op de Vlaamse menukaarten. Het is ook een product dat mensen associëren met plezier. In het zuiden van het land wordt er nog net iets meer pasta gegeten, maar aan deze kant van de taalgrens zijn we ondertussen bezig met een heuse inhaalbeweging.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
