Terwijl heel wat boeren dezer dagen de straat op trekken om te protesteren tegen hun werkomstandigheden, toont landbouwer Marnik Vanackere (52) zich met een zelfgemaakt kunstwerk langs de Stroroute solidair met zijn collega’s. “Dit monument heb ik gemaakt voor al mijn getergde collega’s die door onwetenden wetten worden opgelegd”, zegt hij.
Het boerenprotest in België en de buurlanden laaide deze week meer en meer op. De voorbije dagen werden er op verschillende plaatsen acties gevoerd. Nadat eerst in Frankrijk en Wallonië geprotesteerd werd, kwamen ook in Vlaanderen boeren op straat. Maar ook langs de Stroroute, de fiets- en wandelverbinding tussen Roeselare en Zonnebeke, voert de Moorsleedse landbouwer Marnik Vanackere op zijn manier actie voor de zorgen binnen de sector. Marnik maakte een kunstwerk bestaande uit een groot hart in hout en een bank met een passende tekst. “De zorgen binnen de sector zijn er al langer dan vandaag”, zegt hij. “Ik ben vorig jaar al gestart met het maken van dit kunstwerk.”
Hart van de landbouw
De Moorsleedse landbouwer woont vlak naast de Stroroute, midden de velden. “Hier is veel passage van fietsers en wandelaars die graag dit pad tussen de velden en de natuur volgen. De Roeselaarse veiling is hier enkele kilometer verderop. Hier klopt het hart van de landbouw”, zegt Marnik, die er met zijn kunstwerk ook naar verwijst. “Spijtig genoeg staat de sector erg onder druk. Het stikstofakkoord is de druppel die de emmer nu laat overlopen Stikstof heeft blijkbaar twee vormen: één voor de landbouwer en één voor de industrie. Waarom die voor de landbouw zoveel strenger is, is voor mij een raadsel. Dat er op zondagavond een vergunning verleend wordt voor een plasticfabriek, gevoed door een heel erg milieubelastend gas, nemen we er als vernedering voor heel onze sector bij.”
Geen opvolgers voor landbouwbedrijf
Marnik is 52 jaar oud en is de derde generatie Vanackere die langs de Scherminkelstraat boert. De groenteteler bewerkt zo’n 20 hectare akkers. Onlangs investeerde hij nog in een machine van 150.000 euro om automatisch prei te oogsten. Marnik krijgt met onzekere gevoelens naar de toekomst. “We hebben drie kinderen, maar geen van hen zal het bedrijf verderzetten”, weet hij nu al. “Onze kinderen zien ons elke dag zwoegen en zweten. Ze zien ook wat het maar opbrengt. Op zo’n manier moeten werken, dat willen ze niet. Ik begrijp hen.” Het wordt er ook niet gemakkelijker op voor de boeren. “De druk op de landbouw wordt alleen maar groter”, zegt Marnik. “Zo geeft de overheid verschillende milieuorganisaties miljoenen euro’s belastinggeld om gronden op te kopen en boeren van hun land te verjagen. Een ongelijke strijd. Ik ben geen klimaatontkenner, maar spijtig genoeg komt het allemaal op de kap van de boeren.” Ook de Moorsleedse landbouwer merkt dat boeren alsmaar meer papierwerk moeten doen. “Straks volgde mestbankaangifte, alweer een berg papier. Alle mest moet geregistreerd worden. Ondertussen worden we streng gecontroleerd, soms zelf met helikopters. Ja, het is blijkbaar allemaal de schuld van de boer.”
Spelen met eten
Ondertussen merkt Marnik dat veel passanten halt houden aan zijn kunstwerk. Hij hoopt dat zij begrijpen waarom hij het gemaakt heeft. “Het is een monument voor mijn collega’s, voor de ganse landbouwsector”, zegt hij. “Sommigen maken er ook een leuke foto, maar hopelijk denkt men ook na bij de boodschap van het monument.” Ondertussen uiten andere landbouwers hun bezorgdheden op straat. Met zijn monument kaart Marnik de situatie, maar ook bij betogingen tekent hij present. “Ook daar probeer ik samen met mijn getergde collega’s samen te zijn. Door de wetten die door onwetenden zijn opgelegd, slaan we nu een noodkreet. Blijkbaar beseffen sommige mensen niet dat de boer mee de supermarkt vult, de restaurants bevoorraadt en hun honger stilt. Soms heb ik de indruk dat niet iedereen dat beseft. Erg jammer. Van mijn ouders heb ik geleerd om niet te spelen met eten, dit is wat nu wel gebeurd.”
Boerenprotest
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
