Rundveehouder Christof Decabooter (47) uit de Houtstraat is één van de Zultse landbouwers die zich het hardst verzetten tegen het nakende stikstofdecreet. Nu overweegt hij drastische maatregelen om hieraan te ontsnappen. “Als het akkoord wordt uitgevoerd zoals het nu op tafel ligt, dan emigreren we naar Frankrijk. Anders heeft mijn zoon Chesney hier geen toekomst meer.”
Het stikstofakkoord is niet het enige probleem voor Christof. “Het stikstofdecreet maakt elke groei van ons bedrijf onmogelijk maar we zitten ook nog met het mestactieplan en de stijgende energieprijzen. Het grootste probleem zit bij mijn zoon Chesney (19). Hij wil ons rundveebedrijf later verderzetten maar de grootouders van zijn vriendin zijn ook boeren en hij helpt nu vaak bij een andere veehandelaar. Hij zou die drie bedrijven willen samenvoegen op deze locatie maar dat kan niet volgens de huidige wetgeving. De boerderijen liggen kilometers uit elkaar, hij zou constant over een weer moeten rijden, dat is niet haalbaar.”
Christof maakt zich dan ook vooral zorgen over de toekomst. “Mijn vrouw Ilse en ik hebben naast ons rundveebedrijf nog een andere job, wij zijn niet 100 procent afhankelijk van het bedrijf. Maar er verdwijnen tegen een sneltempo boerderijen, de gemiddelde leeftijd van een landbouwer is 57 en veel van hen hebben geen opvolging. Het gaat om de voedselvoorziening van ons land, ik vrees dat we in de toekomst veel zullen moeten importeren en dan bepaalt iemand anders de prijs.”
Fabeltje
“Het is ook een fabeltje dat dat de schuld zou zijn van Europa. Het landbouwbeleid wordt per regio uitgestippeld. Vlaanderen is dichtbevolkt met drukke snelwegen en het komende project van de fusie van de havens van Brugge en Antwerpen. Om de uitstoot van dit project de compenseren, gaan ze het zoeken bij de boeren. Ze offeren de landbouw op voor de industrie en dat is een zuivere politieke beslissing van Vlaanderen.”
“Daarom kijk ik nu uit naar een andere boerderij in Frankrijk of in Wallonië want zelfs daar is het beleid al heel anders. Een emigratie brengt heel wat uitdagingen met zich mee maar ik zie geen andere optie. Chesney is net begonnen aan een opleiding toegepaste informatica voor landbouwautomatisatie. Die duurt zonder tegenslagen drie jaar, daarna zullen we de knoop doorhakken. Ik heb ook nog een dochter van 15 die een opleiding in de paardenhouderij wil volgen maar ook daar is geen toekomst meer voor in Vlaanderen. Ik heb een hoeve op het oog in Frankrijk van 500 hectare, daarvoor zullen we nog een eigen inbreng van 800.000 euro op tafel moeten leggen. Ik hoop dat het niet nodig zal zijn.”
“Daarom zijn we ook met onze actie ‘Boerensjaal in actie’ gestart, daarmee willen we mensen op een rustige manier informeren over de impact die het stikstofdecreet op ons allemaal kan hebben. Let op: de actiebereidheid is groot, zeker bij jonge boeren, maar ik denk dat we meer bereiken door langs te gaan op markten en mensen te informeren dan door met onze tractoren een snelweg te blokkeren.” (JF)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
