Landbouwer Martin Schouteeten (79) uit Nieuwmunster is niet te spreken over de houding van het gemeentebestuur van Zuienkerke in een dispuut om land voor een nieuwe verkaveling. Het kwam tot een grondruilplan waarbij hij uiteindelijk het onderspit dolf, en bijna 10.000 euro aan gerechtskosten in rook zag opgaan. De man voelt zich door zijn gemeente aan z’n lot overgelaten.
Even recapituleren: voor een toekomstige verkaveling met veertig woningen langs de Brugse Steenweg in Nieuwmunster, lag jaren geleden al een grondruilplan op tafel waarbij een drietal eigenaars een stukje land zouden moeten inleveren. Het leidde tot een aanhoudende discussie – en vooral veel onenigheid – rond de herverdeling van die gronden, die onder meer aangewend zouden worden om de nieuwe verkaveling te ontsluiten.
Geen dialoog
“Er waren eerst drie voorstellen, waarvan het derde mij uiteindelijk wel verzoenbaar leek. Maar landbouwer Y verzette zich hiertegen”, zegt de 79-jarige landbouwer Martin Schouteeten. “Waarom? Geen idee. Het leek mij dé oplossing voor alle drie de partijen. Maar dan is er uiteindelijk dus zonder mijn medeweten een nieuwe schikking gekomen, waarbij ik als enige van de drie partijen serieus benadeeld werd. Dat plan is er doorgeduwd zonder mij te horen, zonder enige vorm van dialoog. Met een aangetekende brief was plots de hele zaak beklonken. En ik, ik moest het stellen met de overschotjes”, zucht de man.
Hij beticht het gemeentebestuur en de Vlaamse Landmaatschappij van belangenvermenging en vriendjespolitiek. “Onze eerste schepen is zelf ook landbouwer en heeft jaren in het polderbestuur gezeten. Een van de andere betrokken partijen is bovendien voorzitter van een belangrijke landbouworganisatie”, klinkt het.
“Bijna 10.000 euro aan gerechtskosten. En dan heeft de Raad van State mij nog ongelijk gegeven ook”
Schouteeten speelde uiteindelijk drie vierde van zijn landbouwgrond kwijt, én scheurde op de koop toe ook nog eens financieel zijn broek aan het hele verhaal. “Bijna 10.000 euro aan gerechtskosten, alleen maar om mijn zuurverdiende eigendom te verdedigen. En dan heeft de Raad van State mij nog ongelijk gegeven ook. Ik lig daar nu nog elke nacht van wakker”, klinkt het.
“De definitieve vaststelling zou op de gemeentelijke website hebben gestaan, maar ik word straks tachtig jaar: ik heb zelfs geen internet. Mijn advocaat zei bovendien dat die gemeentelijke website allesbehalve gebruiksvriendelijk is”, verweert de man zich. “’t is van bedriegt den boer. Letterlijk. Zogezegd ben ik als landbouwer niet meer actief en dus moest ik er mij maar bij neerleggen, klonk het bij de gemeente. Maar dat is een dikke leugen: ik kan zwart op wit bewijzen dat ik wél nog altijd boer. Een eigendomsrecht is bovendien altijd prioritair, tenzij het over werken van algemeen nut gaat. En hier is dat mijns inziens niet het geval”, stelt hij.
Schouteeten plaatste eerder een protestbord en zwarte vlaggen op zijn veld langs de Brugse Steenweg. “Die grond was mijn volle eigendom. Ook mijn kinderen werden hier zwaar benadeeld, die lap grond was immers later voor hen bestemd. En ze had voor mij ook een sentimentele waarde: ik heb hem op 17-jarige leeftijd eigenhandig gedraineerd. Bovendien ben ik vroeger al eens onteigend geweest voor de aanleg van het fietspad langs de Brugsesteenweg”, klinkt het.
Wettelijk
Volgens burgemeester Alain De Vlieghe is alles wettelijk verlopen en is het verhaal van Schouteeten voor de gemeente dus een afgesloten hoofdstuk. “Een ruilverkaveling is sowieso altijd een beetje geven en nemen”, zegt hij. “Er zijn altijd beter en minderbedeelde mensen, en als de eigenaar minder dan vijf procent over- of onderbedeeld wordt, kan hij niet anders dan zich bij de situatie neer te leggen en de herverdeling te aanvaarden. De eigendom die deze landbouwer erbij inschoot, is sowieso verwaarloosbaar. De VLM heeft bovendien geoordeeld dat deze landbouwer niet langer actief is. Hij staat alleszins niet meer als landbouwer ingeschreven”, klinkt het.
Ondertussen zit het masterplan met de nieuwe verkaveling wel nog altijd in het slop. “Er zijn immers nog andere gronden waarvan de waardebepaling nog altijd wordt aangevochten”, besluit De Vlieghe.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
