Na 27 jaar stopt Kathleen Cumptich (51) met haar frituur ‘t Brochetje in Lichtervelde. De zaak op de Markt van Lichtervelde staat over te nemen. De beslissing van Kathleen om te stoppen, was naar eigen zeggen een hele zware, maar tegelijkertijd de enige juiste. “Het was dit of eronderdoor gaan.”
Kathleen opende haar frituur op de Markt van Lichtervelde in 1995. “En al die jaren was ik hier enorm gelukkig. De frituur was mijn houvast. Hoe diep ik bij momenten zat of hoeveel miserie ik ook had, in mijn frituur bloeide ik open”, vertelt ze. Vorig jaar investeerde ze zelfs nog in een volledig nieuwe friteuse. Ze wilde namelijk nog vijf jaar verder gaan met haar frituur.
Nu, amper een jaar later, nam ze echter de moeilijke beslissing om haar frituur na ruim een kwart eeuw over te laten. Een keuze van het verstand, zo blijkt. “Wie mij vorig jaar had gezegd dat ik dit jaar zou stoppen met de frituur, had ik zot verklaard. Maar het is dit of eronderdoor gaan”, is Kathleen eerlijk.
Sinds corona liep het immers allemaal net iets minder gesmeerd. Vooral de zoektocht naar personeel werd een hel. “Tijdens corona is een deel van mijn personeel een andere weg uitgegaan en nieuw personeel vinden bleek steeds moeilijker. Terwijl jobstudenten zich vroeger zelf kwamen aanbieden, moet ik nu telkens zelf op zoek gaan naar personeel en zelfs dan raakt de planning niet altijd gevuld.”
“Zeker als er iemand uitvalt, is het een drama om de gaten op te vullen. Op een bepaald moment was het zelfs zo erg geworden dat ik ‘s nachts toen ik thuiskwam na een lange avond werken in de frituur nog online personeel aan het zoeken was. Je zou voor minder de courage verliezen”, zegt Kathleen met een krop in de keel.
Gezin
Ze moest dan ook aan haar gezondheid denken. “Ik moest luisteren naar mijn lichaam”, klinkt het. “In januari is alles als een betonblok op mij gevallen. Ik zat toen helemaal aan de grond en had zowat wekelijks een doktersbezoek nodig om erdoor te geraken. Dat is het me echter allemaal niet waard. Ik ben nu 51 jaar en heb nog heel wat mooie jaren voor de boeg.”
“Ik wil heel graag werken en doe het ook nog steeds graag, maar ik wil mezelf niet ziek maken. Daarom heb ik definitief de knoop doorgehakt en beslist om te stoppen met de frituur. Ook voor mijn gezin trouwens, want door de hele situatie had mijn man op een gegeven moment niets meer aan mij.”
“Ik zat dan ook met een enorm schuldgevoel tegenover hem, want hij verdient het niet om met een hoopje ellende samen te leven. Daarom ga ik in wat er ook volgt rekening houden met mijn gezin.”
Overnemer gezocht
Ondanks het moeilijke laatste jaar kijkt Kathleen toch met een warm gevoel terug op de periode in de frituur. “Iedereen die binnenkwam zag ik graag en omgekeerd”, zegt ze. “En ook met het personeel had ik altijd een heel goede band. De frituur is mijn levenswerk.”
“In het begin waren er hier amper twaalf zitplekken. Nu zijn het er 112. Klanten die vroeger als kind naar de frituur kwamen, hebben nu zélf kinderen. Dat zijn allemaal zaken die kunnen tellen. Je kan dus wel stellen dat dit het einde is van een tijdperk. Al ga ik wel nog door tot er een overnemer gevonden is.”
(TM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
