Den Ekster aan de voet van de Monteberg in Dranouter sluit zondagavond definitief de deuren en dit na 32 jaar. Dirk Vanhee doet dat met gemengde gevoelens. “Ik zal eindelijk geen kopzorgen meer hebben om personeel te vinden. De laatste jaren was het een zoektocht die vaak duurde tot een paar dagen voor de start van het weekend.”
Dirk vertrekt niet zomaar uit den Ekster. Er komt nog een concert op zondagavond. “Muzikanten die hier eerder waren zijn ondertussen vrienden geworden. Zij namen het initiatief om nog één keer te spelen. Voorlopig weet ik alleen wie hier komt optreden.”
Het organiseren van muziekoptredens was de aanleiding om zoveel jaren terug te vertrekken vanuit Middelkerke naar Dranouter. “Aan de kust baatte ik den Overkant uit, een groter café was aan de orde om ook muzikanten uit te nodigen. Het was Rik Steppe waarmee ik bevriend was die me uiteindelijk deed kiezen voor Dranouter en Den Ekster. En ik stapte mee in het verhaal van wat toen vernieuwend was, het eetcafé. Ik had eerlijk gezegd wat schrik om hier te starten. Den Ekster was niet de enige bruine kroeg in de omgeving. En toen ik ook nog eens ribbetjes op de tafel zette hoorde ik dat op de Rodeberg een zaak al jaren hetzelfde deed. Maar alles lukte met naast de ribbetjes ook de klassieke spaghetti. Let wel den Ekster is nooit een restaurant geweest. Wel een café waar men iets kon eten. Zelf stond ik het liefst aan de toog tussen de klanten. Toen mijn vrouw Hilde overleed verhuisde ik noodgedwongen een paar keer naar de keuken maar mijn favoriete plek werd het niet.”
Muzikale hoogdagen
Muziek bezorgde den Ekster hoogdagen met voorop de nummers van de Amerikaanse folkmuzikant Townes van Zandt. “Tijdens zijn leven had Townes Van Zandt een kleine, maar toegewijde groep fans. Hij slaagde er echter nooit in om door te breken en kon zijn opnames slechts met veel moeite op de markt brengen. Maar genoten samen met de fans heb ik toen zeker gedaan.”
In de wandelgangen wordt vaak verteld dat den Ekster opende met Saint-Patrick’s Day. De feestdag valt op 17 maart en herdenkt de beschermheilige van Ierland, Saint Patrick. “Die vrijdag in 1989 waren we echter dicht. We bouwden een rustdag in na de vele voorbereidende werken en gingen open de dag nadien.”
Woning
Al die jaren werd den Ekster druk bezocht door zowel Fransen als Vlamingen. “Op zaterdag zaten er wat meer Fransen in de zaak, op zondag dan weer meer Vlamingen die kwamen napraten over hun wandeling op de Kemmelberg.”
Voor Dirk eindigt het verhaal van den Ekster definitief volgend weekend wanneer nog een verkoop gepland staat van stukken die het interieur van de zaak zo bijzonder maakten. “Voor de fans”, reageert Dirk met een knipoog.
Den Ekster verdwijnt dan voor altijd uit het lijvige boek van de eetcafés in Heuvelland en wordt een privé-woning. “Een pionier zou ik mij niet noemen wel heb ik het begrip eetcafé in Heuvelland verder helpen lanceren. Een pionier is voor mij Stef Dehollander of nog Rik Steppe.”
Zijn bevriende collega’s café-uitbaters zal Dirk nu wat meer zien. “De komende maanden ga ik zeker eens langs. En verder word ik voltijds pépé café voor mijn 3 kleinkinderen.”
Oorsponkelijk waren het de plannen om op 1 mei van dit jaar te stoppen. “Dat zou een afscheid in mineur geworden zijn gezien de toen geldende corona-maatregelen. Nu kan ik nog één keer doen wat ik zo graag doen, voluit praten met de klanten. Bla bla bla, daar hou ik van.”
(MDN)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
