Achter de schermen van Bonk, een stukje Ibiza in de duinen van Westende: “De mooiste zonsondergang ter wereld vind je hier”

Het mooiste zicht over de wuivende duinen en onze Noordzee? Dat vind je in Westende bij Middelkerke. Het Sint-Laureinsstrand is er nog een ongerepte oase vol kustfauna en -flora, met slechts één pittoresk gebouw dat drie verdiepingen boven de zandkorrels uitsteekt. Sinds deze zomer gaat de plek door het leven als Bonk, maar ook de voormalige naam – Hotel Sint-Laureins – doet bij velen een belletje rinkelen. “Wij wilden dit stukje erfgoed nieuw leven inblazen”, klinkt het bij de eigenaars.

Het Sint-Laureinsstrand in Westende. Weinig plaatsen aan onze kust zijn van een zelfde schilderachtig niveau als deze strook strand die, als je de neus in de juiste richting zet, zo van een compleet verlaten eiland geplukt lijkt. Een paradijs voor natuurliefhebbers ook, want met planten als de zeeraket, duinreigersbek, duinruit, kruipwil, duinviooltje en duindoorn kan menig buitenmens hier zijn hart meer dan ophalen.

De geschiedenis gaat terug tot de jaren twintig van de vorige eeuw. Westende-Bad kreeg toen voornamelijk Franstalige toeristen over de vloer, iets wat de plaatselijke bevolking niet altijd even vrolijk stemde. Stilaan groeide de noodzaak om de Westendenaars een, what’s in a name, eigen plage te geven.

“Hier ruik en voel je de zee, zit je in een compleet andere wereld”

Het strand achter de voormalige kinderhome Les Marçunvins, nu bekend als Calidris, werd tot Sint-Laurentiusstrand omgedoopt, verwijzend naar de patroonheilige van de parochie. Duidelijker kon niet: dit was een strand voor de eigen mensen. In 1932 werd de naam omgevormd tot Sint-Laureinsstrand, vijf jaar eerder verscheen een eerste poging tot horecazaak aan het altijd ruisende Noordzeewater.

Een zekere familie Levecque zag brood in de dorstige strandgangers en plaatste een kleine tent om verfrissingen aan te bieden. Dat werd al snel ingeruild door een eerste houten constructie, wat in 1932 leidde tot de realisatie van De Welkom, voorloper van het illustere Hotel Sint-Laureins. Tot vandaag is het complex het enige gebouw in de badzone. Eentje met een enorm rijke geschiedenis én toekomst.

Glinsterende parel

Die wordt verzekerd door een van dé horecafamilies van Westende en ruime omstreken: Pedro De Clercq (53), Charlotte Landuyt (53), Michiel Van Cauwenberghe (32) en Maxim De Clercq (28). Zij runnen al jaren de populaire zaken Vecino en De Lanteirne in Westende-Dorp en zijn gepokt en gemazeld in het wereldje. Toen ze de kans kregen om Hotel Sint-Laureins over te nemen, aarzelden ze geen seconde, zo geven ze openhartig toe.

“Dit is een van dé landmarks van Westende en bij uitbreiding van de volledige Vlaamse kust. Tijdens de zomer van 2022 zaten we hier op het terras toen Guido Bogaert en Sabrina Goethals, de vorige uitbaters, ons vertelden dat ze het stilaan wat rustiger wilden doen en wat meer van het leven wilden genieten. Zij namen hier in 1988 hun intrek en maakten van de plek een begrip. Een van de glinsterende parels van Westende-Bad, zelfs.”

Dat viel ook de makers van de serie Grenslanders uit 2019 op, want zij gaven het bouwwerk een prominente rol in de VRT-reeks, zij het onder de naam ‘t Rozeke.

Het nieuws deed meteen een lichtje branden bij de familie. “Een dergelijke unieke kans doet zich maar één keer in je leven voor, dat hadden we meteen door. Als trotse Westendenaren waren we al héél lang stiekem wat verliefd op dit gebouw. Deze kans konden we gewoon niet laten liggen.”

Op 1 februari van dit jaar kregen Michiel, Maxim, Charlotte en Pedro de sleutels in handen, amper vijf maanden later zwaaiden ze hun deuren officieel open. “Maar niet vooraleer we grondig verbouwd hadden. Héél grondig”, knipogen ze. “Begrijp ons niet verkeerd, Hotel Sint-Laureins was in topconditie, maar de tijd was hier wat blijven stilstaan. Wij wilden een hedendaagse invulling geven aan een pand bomvol geschiedenis.”

‘Boenk erop’

En dus volgde een operatie die men in vaktermen omschrijft als totaalrenovatie. “Enkel de buitenmuren bleven overeind staan”, glimlachen de vier. “Al de rest ging eruit. Met lokale aannemers hebben we een huzarenstukje afgeleverd, zowel qua timing als resultaat.”

Op 25 juni, een snikhete zondag, mocht Bonk de eerste bezoekers ontvangen. “De naam verwijst naar de zee en de mensen die erop werken en van leven”, klinkt het. “Een zeebonk klaagt nooit, doet altijd door en kijkt vooruit. Tegelijk is het een ode aan de Noordzee. Zij schenkt Westende zoveel…”

“Het mooiste compliment dat we kunnen krijgen, is dat mensen ons zeggen dat ze hier een instant-vakantiegevoel hebben.”

Behalve het iconische gebouw heeft Bonk geen visuele raakvlakken meer met Hotel Sint-Laureins. “Er kwam aanvankelijk wel wat kritiek op het feit dat we een naamsverandering wilden doorvoeren, maar die is snel gaan liggen. Onze klanten maken er zelfs graag een woordspeling op. Het was er weer boenk op, horen we vaak. Dat doet deugd.”

Bonk herbergt enerzijds een visrestaurant en bar met een vakantiegevoel dat je zo naar de hagelwitte stranden van Ibiza katapulteert, maar ook het hele hotelconcept is onder de loep genomen en hertekend. Waar de kamers vroeger namen als Ridderzaal, Casino en Folklorekamer droegen en verwezen naar een van de negen Middelkerkse deelgemeenten, droom je nu lekker weg in Y môr, Il mare, Marea, La mer, El mar en O mar.

“Respectievelijk de Welshe, Italiaanse, Roemeense, Franse, Spaanse en Portugese vertaling van de zee. Eigenlijk zijn het stuk voor stuk suites die aan alle hedendaagse noden een antwoord bieden. De Ibiza-vibe hebben we ook daar doorgetrokken en het uitzicht is ronduit indrukwekkend. Bij helder weer kan je vanop de bovenste verdieping tot in Gravelines in Noord-Frankrijk kijken.”

Vakantiegevoel

Drie maanden na de start zit Bonk al op kruissnelheid. “Het loopt erg goed. We hebben een absolute topzomer achter de rug. Ook voor ons is het hier fantastisch werken. Het mooiste compliment dat we kunnen krijgen, is dat mensen ons zeggen dat ze hier een instant-vakantiegevoel hebben.”

“En eerlijk? Dat hebben wij hier ook wel een beetje. Dit is dan ook een unieke plek. Hier ruik en voel je de zee, zit je in een compleet andere wereld. Op ons terras voel je het zand tussen je tenen en zie je rondom je een ongerept stukje natuur, terwijl enkele honderden meters verderop de wereld gewoon verder raast. De mooiste zonsondergang ter wereld, die vind je hier.”

De komende jaren wil de familie Bonk uitbouwen tot een vaste waarde aan zee. “Net zoals onze voorgangers met Hotel Sint-Laureins gedaan hebben. Britten hebben het vaak over a home away from home. Wel, dit is zo’n plek. In ons eerste doel zijn we al geslaagd: dit stukje erfgoed nieuw leven inblazen.”