Het slechte weer van de voorbije maand én de Nederlanders die omwille van het stikstofbeleid in Nederland onze kust komen leegvissen, jagen de prijs van de dagverse garnalen in ons land de hoogte in. Momenteel kost de ‘kaviaar van de Noordzee’ dubbel zoveel als in dezelfde periode vorig jaar. Maar er is beterschap op komst.
Wie woensdagmorgen een kilogram verse garnalen ging kopen aan de Oostendse Vistrap, telde daar welgeteld 20 euro voor neer. Te veel in vergelijking met de voorbije jaren. “Normaal betaal je in deze periode ongeveer de helft voor een kilogram”, vertelt Christel Dewaele (50), reder van de O.191 ‘Romy’. Met vijf zijn ze nog, de Oostendse kustvissers. En als we Christel mogen geloven dan is de kustvisserij op sterven na dood.
Onder andere het minder goede weer van de afgelopen maand doet er geen goed aan. “Dat is inderdaad een bepalende factor”, vervolgt Christel. “Al de hele maand krijgen we nu en dan veel wind te verwerken aan de kust en dan varen we al eens minder uit, maar in normale omstandigheden zouden onze garnalen op dat moment de nodige rust krijgen. Alleen krijgen ze nu helemaal geen rust meer. Dat komt omdat de Nederlanders soms met vijftien schepen tegelijk voor onze kust vissen.”
Zonder vergunning
In Nederland is de scheepvaart – en dus ook voor een deel de visserij – verantwoordelijk voor 3,4 procent van de stikstofdepositie. De emissie van de visserij bedraagt 1,9 procent van de uitstoot van de scheepvaartsector. Daarmee is het verantwoordelijk voor amper 0,06 procent van de stikstofdepositie op stikstofgevoelige natuur in Natura 2000-gebieden in Nederland. Met enkele maatregelen hoopt de Nederlandse overheid de uitstoot drastisch te verlagen. Zo moeten vissers die in Natura 2000-gebieden willen vissen, beschikken over een vergunning. Wie die niet heeft, trekt als gevolg de grens over naar ons land.
Nederlanders vangen kust leeg
“En net dat is het grote probleem”, gaat Christel verder. “Zij hanteren een stikstofbeleid en wij zitten met de gebakken peren, want hier mag alles. Op die manier vissen de Nederlanders onze kust leeg en vangen wij amper nog iets. Er worden voor onze garnalen geen enkele quota gehanteerd. Klein of groot, je mag ze allemaal aan land brengen, terwijl dat voor de vis anders is. Wij laten de kleintjes voor wat ze zijn zodat ze kunnen groeien. Die worden aan boord gezeefd. Voor die Nederlanders maakt het allemaal niet uit: massa is kassa. Voor wat de prijs betreft is er beterschap op komst, want nu begint het garnalenseizoen echt en dan zouden we in principe de komende maanden meer moeten vangen. Toch zal dat niet de hoeveelheid zijn ten opzichte van andere jaren. Maar de prijs zou dan ook wel moeten zakken.”
Patrick Devey, schipper bij de O.191 ‘Romy’ neemt ons mee aan boord. “Kijk, dit is wat we hebben gevangen vannacht”, zegt de man, terwijl hij de enkele bakken grijze garnalen aanwijst. “Vorig jaar in dezelfde periode vingen we nog 500 kilogram, nu hebben we er 160. Gisteren (dinsdag, red.) brachten we nog 250 kilogram aan land, maar dankzij de Nederlanders is dat nu alweer 100 kilogram minder.”
Van driemijlszone naar zesmijlszone
Er is volgens Christel maar een oplossing. “De uitbreiding van de driemijlszone naar een zesmijlszone”, weet de reder. “En misschien een quota hanteren voor de garnalen zodat ze de tijd krijgen om te groeien. Dat die Nederlanders hier vissen, tot daar aan toe, maar er moeten regels opgelegd worden. Anders overleven we binnen vijf jaar niet meer. We zijn nog maar met weinig, neem de mensen de kustvisserij niet af. Wij zijn de enigen die nog dagverse producten uit de Noordzee aan land brengen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
