In het kader van een inleefweek rond armoede hebben tien gezinnen uit Ingelmunster zich kandidaat gesteld om een week lang te ervaren hoe het voelt om met weinig te moeten rondkomen. Per persoon kregen ze een budget van 60 euro waar ze zeven dagen lang van moesten leven. Het gezin van Reinald Bruneel en Eva Debruyne ging de uitdaging aan.
Eerst de cijfers: in Ingelmunster is het aantal personen dat een beroep moet doet op de diensten van het Sociaal Huis de voorbije maanden met een kwart gestegen. Ook de lokale voedselbank zag het aantal mensen die bij hen passeert met twintig procent toenemen.
Kwalijke gevolgen van de barre tijden en de energiecrisis. Welzijnszorg, de gemeente en Avansa boden daarom vrijwilligers de kans om zelf eens te ervaren hoe het voelt om in armoede te leven. “Wij zijn op die vraag ingegaan omdat we in onze job al eens met mensen in armoede geconfronteerd worden”, vertelt Eva Debruyne, die psychiatrisch verpleegkundige is. “Mijn partner Reinald werkt dan weer als leraar. Hij ziet ook armoede bij zijn leerlingen. Om een paar veiligheidsschoenen te kopen moeten ze dan soms iets anders laten.”
Keuze is luxe
Eva, Reinald en hun kinderen Elvira en Boudewijn kregen allemaal samen een budget van 160 euro. “Daarmee moesten we het tot zondag stellen”, zeggen ze. “Het begon al bij de opmaak van een lijstje voor de supermarkt. Normaal prijken er op de ontbijttafel vier soorten beleg, nu hebben we in gezamenlijk overleg één iets uitgekozen, want meer keuze is vooral luxe.”
“De eerste avond hebben we macaroni gemaakt en de tweede avond met de restjes witloof en hesp in witte saus. Op die manier probeerden we creatief te zijn met minder aankopen. Per dag kregen we ook een mail met een bepaald scenario opgestuurd. Zo was er een fictief verjaardagsfeest van onze zoon en moesten we kiezen of we iets zouden doen voor zijn klasgenootjes of niet.”
“Uiteindelijk hebben we beslist pannenkoeken te bakken en chocomelk te voorzien, maar dat was meteen een extra hap van 13 euro uit het budget. Het was tekenend voor de hele week: constant rekenen en tellen zorgde voor een zekere druk en een allesbehalve fijn gevolg. Er werd ook gepolst naar onze gemoedstoestand en dat had daar zeker een invloed op.”
Dichter bij elkaar gebracht
’s Avonds bleef ook de televisie uit en ook het internetgebruik werd aan banden gelegd. “Vooral wij hadden het daar moeilijk mee,” zegt Boudewijn. “Zo ruilde ik mijn videogame Minecraft in voor spelen met LEGO, maar ook de schermtijd werd beperkt tot enkel taken voor school.”
Verder moest het gezin ook dingen laten. “Zoals het obligate pintje na de minivoetbal of snoep uit de kast halen”, zegt Reinald. “Zelf gaven we ons een half uur schermtijd per dag, maar we hebben dat ook een paar dagen opgespaard om in het weekend samen één film te kijken. Op dat vlak heeft het ons wel dichter bij elkaar gebracht. Of we het opnieuw zouden doen? Eigenlijk wel, maar volgende keer graag een maand om nog beter te ervaren hoe dit voor iemand in armoede echt voelt.”
(VD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
