De winkelbel van fotozaak Bart Pollie in de Bruggestraat 30 zal nooit meer rinkelen, want Bart verkocht zijn woning en verhuisde naar zijn partner Chris in Vosselaar. Bart werkt wel nog enkele jaren als leerkracht fotografie in Oost-Vlaanderen. Hij blijft ook nog twee dagen per week rijden als chauffeur voor wasserij Rapid Supply in de Bruggestraat.
Bart is de enige zoon van Remi Pollie (overleden 30 augustus 2004) en Paula Vanhaezebrouck (overleden 20 november 2021). Hij is de papa van Fien (van taverne Caffien in de Stationsstraat, woont in Harelbeke) en kinesiste Flore (woont in de Weggevoerdenstraat op de Rodenbachwijk). Volgend jaar is het 75 jaar geleden dat zijn ouders begonnen met een fotozaak. Eerst zeven jaar in Zwevezele en daarna altijd in de Bruggestraat. De winkel verhuisde twee keer en was vele jaren in de Bruggestraat 30 gevestigd. Vanaf 1984 hielp Bart mee in de zaak.
Beroep verdedigen
Tijdens corona was de winkel enkel na afspraak open. Daarna bleef Bart dat systeem behouden. “Toen was het al niet echt druk in de winkel. Ik had als fotograaf wel nog diverse reportage-opdrachten, maar de tijd van het ontwikkelen van fotofilmpjes was voorbij. Alles is nu digitaal en iedereen heeft wel een fototoestel of gsm waarmee men zelf foto’s neemt. Ik kon mij daar gemakkelijk over zetten, andere fotografen hadden het daar moeilijk mee. De evolutie ging wel heel vlug. Persoonlijk had ik gedacht dat het nog mijn tijd zou meegaan, maar het haalde me in”, zegt Bart, die al meer dan 20 jaar fotografielessen geeft in verschillende vestigingen in Oost-Vlaanderen.
Het beroep van fotograaf is een soort wegwerpproduct geworden
Net als zijn partner Chris moet hij nog vier jaar werken, waarna beiden van hun pensioen kunnen genieten. “Fotografie is met de opkomst van de wegwerptoestellen ook een soort wegwerpproduct geworden. Iedereen is nu fotograaf met de gsm. Ons beroep wordt ondergewaardeerd. Ik ergerde mij wel eens dat ik mij moest verdedigen toen ik de prijs zei voor een fotoreportage. De mensen vragen de digitale beelden op en vinden het raar dat ze daarvoor moeten betalen. Dan geef ik het voorbeeld van een bakker. Als men naar een bakker gaat, moet men ook het brood of de pistolets betalen. Waarom koopt men elke week dezelfde pistolets? Vraag zijn recept en dan kan je ze zelf maken. Pas dan beginnen de mensen na te denken en begrijpen ze het.”
Plezante zaken
Bart maakte heel wat mooie momenten mee. “Ik heb mij altijd gejeund in Ingelmunster. Als fotograaf is het sociaal contact met de mensen superleuk. Ik was een dorpsfotograaf en bij alles van het dorp betrokken. Dat sociaal contact vond ik fantastisch. In de tijd van mijn vader moest hij regelmatig een begrafenis fotograferen, maar in heel mijn carrière kreeg ik maar twee dergelijke opdrachten. Dat is dus volledig verdwenen. Ik werd vooral gevraagd voor huwelijken, doopplechtigheden, gouden of diamanten bruiloften, enz. Als trouwfotograaf maakte ik wel speciale dingen mee, zoals meevliegen met een helikopter. De spannendste reportage die ik ooit maakte was voor Ladders Martin in Izegem. Ik moest overal ladders gaan fotograferen om in een brochure te plaatsen. Ik fotografeerde een laddertje 15 meter in de riolen onder een autostrade. Ik zat ook 60 meter hoog op de verbrandingsoven van Oostende om daar een klein laddertje te fotograferen. Dat zal mij altijd bijblijven. Sinds woensdag 1 juni is de winkel dicht en ben ik verhuisd naar mijn vriendin in Vosselaar. Ik kom wel nog twee keer per week naar Ingelmunster, want ik blijf chauffeur voor Rapid Supply. Ik blijf ook foto-opdrachten doen. Ingelmunsternaren mogen me blijven opbellen voor een opdracht en dan kom ik langs. Maar mijn hoofdberoep blijft leerkracht fotografie in Oost-Vlaanderen. Ik vind dat superleuk. Mijn laatste vraag van het examen is telkens dezelfde: waarom is fotografie het mooiste beroep ter wereld? Ik krijg daar altijd zo’n leuke antwoorden op. Als fotograaf doe ik nu nog wat verder om dan volgend jaar het kroontje van 75 jaar fotografie op de zaak te mogen plaatsen, want mijn vader startte er inderdaad mee in 1948.”
Bart geeft toe dat hij Ingelmunster zal missen. “Ik woonde hier maar liefst 60 jaar. Maar het moment is aangebroken om een nieuw leven te starten, samen met mijn vriendin die drie kinderen en twee kleinkinderen heeft. Sinds kort heb ik ook een kleinkind Briek”, besluit Bart.
Je kan Bart bereiken via 0476 45 07 00.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
