Benjamin Cassidy van Vinyl & Chill in Ieper zit met de handen in het haar. Nadat zijn platenzaak/café de eerste jaren een stevige groei kende, stortte het kaartenhuisje door corona en de werken op de Leet helemaal in elkaar. Het faillissement van Frietrock was de druppel die de emmer deed overlopen.
In 2018 begon Benjamin Cassidy (36) – Ben voor de vrienden – met Vinyl & Chill in de Elverdingestraat. “Eerst was het de bedoeling dat het een platenwinkel zou worden waar je ook een koffie kon drinken, maar dat is geëvolueerd. Mensen vroegen bijvoorbeeld ook of ze hier feestjes konden organiseren. Zo groeide het cafégedeelte.”
Tot maart 2020 bleef Vinyl & Chill groeien, maar toen kwam corona. “De eerste vier maanden konden we overbruggen dankzij de overheidspremies, maar daarna viel dat terug tot 10 procent van de omzet van het jaar ervoor. Als starter was dat onvoldoende en had ik 3.000 à 4.000 euro kosten per maand, dus bleef ik de verliezen opstapelen. Ik leende geld bij vrienden en familie om te overleven.”
Geen toeristen meer
Op de koop toe begonnen tijdens corona ook de werken op de Leet. “Voordien was de Elverdingestraat een echte doorgangstraat. Ik heb die impact enorm gevoeld. Ik had wel nog mijn vast cliënteel, maar de toeristen zagen we niet meer.”
Op Frietrock baatte Ben de cocktailbar uit, maar eind oktober werd de vzw failliet verklaard. “Ik werkte er jarenlang als vrijwilliger. In 2019 deed ik nog de sociale media gratis. Ik dacht dat er een heel goede band was tussen de organisatie en mezelf. Bij de verhuis naar Ter Waarde in 2021 werd gevraagd of ik de cocktailbar wou uitbaten. Enkele dagen voor de editie van 2022 kwam ze weer aankloppen om mee te doen. Het jaar voordien had ik geïnvesteerd in onder andere tafels en bidons, dus leek het logisch om daarop in te gaan”, vertelt Benjamin, die tijdens het festival de bui al zag hangen.
Totale uitverkoop
“Ik heb tijdens het festival en erna niemand meer gezien of gehoord. Dat de vzw failliet ging, moest ik vernemen via de pers. Alle verkoop van cocktails gebeurde via een oplaadkaart. Dat geld kwam niet op mijn rekening, maar op die van Frietrock terecht en dat is nooit uitbetaald. Dat moet om een omzet van ongeveer 13.000 euro gaan. Ik was bovendien anderhalve week dicht, dus ook die omzet ben ik verloren.”
“Dat was de druppel die de emmer deed overlopen. Ik wil wel nog met alles in orde geraken met mijn leveranciers. Er liggen hier duizenden platen, dus er zit nog wat kapitaal in mijn vinyl. Ik ga ook nog muziek draaien en blijf open zo lang ik kan, maar ik ben bang dat er plots deurwaarders voor de deur zullen staan.”
Het potentieel is er nochtans voor een vinylzaak in Ieper
Benjamin Cassidy
Vanaf woensdag 25 januari gaat Benjamin dan ook over op de totale uitverkoop van zijn platen. “Na dit avontuur zal ik weer gaan werken van nine to five. Voor ik mijn zaak startte, werkte ik zes jaar in de horeca op de Grote Markt en voordien was ik negen jaar schilder. Mijn passie blijft muziek. Ik word nog veel geboekt voor feesten. Muziek zal altijd een passie blijven. Het potentieel is er nochtans voor een vinylzaak in Ieper.”
Mooie affiche
Volgens Patrick Thijs, bezieler en voorzitter van het failliete Frietrock, klopt het dat Benjamin nog geld moet krijgen, maar is het veel minder dan hij beweert. “Hij moest zijn standgeld nog betalen van de voorbije twee jaar en er moet nog een percentage afgetrokken worden van de verkoop. Als je dat allemaal uitrekent, dan gaat het om een paar duizend euro”, verweert Patrick zich.
“Natuurlijk vind ik het ook jammer dat Benjamin failliet is. Ik weet hoe het voelt. Door covid en een beperkte opkomst is Frietrock door de mand gevallen. We hadden gerekend op 8.500 à 9.000 bezoekers voor het hele weekend. 3.000 mensen per avond leek ons perfect haalbaar. Maar de laatste editie hadden we slechts 740 betalenden op zaterdag en zondag. Met onder andere Novastar en The Human League hadden we nochtans een mooie affiche, maar blijkbaar volstond het niet. Ik heb me al duizend keer afgevraagd hoe het komt.”
Door het slijk
Patrick zegt dat de verwijten hem pijn doen. “Ze praten nooit over die ruim tien jaar dat ik alles gratis gedaan heb op de Leet en de vele schenkingen voor het goede doel. Ik ben een ander mens geworden sinds die laatste editie. Ik ben er nog steeds niet goed van. Ik wil eens mijn hart luchten. We hebben het met het bestuur en de vele vrijwilligers altijd zo goed mogelijk proberen te doen.
Ik vind niet dat er zich iemand schuldig moet voelen. Veel mensen zeggen mij ook dat ik Ieper muzikaal op de kaart gezet. Ik heb ook nog contact opgenomen met Benjamin, maar hij weigerde te praten. Uiteindelijk bleek het faillissement onafwendbaar. Nu is alles in de handen van de curator, waar schuldeisers zich kunnen melden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
