Corona en Brexit krijgen Eric Mattheeuws niet klein

Eric Mattheeuws is al meer dan 30 jaar actief in de transportsector en vormt daar tegenwoordig een stevige tandem met zijn dochter en schoonzoon. De flamboyante ondernemer blikt terug op een bewogen jaar door corona én Brexit, maar is geenszins van plan om gas terug te nemen. “Integendeel, wij zijn volop aan het investeren.”

Op zijn 62ste heeft Eric Mattheeuws nu 32 jaar op de teller als zaakvoerder van het Veurns familiebedrijf Mattheeuws Eric Transport nv, dat hij in 1989 samen met zijn echtgenote Beatrice Matthys oprichtte. De onderneming is tegenwoordig actief in transport en energie, met zo’n 200 chauffeurs op de loonlijst, een eigen douaneagentschap en ook een resem eigen tankstations. Onder Eric zijn bewind kwamen er de voorbije jaren extra vestigingen in Wallonië, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Polen, waar ze nu dus ook de witte vrachtwagens met groene letters kennen.

‘Mattheeuws’ is evenwel al veel langer een klinkende naam in de logistieke sector. Grootvader Leon reed in het interbellum al rond met paard en kar, en in de jaren 60 richtten zijn drie zonen elk hun eigen transportvennootschap op. Eric vertegenwoordigt dus de derde generatie van de ondernemersfamilie en met zijn oudste dochter Celine (37) en haar man Mathieu Vander Paelt (35) is sinds 2006 ook de vierde generatie reeds aan boord van de West-Europese transportgigant.

Werkvreugde

“Don’t get me wrong, we do it for the money . Maar als geld het enige is wat je hebt, dan ben je heel arm”, haalt Eric meteen een van zijn vele oneliners boven, wanneer we polsen naar zijn werkvreugde. Voor een West-Vlaming spreekt hij perfect Engels, maar ‘PR’ ( public relations , red .) vertaalde hij in een eerder interview wel naar ‘Pientn drienkn en roendrieën’ . De quote staat ingekaderd op zijn bureau, naast de foto’s van zijn kleinkinderen.

“Zowat de helft van ons personeel is in België ingeschreven, terwijl Oost-Europese werkkrachten tot één vierde goedkoper zijn en we daarmee dus veel meer geld zouden kunnen verdienen. Maar dan moest ik mijn kleinkinderen nu misschien in Polen gaan bezoeken en daar had ik geen zin in”, legt hij uit.

Nu heeft hij zijn kinderen dicht bij zich op de werkvloer en daar geniet hij zichtbaar van. Zo hard zelfs dat hij zijn glazen schuifdeur bij voorkeur openschuift. “Ik mag zeggen dat ik een artisan ben. Een vakman op het gebied van transport. Ik ken de oude principes en hou ervan om mijn kennis over te dragen, maar ik leer zelf ook nog elke dag bij over de nieuwe toepassingen, van de generatie na mij”, vervolgt Eric.

“Ondernemen brengt nog altijd veel zorgen met zich mee, maar ook veel voordelen. Ik bevind mij nu in een luxepositie, want ik kan de problemen nu wat doorschuiven naar mijn luitenanten . Draait het goed uit, dan kan ik zeggen dat ik eraan meegeholpen heb, want ik heb hen opgeleid. Draait het slecht uit, dan … weten ze mij alsnog snel te vinden om de scheve situatie recht te zetten”, schatert hij.

Corona en Brexit

Nadat hij begin dit jaar even geveld werd door corona, verdiept Eric zich nu verder in de Brexit. Die zorgt er naar verluidt voor dat er per lading een dag extra aan te pas komt, doordat de goederenstroom nu opnieuw vergezeld wordt van een documentenstroom.

“Ik ken deze situatie nog van vóór de oprichting van de douane-unie, in 1993. Het is moeilijk om dit zonder enig oponthoud te realiseren”, foetert hij. “Hopelijk is dit maar een tijdelijke overgang, maar ik ben ervan overtuigd dat er altijd problemen zullen blijven. Papier is immers gewillig en de controles gebeuren door mensen, waardoor menselijke fouten niet uitgesloten zijn. Zo stond er vorige week nog een vrachtwagen met beans een dag stil in Duinkerke, omdat de douanier dacht dat het om bonen ging in plaats van eierkolen.”

“Met pensioen gaan? Ik moet nog beginnen werken”

Dergelijke fratsen zetten de werkplanning danig onder druk en dit leidt ertoe dat ze momenteel handen te kort komen in het Veurnse hoofdkwartier. Eric laat er zijn slaap niet voor, maar berust ook niet in zijn lot. “Wij zijn natuurlijk niet de enigen in deze positie. We moeten minstens even sterk blijven staan als onze concurrenten. Binnenkort zullen we dus de balans opmaken van deze eerste maand en dan moeten we lessen trekken. Ofwel hebben we het goed gedaan, ofwel moeten we bekijken hoe we het beter kunnen doen”, analyseert de bedrijfsleider.

Toekomst

Of hij al stilaan aan zijn pensioen denkt, nu hij op tram 6 zit? “Daarvoor moet ik eerst beginnen met werken, terwijl ik mij nu gewoon aan het amuseren ben”, vuurt Eric alweer een oneliner af. “De toekomst van het bedrijf ligt duidelijk in handen van mijn kinderen, die hier nu al mee voor de continuïteit zorgen. Ik laat nog steeds mijn invloed gelden, maar ik laat al veel beslissingen aan hen over. Enerzijds staan zij achter mijn ideeën en anderzijds wil ik de baas niet spelen over hen. Een dergelijke verstandhouding is de sleutel tot succes. Het beste bewijs dat we de juiste politiek voeren, is het feit dat hier naast de vele routinés ook heel wat jonge mensen werken. Dat is voor mij een belangrijke graadmeter”, stelt hij.

Concreet staat er voor later dit jaar een nieuwe vestiging in Duitsland op de planning en wil Mattheeuws als pionier in vloeibaar aardgas een eigen LNG-kaart uitrollen in Europa. “Daarbij zijn wij de underdog, met concurrenten als Shell en ENGIE. Doordat wij echter zélf jarenlange ervaring hebben in de transportsector, hebben we een belangrijk voordeel ten opzichte van deze giganten, die louter energieleveranciers zijn”, maakt hij zich sterk.

“LNG is volgens ons evenwel niet dé toekomst van het zwaar transport, maar wel een toekomst. Tezelfdertijd plannen we daarom ook investeringen in de elektrificatie. Het eerste snellaadstation voor vrachtwagens moet in onze vestiging in Mons komen te staan. Momenteel wedden we dus op twee paarden, zodat we zeker vooraan staan wanneer het moment van de waarheid is aangebroken”, klinkt het nog.