Een nieuwe directeur, meer personeel en een goede verstandhouding met de bewoners: meer was er niet nodig om de tekortkomingen weg te werken. Woonzorgcentrum James Ensor in Oostende – het duurste woonzorgcentrum in de ruime regio – kwam in 2021 op de lijst van verhoogd toezicht terecht en is daar na meer dan 2 jaar eindelijk afgeraakt. “Het is een lange weg geweest om terug orde op zaken te stellen”, zegt directeur Martine Vandekinderen.
In oktober 2021 kreeg het Oostendse woonzorgcentrum de Vlaamse zorginspectie over de vloer. De inspecteur stelde er enkele overtredingen vast die enerzijds te wijten vielen aan het personeelstekort van het moment, maar ook enkele andere kleinere overtredingen werden vastgesteld. En dan was er ook nog een klacht van bepaalde familieleden van bewoners. Enkele maanden later kwam de hele commerciële rusthuisgroep Orpea – waar James Ensor deel van uitmaakt – in opspraak.
Personeelstekort
“De problemen begonnen bij het personeelstekort”, vertelt huidig directeur Martine Vandekinderen die sinds 1 januari 2022 aan het roer staat van het woonzorgcentrum. “Zaken die niet of net wel werden uitgevoerd geraakten niet geregistreerd en dat was het grote probleem. We werkten op dat moment met heel wat interims en er waren diverse wissels in het directieteam, waardoor de stabiliteit van het woonzorgcentrum verdween. Voor ikzelf startte, stonden er hier zes directeurs aan het roer. Dan kan je stabiliteit niet garanderen.”
Toen Martine aan het roer kwam, besloot ze de zaken drastisch te veranderen. Met succes, want sinds vorige maand werd het Oostendse woonzorgcentrum van de lijst van verhoogd toezicht geschrapt. “De laatste inspectie dateert van februari dit jaar en daaruit bleek dat we het woonzorgcentrum terug op de rails gekregen hebben. Het is een lange weg geweest om terug orde op zaken te stellen.”
“Communicatie geniet hier nu de allerhoogste prioriteit, want daar begint het. We hebben een duo van hoofdverpleegkundigen die aan hetzelfde zeil trekken en die onze visie volgen. Maar ook de rest van het personeel doet wat het moet doen. We hebben de teugels niet gelost voor er een duurzame verandering was. Met succes, zo blijkt nu.”
Nu anders
Olivier Bals (97) woont sinds 2015 in het woonzorgcentrum en is op de hoogte van wat er zich gedurende enkele jaren heeft afgespeeld. “Ik ben hier met mijn vrouw komen wonen in 2015 omdat ze dement was. Zelf zou ik in principe nog op een appartement kunnen wonen”, zegt hij.
Het grootste probleem was dat de toenmalige directie gewoon in hun bureau bleef, terwijl communicatie op de werkvloer het allerbelangrijkste is.
“Mijn vrouw is echter een jaar later gestorven en ik ben hier dankzij mijn zoon en dochter kunnen blijven. Er waren tekortkomingen de voorbije zeven jaar, dat kan ik niet ontkennen. Maar het grootste probleem was dat de toenmalige directie gewoon in hun bureau bleef, terwijl communicatie op de werkvloer het allerbelangrijkste is. Vedrer was er een groot tekort aan verzorgers. Dat is nu anders. Iedereen kent nu Martine als directeur. Het personeel was toen niet altijd mee, maar die verandering is nu duidelijk zichtbaar.”
Moraal
Het woonzorgcentrum heeft een capaciteit van 118 bewoners. Daarvan zijn nu amper 57 plaatsen ingevuld. “We hebben een half jaar lang geen opnames mogen doen”, legt Martine uit. “Ook de publieke opinie was heel kritisch. Dat heeft voor een enorme terugval gezorgd.”
“Maar we hebben heel veel steun gehad van de bewoners en hun families. We hebben begrip dat die maatregelen voor hen genomen werden, maar dat heeft ook een weerslag gehad op hun moraal. Bewoners vielen weg en er kwamen geen andere mensen in de plaats. Maar dat is nu voorbij. We kijken nu alleen nog naar de toekomst.”
Vertrouwen terug winnen
Verder probeert de nieuwe directeur het personeel en de bewoners gemotiveerd te houden. “Laatst zijn we naar Zilverrock geweest met een aantal bewoners. Het zijn soms die kleine dingen die hen gelukkig maakt. We proberen nu hard te werken om het vertrouwen van iedereen terug te winnen. Dat doen we door nu en dan onze deuren open te stellen. We merkten tijdens de laatste opendeurdag dat er heel veel interesse was. Dat deed deugd.”
“We hebben nog een lange weg te gaan om het WZC weer vol te krijgen, maar we bieden opnieuw kwaliteit aan onze bewoners en dat is waar we altijd voor hebben gestaan. We zullen ons nu opnieuw moeten bewijzen en terecht ook. Maar we staan tenminste waar we moeten staan”, besluit de directeur.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
